فارغ از روزمرگی

انسان ها در زندگی دو دسته اند. پاره ای دارای هدف هستند. یعنی اینکه می دانند که در زندگیشان چه می خواهند و آینده خود را از قبل برای خود ترسیم کرده اند. و دسته دوم افرادی هستند که هیچ هدف مشخصی در زندگی نداشته و باری به هر جهت زندگی می کنند. آنچه مسلم است تفاوت های بی اندازه آشکار بین این دو گروه از انسان هاست. دسته اول انسان های خودآگاهی هستند که همه چیز را هدف دار می بینند. در واقع یکی از ویژگی های افراد خودآگاه ویژگی هدفمند بودن آنهاست. بدین معنا که این افراد دارای مجموعه روشنی از اهداف از پیش تعیین شده هستند. آنچه در این میان از اهمیت وافری برخوردار است این است که افراد خودآگاه  و دارای هدف در زندگی برای تعیین اهداف خود به توانایی ها و ناتوانایی ها، محدودیت ها و شرایط موجود دقت کافی مبذول می دارند. و به این نکته واقفند که دستیابی به هر هدفی مستلزم صرف وقت، تلاش و سخت کوشی است. اما دسته دوم رویایی در سر ندارند و نمی دانند که در دنیا چه می خواهند و باید به دنبال چه باشند. این انسان های بی هدف معمولاً در مسیر زندگی گم هستند و معمولاً آینده درخشانی هم ندارند.

این که شما هر روز قصد انجام کار بزرگی را دارید یا هر روز یک ایده یا فکر جدید دارید، برای شما امتیازی محسوب نمی شود.مهم این است که دست به کار شوید و ایده هایتان را عملی کنید و فراموش نکنید که هدف ها هستند که مقصد و مسیر زندگی را تعیین می کنند. هدف ها هستند که به انسان اعتماد به نفس و انگیزه و عشق به زندگی می دهند. انسان بدون هدف همانند مسافری است که در بیابان زندگی در شب تاریک گم شده است و دور خود می چرخد و به جایی نمی رسد.

نکاتی مهم در باب فرایند هدف گزاری....

**  مهم ترین اصل روشن بودن هدف است. اولین مرحله در فرایند هدف گزاری عبارت است از اینکه بدانید چه می خواهید. دلیل اینکه چرا بعضی از مردم در انجام کارهایشان موفقند این است که هدف ها و برنامه های کاملاً روشی دارند و از آنها فاصله نمی گیرند. قبل از هر چیز بایستی لیستی از کلیه ی هدف هایی که دوست دارید به آنها برسید تهیه کنید. در واقع هر چه برایتان روشن تر باشد که چه می خواهید موفقیت بیشتری نصیبتان می شود.

** 8 حیطه وجود دارد که می توانید با استفاده از آن به تصویر روشنی از خواسته ها و نیازهای خود برسید.

این 8 حیطه عبارتند از: 

1-حیطه سلامت جسمانی، نظیر لحاظ کردن ورزش در زندگی، رژیم غذایی

2-حیطه اجتماعی، نظیر فعالیت داوطلبانه در هلال احمر.

3-حیطه های مالی، نظیر افزایش درآمد

4- حیطه های تحصیلی، نظیر ادامه تحصیل.

5-حیطه های شغلی، نظیر ارتقا شغلی

6-حیطه های سلامت روان شناختی، نظیر مدیریت خشم.

7-حیطه های دینی و معنوی، نظیر شکل دهی و استحکام بخشیدن چارچوب اعتقادی.

8-حیطه های تفریحی، نظیر بازدید از موزه.

