«بهبود معیشت مردم» مهم‌ترین هدف اقتصادی کوتاه مدت

به گزارش تبیان به نقل از سایت حسن روحانی؛ بهبود معیشت مردم هرچند هدف بلندمدت اقتصادی، توسعه اقتصادی است ولی با توجه به شرایط موجود، مهم‌ترین هدف اقتصادی طی دوره 96-1392 باید «بهبود معیشت مردم» باشد.

این بهبود معیشت باید با افزایش قدرت خرید خانوارها و کاهش شکاف درآمدی دهک‌های بالا و پایین در زندگی مردم و اقتصاد ملی خود را نشان دهد.

برای این‌که چنین بهبودی در اقتصاد خانوار به‌وجود آید، باید دو راهبرد توسط دولت دنبال شود:

نخست: راهبرد «تولید ثروت ملی»

و سپس راهبرد «توزیع عادلانه ثروت ملی»

چرا که اگر در کشور ثروت ملی تولید نشود، باید فقر توزیع شود.

در راهبرد اول، هدف افزایش درآمد واقعی سرانه است؛ در راهبرد دوم، هدف افزایش کمک‌های مستقیم و غیرمستقیم به اقشار کم‌درآمد است.

بنابراین، در دوره 96-1392:

یا درآمد واقعی خانوارهای ایرانی افزایش پیدا می‌کند؛

و یا کمک‌های مستقیم و غیرمستقیم به اقشار کم‌درآمد افزایش می‌یابد.

و این هدفی است که برای «دولت تدبیر و امید» برنامه‌ریزی شده است.

رشد تولید ملی برای این‌که اقتصاد رشد کند و درآمد واقعی مردم افزوده شود، باید تولید ملی به مقدار کافی رشد پیدا کند تا معیشت مردم بهبود یابد. متأسفانه در سال‌های گذشته، کاهش درآمد واقعی مردم به‌دلیل ناکافی بودن رشد تولید ملی بوده است.

بانک مرکزی در جدیدترین گزارش اقتصادی خود (مربوط به سال ١٣٩٠ )، رسماً اعلام کرد که در این سال، حداقل مزد واقعی منفی ٠١/3 درصد کاهش یافته است. یعنی قدرت خرید مردم عملاً کم شده است. مهم‌ترین دلیل کاهش درآمد واقعی مردم، کاهش یافتن رشد تولید ملی است؛ به‌طوری‌که رشد تولید ناخالص داخلی از سال 1384 از رقم 6/9 درصد به منفی 1/9 درصد در سال 1391 تقلیل یافت.

بنابراین تولید ملی باید افزایش پیدا کند. افزایش تولید ملی با رشد سرمایه‌گذاری، رشد بهره‌وری و رشد اشتغال به‌وجود می‌آید.

«دولت تدبیر و امید» برای رشد تولید ملی در دوره 96-1392 برنامه‌ریزی عملیاتی دارد.

سرمایه‌گذاری رشد تولید ملی، افزایش درآمد واقعی خانوارها و در نهایت بهبود معیشت مردم، بدون افزایش کافی سرمایه‌گذاری و رشد آن امکان‌پذیر نخواهد بود. متأسفانه رشد سرمایه‌گذاری در سال‌های اخیر مرتباً کاهش داشته است به‌طوری‌که طی سال‌های 139ظ -13984 که آمارهای آن موجود است،

رشد سرمایه‌گذاری از 8/7 درصد به 1/2 درصد تنزیل یافته است.

و این در حالی است گه قیمت نفت در این دوره، از 5ظ /6 دلار برای هر بشکه به 1ظ 7/4 دلار به ازای هر بشکه افزیش یافته است. لذا دلارهای نفتی در این مدت هر چند مصرف شد اما صرف سرمایه‌گذاری در کشور نگردید.

برای رشد سرمایه‌گذاری‌های لازم در جهت بهبود معیشت مردم باید علاوه بر منابع دولتی، از منابع غیردولتی به‌نحو مطلوب برخوردار بود. اجرای درست سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی فرصت مناسب را برای رشد سرمایه‌گذاری فراهم می‌آورد.

سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی ابلاغ سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی از سوی مقام معظم رهبری نه تنها به اختلاف دیدگاه دو گروه از مدیران کشور پایان داد و عملاً نشان داد که مدیران اجرایی موافق با فعال شدن بخش‌های خصوصی و تعاونی نسبت به بخش دولتی، ایده درست‌تری داشتند بلکه فرصت خوبی برای کاهش حضور دولت در عرصه اقتصاد، رشد سرمایه‌گذاری و تولید فراهم آورد.

اما متأسفانه در عمل، سرمایه‌گذاری و واگذاری شرکت‌های دولتی به‌جای بخش خصوصی به بخش‌های شبه‌دولتی صورت گرفت به‌طوری‌که بررسی‌ها نشان می‌دهد در خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی، سهم واقعی بخش خصوصی واقعی، فقط 13 درصد بوده است.

به‌منظور فراهم شدن زمینه اجرای سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی و انجام سرمایه‌گذاری‌های کافی در کشور، باید:

اولاً، بازارهای رقابتی در کشور شکل بگیرد،

ثانیاً، مبارزه جدی با فساد از هر نوع آن با قاطعیت دنبال شود،

ثالثاً، فضای کسب‌وکار در کشور به‌نحو مطلوبی بهبود یابد.

فضای کسب‌وکار یکی از مهم‌ترین عوامل عدم سرمایه‌گذاری بخش غیردولتی (اعم از داخلی و خارجی) در ایران، نامناسب بودن فضای کسب‌وکار در کشور است که متأسفانه طی چند سال گذشته به‌مراتب نامطلوب‌تر شده است. در آخرین گزارش از فضای کسب‌وکار ایران که بانک جهانی منتشر کرده است، ایران در میان 15 کشور منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا در رتبه 13 قرار گرفته و در جهان در میان 183 کشور در رتبه 144 قرار دارد.

ما می‌توانیم مانند بسیاری از کشورهای جهان با مدیریت مناسب و قاطع، فضای کسب‌وکار کشورمان را بهبود بخشیم و شاهد افزایش سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی داخلی و خارجی باشیم. واقعیتی که بهبود معیشت مردم در گرو آن می‌باشد.

«دولت تدبیر و امید»، 1ظ  راهکار برای سامان بخشیدن و بهتر شدن فضای کسب‌وکار کشور، تهیه و آماده اجرا کرده است.

نرخ بیکاری اشتغال نیروی انسانی نه تنها یک هدف اساسی در اقتصاد بلکه یک ضرورت پر اهمیت در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است. متأسفانه نرخ بیکاری در کشور طی سال‌های گذشته با وجود مبالغ قابل توجهی (بیش از 21 هزار میلیارد تومان) که برای طرح‌های زودبازده پرداخت شده، افزایش یافته است. به‌طوری‌که طی سال‌های 1391-1384 نرخ بیکاری از 11/5 درصد به 12/2 درصد رسیده است و براساس گزارش رسمی مرکز آمار ایران، در سال گذشته بیش از  3 میلیون و 56ظ  هزار نفر از هموطنان بیکار هستند.

از این تعداد، 768 هزار نفر دارای تحصیلات عالی می‌باشند. بنابراین، با اشتغال این جمعیت بزرگ و سرمایه انسانی، نه تنها نرخ بیکاری کاهش خواهد یافت بلکه ظرفیت بزرگی برای «رشد تولید ملی» فراهم می‌شود.

با توجه به اهمیت فراوان این موضوع، افزایش سطح اشتغال با سه راهبرد «انبساط در تقاضا»، «انقباض در عرضه» و «انعطاف در محیط و پرداخت بیمه بیکاری» در دستور کار «دولت تدبیر و امید» با اولویت ویژه قرار خواهد داشت.

بخش سیاست تبیان