به حفظ نظام اهتمام داشته باشد

یكی از انواع جهادها در اسلام "جهاد بر ضد اهل بغی" است، یعنی سركوبی آنان كه به قصد براندازی، شورش و توطئه می كنند. فرقی هم میان "اهل بغی" نیست كه از چه طایفه و گروه و با چه سوابق و نشان ها و ویژگی هایی باشند. قیام مسلحانه بر ضد حكومت مشروع و قانونی و الهی كه كاری رجعت طلبانه و در راستای احیای جاهلیت است، حرام است و سركوبی آن لازم و كشته های این درگیری از سوی حق همه شهیدند و از سوی تجاوزگران همه دوزخی.

وقتی مردم با امیرالمۆمنین بیعت كردند و "حكومت علوی" تحقق یافت، آنان كه مسلحانه به میدان مبارزه با حكومت او آمدند، همه "اهل بغی" بودند.

حضرت امیر نیز با این جمله كه:  "و اَحُثّكم علی جهاد ِاَهل ِالبَغی" [نهج البلاغه، خطبه 97] (شما را به پیكار با اهل بغی و تجاوز برمی انگیزم و فرا می خوانم) بر این نكته تأكید می فرماید.

امام امت(قدس سره) می فرماید:

"قیام بر ضد حكومت اسلامی در حكم كفر است، بالاتر از همه معاصی است، همان بود كه معاویه قیام می كرد. حضرت امیر قتلش را واجب می دانست. قیام بر ضدّ حكومت ِاسلامی یك چیز آسانی نیست." [صحیفه نور، ج10، ص15]

حضرت امیر(علیه السلام) تلاش می كرد كه زمین را از لوث وجود آلوده دامن و تیره اندیش و وارونه فكری چون معاویه پاك كند، آنجا كه می فرماید:

"وَ سَأجْهَدُ اَن اُطَّهِّر الأرضَ مِنْ هذا الشخص ِالمعكوسِو الجِسم ِالمركوسِ. [نهج البلاغه، نامه 45]

كسانی در یك مرحله با حضرت امیر "بیعت" كردند، و بزودی بیعتشان تبدیل به "عصیان" شد و عصیان سر از "فتنه" در آورد و حكومت مركزی مورد تهدید قرار گرفت. اینجا بود كه حضرت بدون كمترین تردید، با پیمان شكنان بصره در جنگ جمل و با فتنه انگیزان و متجاوزان شام در صفین و با یاغیان لجوج خوارج در نهروان به جهاد پرداخت تا حكومت اسلامی و آیین حق را از خطر حفظ كند و منافقان را در دستیابی به اهدافشان (اعاده جاهلیت) ناكام بگذارد.

این بینش و بصیرت در یاران حضرت امیر هم بود و فریب چهره به ظاهر مسلمان متجاوزان و شورشیان را نمی خوردند. عمار یاسر كه به پیش بینی پیامبر خدا در جهاد با اهل بغی در صفین به شهادت رسید، شامیان را خوب می شناخت. حرف های زیبا و عمیقی در باره دشمنان دارد. از جمله در خطاب به عمروعاص می گوید:

"جنگ ما با شما كه پیمان شكن و ستمگرید، به دستور پیامبر است كه فرمود: با ظالمان و روی گردانان از حق بستیزید و شما همان هایید." [ كامل ابن اثیر، ج2، ص381]

و درباره معاویه، در سومین روز آغاز نبرد صفین، خطاب به همراهان می گوید:

"ای مسلمانان! آیا می خواهید به دشمن خدا و رسول بنگرید؟ آیا می خواهید ستم كننده به مسلمین و یاور مشركین را ببینید؟ ... فردی كه تا رحلت رسول خدا ما او را به عنوان دشمن مسلمین و دوست گنهكاران می شناختیم؟ آگاه باشید این شخص همان معاویه است. او پیوسته تلاش دارد كه نور خدا را خاموش سازد و با دشمنان خدا هماهنگ است." [ اعیان الشیعه، ج8، ص374]

بصیرت شناخت منافق

شناخت "نفاق" از ورای نقاب "اسلام"  بصیرتی می خواهد كه در جبهه امیرالمۆمنین و یاوران بصیرش بود و حفظ "حكومت علوی" را در سایه جهاد با منافقان نقابدار و كافران تسلیم شده (نه مسلمان) می دیدند.

جهاد حضرت علی(علیه السلام) با معاویه برای حفظ نظام اسلامی و رفع تجاوز و ستم از مسلمانان بود. به تعبیر حضرت امام(رحمة الله علیه): "حضرت امیر، نه اینكه این چون نماز می خوانده، چون كافر بود، قیام كرد بر ضد او.

نخیر، كافر نبود و مسلمان هم بود و اظهار اسلام هم می كرد، و لكن بر خلاف موازین این مسند را گرفته بود. یك حكومت جائر بود كه بر خلاف موازین الهی مسندی را گرفته بود و در آن مسند هم به طور ظالمانه عمل می كرد. از این جهت حضرت امیر قیام كرد. ولو نرسید به نتیجه، لیكن تكلیف را ادا كرد. تكلیف این بود كه با چنین آدمی معارضه و مبارزه بكند." [ همان، ج3، ص183]

حکومت علوی از دیدگاه امام

به هر حال، "حكومت علوی" از دیدگاه امام امت، حكومت حق، احكام خدا، عدالت و فضیلت، قاطعیت در برابر دشمن، جهاد با توطئه گران بر ضد نظام، قانون مداری و خدمت به مردم است. حكومتی نمونه و الگو برای همه جهان و همیشه تاریخ.

اگر غدیر در اسلام به عنوان یك عید بزرگ معرفی شده است، به خاطر الگودهی به پیشوایی و رهبری و حكومت است، چرا كه در عرصه غدیر، تجسم ارزش ها و معیار حق معرفی شد و حكومتی علی گونه و حاكمیتی بر اساس قرآن و دین، موجب رضای خدا، اكمال دین و اتمام نعمت به شمار آمد.

پایان این نوشته را نیز كلامی از حضرت امام خمینی(قدس سره) می آوریم كه "غدیر" را به مثابه الگوی رهبری و حكومت مطرح فرموده است:

"روز عید غدیر، روزی است كه پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله وظیفه حكومت را معین فرمود و الگوی حكومت اسلامی را تا آخر تعیین فرمود و حكومت اسلام نمونه اش عبارت است از یك همچو شخصیتی كه در همه جهات مهذّب، بر همه جهات معجزه است و البته پیغمبر اكرم این را می دانستند كه به تمام معنی كسی مثل حضرت امیر سلام الله علیه نمی تواند باشد، لكن نمونه را كه باید نزدیك به یك همچو وضعی باشد از حكومتها تا آخر تعیین فرمودند." [همان، ج3، ص197]

سلام بر امام علی(علیه السلام)، الگوی كامل حكومت و رهبری در اسلام.

و درود بر خمینی(قدس سره) احیاگر مشی و مرام علوی در عصر حاضر.

منبع: سایت اندیشه قم