نسیمی از نوستالژی اتحاد

اتو بیوگرافی یک چهره انقلاب فلسطین

روزهای کودکی، نوجوانی و جوانی من به مشاهده نفس به نفس سیاست‌ها و طرح‌های آمریکا گذشت. پدرخوانده رژیمی کاملا نامشروع که خون فلسطینیان را در شیشه دیو آمال و خواسته‌های شیطانی خود کرد. این روزها نه تنها روزهای خاکستری کابوس‌های تلخ بود، که روزهای سبز آشنایی با انسان‌های بزرگی بود که زندگی مرا تحتت اثیر قرار دادند.

من تحت آموزش جنبش ملی‌گرایان فلسطین قرار گرفتم. به من یاد دادند که نسبت به گذشته، امروز، و آینده آگاه باشم. آگاهی از گذشته فرسایشی و نگاه به امروز بحرانی و توجه و تفکر به آینده تعیین‌کننده از خصوصیات ما فلسطینیان مبارز می‌باشد.

برای تفکر لطیف مردم متمدن نگاه به گذشته نوعی نوستالژی به همراه دارد. آنان که جز رخت عافیت به تن نکرده و دغدغه‌های ذهنشان از شکل فانتزی است. برای ما، مردم فلسطین، گذار از برهه‌ای از تاریخ برای روشن ساختن آینده امری لازم و فردا ساز گردیده است.

البته در دید ما مردم مبارز، تسخیر و اشغال خاکمان یک مزیت برایمان داشت. به ما یاد داد که در گذشته چقدر انفعالی عمل کردیم و امروز چگونه باید از فرصت‌ها جهت ساختن ملتی قدرتمند که آینده‌ساز ملل دیگر عرب باشد بهره ببریم. ما قوی شدیم و قوی‌تر. خود ساخته شدیم و در فردای تاریخ نقش پررنگی خواهیم داشت.

ما دو راه در پیش رو داریم. یا اینکه مبارزه کنیم: به کوه‌ها برویم، به دشت‌ها و به جبهه‌های مبارزه؛ و یا اینکه سر خم کنیم و مصالحه کنیم و طعم خوش زندگی ذلت بار تحت لوای صهیونیسم را بچشیم. آن وقت به سال‌های گذشته رجعت کرده و پس‌روی به معنای واقعی ذلت بارش را تجربه خواهیم کرد.

تولد دوره مدرن عرب

1956 سال تولد دوره مدرن تاریخ عرب بود. ناصر رییس جمهور وقت مصر در اثر فشارهای مختلف سرانجام انگلیس را مجبور به تخلیه اراضی مصر و فلسطین کرد و در سال 1956، استعمارگر پیر عملاً بساط خود را برچید. این امر موجب شد تا دو تن از عوامل امریکایی به نام‌های دولزگ و ایدن مأمور براندازی ناصر شوند. پیدا بود که ناصر راه مورد نظر غرب را نرفته و عملکردی مخالف آن را داشته است. آن‌ها راه‌های مختلف را آزمایش نمودند اما در نهایت تصمیم گرفتند که با پروژه سد بزرگ اسوان او را تسخیر کنند. در اینجا بود که ناصر با هوشیاری تمام کانال سوئز را ملی کرد. موج عظیمی از اتحاد عرب بر علیه غرب برانگیخته شد و ناصریسم تبدیل به یک دکترین جهانی شد. رابرت منزیس نخست وزیر وقت استرالیا اولتیماتوم انجمن استفاده کنندگان از کانال را به ناصر تحویل داد. اما ناصر هیچ وقعی به آن نگذاشت و غرب چاره‌ای جز حمله به مصر ندید. مصر در 9 اکتبر 1956 آماج حملات ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی، انگلیس و فرانسه قرار گرفت.

1963 من یک دختر 19 ساله بودم. یک اتفاق باعث شد که ما به لبنان مهاجرت کنیم. من به هیچ وجه مثل دیگر دختران به دنبال ازدواج نبودم. روح من با مبارزه و فعالیت سیاسی عجین شده بود. 14 سال بود که آواره اینجا و آنجا بودم. در ژانویه 1964، اتحادیه عرب «سازمان آزادی‌بخش فلسطین» را بنیان نهاد تا بدین وسیله حرکت قیام و مبارزه قدرتمندتر شود.

یک خاطره در ذهنم است. در آن روزهایی که آماده رفتن به لبنان بودیم، پدر تصمیم داشت که هر طور شده مادرش را در اورشلیم (قدس) ببیند. رهسپار آنجا شدیم اما به دلایل کذایی امنیتی، رژیم صهیونیستی مانع از ورود پدرم به خاک قدس شد. مادرم به همراه فرزندانش وارد قدس شد. مادربزرگم که مادرم را بدون پدرم دید، به گمان اینکه او مرده است در دم بیهوش شد. وقت خداحافظی، مادربزرگم گردن بند مادرم که را کلمه مقدسی بر روی آن بود بوسید. سرباز اسراییلی این صحنه را دید. به طرفم مادر رفت و به وحشیانه‌ترین شکل ممکن آن را کشید و پاره کرد. آن‌ها حتی از یک گردنبند هم می‌ترسیدند. روزهای بدی را گذراندیم؛ و بدتر از همه، پدرم تا زمان مرگش هیچ‌کدام از خویشاوندان و به خصوص مادرش را ندید.

ترجمه: محمدرضا صامتی

بخش فرهنگ پایداری تبیان

منابع: شورای جهانی ضد آپارتاید

پایگاه اینترنتی فعالان حقوق بشر