به سوی نوآوری و پیشرفت
یاد آن روزها به خیر، زدن گل کوچیک توی کوچه‌های تنگ و باریک. با آن توپ پلاستیکی چند لایه. یاد بازی‌ها و جیم شدن‌های توی زیر زمین خانه ؛ و بازآمدن روز بعد و توپ هفت سنگ و یارکشی. یاد درست کردن بادبادک‌ها و فرفره ها به خیر.
کجا رفت آن دویدن ها و قایم باشک ها؟
جمع کردن نان خشک و خریدن جوجه های رنگارنگ ؛ بازی کردن و بزرگ کردن جوجه ها؟
چه حس مسوولیت خوبی بود و چه زود مرد شده بود حسن پسر غلام علی که تابستان کار می‌کرد:" فال، دارم فالی .. کاک دارم، کاک."
یاد آن آلاسکا های دست ساز مادرش به خیرکه همه بچه های محله طرفدارش بودند و...
حالا دو دهه ازآن روزها می گذرد و تو همان پسر بازیگوش تبدیل شدی به جوانی که یک ماه مانده به تابستان شروع به تحقیق می کنی و به دنبال گرفتن آدرس جهت کلاس های زبان فرانسه، انگلیسی و روسی هستی.
دو دهه ازآن روزها گذشت و تو به دنبال کلاس کامپیوتر ، موسیقی، رباتیک و... هستی . گاهی فکر می کنی به خودت، به پسری که باید مدام بدود؛ او باید به سرعت تکنولوژی و ارتباطات بدود.
بی وقفه بدود واگر لحظه ای تامل کند عقب خواهد ماند از پیشرفت و از به روز بودن... نمی دانی برای این همه پیشرفت و این همه صنعتی شدن باید خوشحال باشی یا نه؟
اما می دانی آن سوی دنیا هم می دوند ؛ می دوند و این دهه صلاحش نرم است!؟ پس باید بدوی تا عقب نمانی؛ باید بتوانی خاطره ی آرامش گذشته را در ذهنت با آسودگی حفظ کنی ودرعین حال همگام با فناوری روزباشی.
و باید دانست که لحظه لحظه‌ی اوقات فراغت امروزه از چنان اهمیتی برخوردار است كه حتی از آن به مثابه آیینه‌ی فرهنگ جامعه یاد می‌كنند. به این معنی كه چگونگی گذراندن اوقات فراغت افراد یك جامعه تا حد بسیار زیادی معرف ویژگی‌های فرهنگی اقتصادی و میزان توسعه‌یافتگی آن کشور است. بنابراین اگر طرح، نقشه زندگی و كار جوانان با برنامه‌هایی كه برای اوقات فراغت خود تنظیم می‌كنند، مغایرت داشته باشد یا تفریحات و فعالیت‌های فراغتی آن‌ها با هنجارهای فرهنگی در تضاد می‌باشد اوقات فراغت به یك مشكل اجتماعی مبدل خواهد شد.
و باید به این مطلب معتقد بود که برنامه اوقات فراغت با توجه به جنگ نرم باید فرهنگی شود. علاوه بر آن برگزاری آموزه‌های جدید از جمله روباتیک، رایانه، علوم فناوری مختلف و... باید مقدمه و زمینه ساز حمایت از کار و سرمایه ی ایرانی گردد. کشور ما کشور جوانی است، بنابراین جوانان باید با دست پر به میدان بروند تا از دهکده جهانی عقب نمانند.
لازمه این پیشرفت و سر فرازی کشور دیدن آموزش و مهارت از کودکی است ؛ پس باید تلاش کرد تا به دنیا فهماند که حتی کودک ایرانی مردی است توانمند که می تواند روی پای خودش بایستد ودر حل مسایل کشورش همراه باشد.
آری، هر دوره مقتضی زمان خودش است. در آن دوره که جنگ رودررو بود ثابت کردیم که می‌توانیم پس امروز که عصر ارتباطات و تکنولوژی است باید همگام با آن سوی مرزها پیش رویم. تونیزبا این اندیشه قدم‌هایت را به سمت کلاس محکم تر برمی داری.