**  افکار و برنامه هایتان را روی کاغذ بیاورید. انسان های موفق قبل از اینکه دست به اقدامی بزنند، روی کاغذ فکر می کنند. باید زمانی را برای نوشتن برنامه موفقیت و اهدافتان روی کاغذ اختصاص دهید. جالب است بدانید فقط 3 درصد از افراد این کار را می کنند. یعنی در حدود 3 درصد افراد موفق جوامع دارای اهداف مشخص، پایدار و شفاف هستند و برای رسیدن به اهداف خود برنامه ریزی مشخص و دقیق داشته و مصمم هستند که با تلاش و سخت کوشی فراوان به موفقیت های شایان توجه برسند. و 97 درصد بقیه افراد جامعه دارای اهداف، افکار، رویاها و آرزو های پراکنده، مبهم، غیر شفاف و ناپیوسته بوده و همچنین فاقد برنامه ریزی دقیق و عملی برای رسیدن به اهداف مبهم و پراکنده خود هستند. وقتی اهدافتان را می نویسید، آن را شفاف و قابل لمس می کنید. با این کار چیزی خلق می کنید که قابل لمس و دیدن است. به بیانی دیگر هدفی که روی کاغذ نیامده فقط یک آرزو و یا یک رویا ست و هیچ انرژی در پشت آن نیست.

**زمان بندی در اهدافتان داشته باشید. بعد از آنکه اهداف خود را تععین کردید و لیستی از آن تهیه کردید، شما می بایست برای هر کدام از این هدف ها یک دوره از زمان در نظر بگیرید. برای یک هدف یا تصمیم بدون مهلت مشخص هیچ فوریتی وجود ندارد. انسان وقتی برای یک هدف ارزش قایل است که زمان معینی را برای خلق آن هدف در نظر گرفته باشد. شما مجبورید برای به انجام رسانیدن اهدافتان در یک چارچوب زمانی و مطمئن دست به یک تلاش فکری بزنید. مسلم است که تعیین زمان برای هر هدف یک تخمین است و معمولاً شما این تخمین ها را بر اساس باور از توان مندی ها، شرایط و امکانات محیط خود می زنید.

**هر هدفی را که انتخاب می کنید، باید دلایل کافی برای انتخاب آن داشته باشید. یعنی اینکه شرح دهید که چرا باید به این هدف برسم و اگر نرسم چه خسران ها و زیان هایی عاید من و زندگی من و خانواده ام خواهد شد.

** اهدافتان را به صورت جمله ای ساده، کوتاه، مثبت و در زمان حال بیان کنید.

**  چند کار را با هم شروع نکنید. و برای اهدافتان الویت بندی در نظر بگیرید. گنجاندن کارهای متعدد و سنگین خارج از توان تان خصوصاً برای شروع کار، شما را دچار سرخوردگی خواهد کرد. الویت بندی اهداف ممکن است بر اساس زمان و موعد هدف باشد و یا اینکه بر اساس اهمیت آن هدف باشد.

** این امکان وجود دارد که شما بنا بر عللی بسیار رایج نتوانید به اهداف خود برسید. این علل عبارتند از برنامه ریزی نا صحیح، اطلاعات ناکافی، اهداف غیر واقع بینانه، ترس از شکست و ترس از موفقیت و...اما هیچ گاه فراموش نکنید که اگر زندگی چیزهای زیادی را به افراد نمی دهد عمده دلیلش آن است که چیزهای زیادی را نخواسته اید. شما همیشه می توانید برای تاخیر ها بهانه ای بیاورید. اجازه ندهید این اتفاق بیفتد. کلید شروع کار در حرکت امروز است.

منبع:

1-مهارت های زندگی- حسین ناصری

2- هدف و هدف گزاری در زندگی- سهیلا سروش نیا

3- تکنولوژی فکر- دکتر علیرضا آزمندیان

4-جام جم

5- الگوی موفقیت آنتونی رابینز- نسیم راد

مطالب مرتبط:

آرامش را به زندگی‌تان دعوت کنید

افسردگی یک فرصت بزرگ برای تغییر

پیشگویی پنجاه سال بعد

چگونه گذشته‌مان را فراموش کنیم؟