تشخیص زودهنگام فیبروم‌های رحمی بسیار مهم است و گام مهمی در جلوگیری از برداشتن رحم (هیستركتومی) در آینده خواهد بود.

شناسایی فیبروئیدهای رحمی

تا کنون علت قطعی ایجاد فیبروم‌های رحمی در خانم ها پیدا نشده است، بنابراین با در نظر گرفتن راه‌های زیر می‌توانید وجود و یا عدم وجود فیبروئیدهای رحمی را در خودتان مشخص کنید.

باید بررسی کنید که آیا علایم فیبروئیدهای رحمی در شما وجود دارد و یا نه.

شایع‌ترین علایم فیبروئیدهای رحمی شامل موارد زیر می‌باشد:

- خونریزی های غیر طبیعی و زیاد در عادت ماهانه

- درد و فشار در ناحیه لگن

-  طولانی بودن خونریزی های ماهانه

- خونریزی بین دوره‌های قاعدگی

- بزرگ شدن شکم

- کمردرد

- پا درد

- درد در حین رابطه جنسی با همسر

اگر علایم ذکر شده را دارید، باید فورا به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید و وضعیت خود را بگویید.

متخصص زنان آزمایش‌های لازم را جهت اثبات قطعی فیبروئید رحمی تجویز می‌کند.

برای این منظور لازم است که معاینات ناحیه لگن توسط پزشک انجام گیرد. همچنین داخل رحم شما بررسی و معاینه می‌شود.

برای بررسی بیشتر سونوگرافی انجام می‌گیرد تا تعداد و اندازه و محل فیبروئیدهای رحمی مشخص شود.

همچنین ممکن است بنا به صلاحدید پزشک متخصص، آزمایش‌هایی نظیر سی تی اسکن و ام آر آی نیز انجام گیرد تا از وجود فیبروئیدهای رحمی مطمئن شوید.

آزمایش خون و ادرار نیز در صورت لزوم تجویز می‌شود.

متخصص زنان پس از بررسی تمام آزمایش‌های لازم و در صورت قطعی شدن فیبروئیدهای رحمی، راه‌های درمانی لازم را به بیمار ارائه می‌دهد.

توصیه‌ها

اگر فیبروئید رحمی در شما تشخیص داده شد، به توصیه‌های زیر عمل کنید:

1- نباید خودتان را سرزنش کنید، بلکه باید بدانید که هنوز علت قطعی ایجاد فیبروئیدهای رحمی معلوم نیست، اما راه‌های درمانی برای آن وجود دارد.

2- اگر دچار هر گونه درد شدید و مداوم گشتید، حتما با پزشک خود در میان بگذارید.

3- افرادی که دچار فیبروم‌های رحمی می‌شوند، معمولا خونریزی های قاعدگی نامنظم دارند و در بین پریودهای خود، خونریزی می‌کنند. بنابراین توصیه می‌شود که حتما وسایل لازم مانند نوار بهداشتی را همیشه همراه خودشان داشته باشند تا در صورت نیاز، دچار سردرگمی نشوند.

4- اگر فردی هستید که به فیبروم‌های رحمی مبتلا هستید و می خواهید برای باردار شدن اقدام کنید، حتما در نظر داشته باشید که ممکن است مدتی طول بکشد تا حاملگی رخ دهد. این گفته اشتباه است که همه افرادی که دارای فیبروم‌های رحمی هستند، نمی‌توانند حامله شوند. اگر تحت نظر پزشک باشید، احتمال حاملگی در شما افزایش می یابد.

آمارها نشان می‌دهد که بسیاری از افرادی که فیبروم‌های رحمی داشتند، توانستند باردار شوند و بارداری موفقی هم داشته اند.

5- معاینات دوره‌ای را فراموش نکنید. به این دسته از افراد توصیه می‌شود که هر سه تا شش ماه یک بار به پزشک متخصص زنان مراجعه کنند. این پیگیری‌ها به این دلیل انجام می‌شود تا معلوم شود که آیا فیبروم بزرگ شده یا نه و یا اینکه آیا فیبروم جدیدی به وجود آمده است یا نه.

6- ممکن است احساس پری مثانه و دفع ادرار کنید و مدام به سرویس بهداشتی بروید، زیرا ممکن است فیبروم بزرگ شده و به مثانه فشار وارد کند و شما احساس پری مثانه کنید.

7- فیبروم‌های رحمی به دلیل ایجاد خونریزی و یا ایجاد درد در حین مقاربت جنسی، ممکن است تغییراتی را در رابطه جنسی شما با همسرتان ایجاد کنند. بنابراین حتما از پزشک خود در این خصوص راهکارهای لازم را جویا شوید.

8- بسیاری از فیبروم‌های رحمی نیاز به عمل جراحی ندارند. تخمین زده می‌شود که حدود 20 درصد از زنان زیر سن 50 سال، به فیبروم رحمی مبتلا هستند که بیشتر آنها بدون نیاز به جراحی، زندگی سالمی دارند و می‌توانند باردار شوند.

9- در صورت مشاهده هر گونه تغییر در وضعیت جسمی خود حتما به پزشک مراجعه کنید.

10- افراد مبتلا به فیبروم رحمی به دلیل خونریزی زیاد قاعدگی، آهن زیادی از دست می‌دهند. بنابراین رژیم غذایی آنها باید سرشار از آهن باشد و در صورت صلاحدید پزشک از قرص آهن استفاده کنند.

11- از مصرف قرص‌های ضد بارداری که حاوی مقادیر زیادی هورمون استروژن هستند، جدا خودداری کنید.

12- اگر وجود فیبروم در شما اثبات شد، برای تایید غیر سرطانی بودن آن، آزمایش‌های لازمی را که پزشک تجویز می‌کند، انجام دهید.

13- اگر فیبروم رحمی به سرعت رشد کند و بزرگ شود، حتما باید بررسی‌های بیشتری را در خصوص سرطانی بودن آن انجام داد.

14- اگر فیبروم در مکانی از رحم قرار گرفته باشد که مانع از بارداری شما شود، می‌توان بسته به شرایط و صلاحدید پزشک، آن را با روش‌های دارویی یا جراحی برداشت.

مطالب مرتبط:

فیبروم یا فیبروئید رحمی در زنان

فیبروم، بیماری شایع در خانم ها

فیبروم رحمی سرطانی نیست