رادیوفرکوئنسی، پوست شل را سفت می‌کند
رادیوفرکوئنسی (Radio Frequency) یا همان RF نوعی روش درمانی نسبتا جدید است که برای رسیدن به اهداف مختلف در علم پزشکی از آن استفاده می‌شود. یک از کاربردهای این روش درمانی، رفع افتادگی پوست در صورت و سایر نواحی بدن است.
کاربردهای رادیوفرکوئنسی در پوست شامل برداشتن برخی خال‌های سطحی، لک‌های سطحی، بهبود وضعیت برخی از برجستگی‌های پوستی مانند جوشگاه‌های برجسته، از بین بردن برخی از زگیل‌های مسطح، بهبود وضعیت چین‌وچروک‌های صورت و به طور کلی بهبود یا رفع هر نوع ضایعه‌ای است که پزشکان بخواهند عمل لایه‌برداری را برای آن انجام دهند.
رادیوفرکوئنسی می تواند پوست شل و افتاده روی گونه ها، فک پایینی و ابروها را سفت کند. ضمنا در پوست سایر قسمت های بدن مانند شکم، دست ها و پاها نیز قابل استفاده است.
رادیوفرکوئنسی چگونه پوست را سفت می کند؟
دستگاه رادیوفرکوئنسی نوعی جریان الکترومغناطیسی به پوست القا می کند و در عین حال یک اسپری خنک کننده، اپیدرم (لایه سطحی پوست) را در برابر گرمای ایجاد شده محافظت می نماید.
پزشک قادر است میزان انرژی تولید شده را کنترل کند. مقاومت طبیعی پوست، حرکت الکترون ها را کند می کند، در نتیجه یک گرمای یکنواخت و مداوم در بافت های زیر سطح پوست ایجاد می شود.
درم حاوی رشته های کلاژن است که به پوست قوام می بخشند. وقتی بافت درم گرم می شود، رشته های کلاژن منقبض و ضخیم شده و در نهایت بافت زیر سطح پوست سفت می شود.
در طی روزها و هفته های بعد هم کلاژن جدید بوجود می آید که باز هم بر سفتی پوست می افزاید.
مقایسه رادیوفرکوئنسی با لیفتینگ و لیزر
رادیوفرکوئنسی یکی از بهترین روش ها برای سفت کردن پوست و اصلاح افتادگی های آن است و به همین دلیل هم همواره به عنوان جایگزینی برای عمل جراحی "فیس لیفت" مطرح می شود، زیرا هم هزینه کمتری داشته و هم دوران نقاهت بعد از عمل آن بسیار کوتاهتر است.
البته باید توجه داشت که تاثیرات قابل رویت عمل لیفتینگ از رادیوفرکوئنسی بیشتر است. ضمنا از آنجا که رادیوفرکوئنسی تاثیری بر عضلات ندارد، برای کسانی که پوستشان دچار چین و چروک های پیشرفته و افتادگی شدید است مناسب نیست.
بیشترین تاثیر این روش در کسانی است که بین 30 تا 60 سال سن داشته و چروک یا افتادگی خفیف در پوست خود دارند.
البته بر خلاف درمان با لیزر یا نور، رادیوفرکوئنسی تغییری در نمای ظاهری پوست نخواهد داشت، بنابراین خطوط ظریف یا لکه های پوستی را از بین نمی برد.
قبل و بعد از رادیوفرکوئنسی چه باید کرد؟
تکنیک های این کار به سرعت در حال پیشرفت است و موفقیت آن به مهارت پزشک و آشنایی او با این تکنیک ها نیز بستگی دارد.
این روش نیاز به آمادگی خاصی از سوی بیمار ندارد. معمولا یک ساعت قبل از آن باید کرم بیحس کننده روی پوست مالیده شود.
بلافاصله قبل از شروع کار نیز ممکن است دارویی برای کاهش سوزش احتمالی تزریق گردد.
عمل بسته به سطح مورد نظر و میزان افتادگی پوست از یک تا دو ساعت ممکن است طول بکشد.
بیمار بلافاصله بعد از عمل می تواند به کار و زندگی معمول خود بازگردد. ممکن است یک یا دو ساعت مختصری قرمزی در پوست مشاهده شود، ولی ورم، خون مردگی و درد بعد از عمل نادر است.
عوارض رادیوفرکوئنسی چیست؟
عوارض جانبی رادیوفرکوئنسی شایع نیست و اگر رخ دهد موقتی و شامل تاول، سوختگی، اسکار و جوش های گذراست. ندرتا فرورفتگی های کوچک دائمی بعد از عمل گزارش شده است.
درمان با رادیوفرکوئنسی چقدر طول می کشد؟
درمان با رادیوفرکوئنسی باید با یک فاصله زمانی 3 تا 4 هفته‌ای برای 3 تا 4 جلسه انجام شود و معمولا هم بیمار در این مدت نتیجه مطلوب می‌گیرد.
سپس به فاصله هر 6 تا 7 ماه باید مجددا درمان تکمیلی انجام شود تا تحریک کلاژن‌سازی باقی بماند و فرد بتواند نتیجه مطلوبی که از درمانش گرفته، حفظ کند.
معمولا یک جلسه درمان برای افتادگی پوست کافی است. بعد از یک جلسه، فرد می تواند اثرات فوری آن را مشاهده کند، ولی اثرات کامل آن بعد از چهار تا شش ماه پدیدار می شوند، زیرا بازسازی کلاژن و تولید آن به زمان نیاز دارد. نتایج عمل تا حدود دو سال باقی می ماند.
انجام رادیوفرکوئنسی در چه کسانی ممنوع است؟
استفاده از این روش برای خانم‌های باردار، افرادی که باتری و ضربان‌سازهای قلبی دارند و کسانی که بیش از دو ایمپلنت در دندان‌هایشان وجود دارد یا پروتزهای فلزی در بدنشان کار گذاشته شده، ممنوع است، زیرا افزایش حرارت در ناحیه پروتز می‌تواند باعث آسیب و تخریب موضعی بافت بدن شود.
این افراد باید پزشک را در جریان بگذارند تا روش درمانی دیگری برای بهبود مشکل آنها به کار رود.
فرآوری: نیره ولدخانی
بخش سلامت تبیان
منابع:
سایت دکتر فرشید دبیرزاده – متخصص پوست و مو
هفته نانمه سلامت - دکتر بهروز باریک‌بین، متخصص پوست
مطالب مرتبط:
