تفاوت حرفه‌ای‌ها و آماتورها

سبد خرید دارند

طرف بقالی هم می خواهد برود، از قبل خانمش بهش گفته که باید چه چیزهایی بار کند و بیاورد خانه!

آماتورها «آقا کتاب خوب چی دارید؟» این جمله، نماد تمام و کمال ناشی گری است. ناشی ها، وارد کتاب فروشی می شوند، همین جوری، اتفاقی! کتاب خاصی هم توی کلّه شان نیست. یا از فروشنده تقاضای کتاب خوب می کنند، بدون این که فروشنده آن ها را بشناسد و سلیقه شان را بداند، یا از زرق و برق یک کتاب، اسمش، جلدش و... می روند و دست به جیب می شوند!

حرفه ای ها «آقا کتاب فلان که فلانی نوشته و بهمانی ترجمه کرده، مال نشر بیسار است! اومده؟» حرفه ای ها از قبل می دانند که دقیقا چه کتابی قرار است به خانه ببرند، توی سایت های مختلف مثل جیره ی کتاب، کتاب خوار و یا سایت ناشرهای مختلف، مثل قطره، چشمه، سوره مهر و... کتاب را دیده اند، چند خطی ازش خوانده اند، مترجم و ناشر را یادداشت کرده اند، می دانند فاز کتاب چیست و کِی روانه بازار می شود.

کتاب فروشی را می شناسند

آدم اگر می خواهد حرفه ای باشد باید همه کتاب فروشی های مهم و اصلی شهر را حفظ باشد، بداند این ها نماینده چه ناشرانی هستند، چه جور کتاب هایی می آوردند و فازشان چیست، حتی باید بداند فروشنده شان چه سبکی فکر می کند...

آماتورها دارند می روند سبزی آش بخرند، توی راه یک کتاب فروشی می بینند و بین قفسه های ناشناخته اش می گردند، یک رمان انتخاب می کنند و بعد می فهمند که ای دل غافل، کتاب کمک آموزشی ریاضی خریده اند!

حرفه ای ها ژانر کتابی را که می خواهند به خانه ببرند، توی ذهن دارند و بر اساس همین می دانند باید کجا بروند، باید بروند مغازه های کهنه فروشی وکتاب های قدیمی، مغازه کتاب های روان شناختی، کتاب های کمک درسی یا مثلا رمان دفاع مقدس. همه سوراخ سنبه های مغازه دست شان است. می دانند هر قفسه چه کتاب هایی دارد و عدل می روند سر همان قفسه مورد نظرشان. رفیق فروشنده و مشتری ثابتش هستند، برای همین فروشنده دقیقا می داند که چه فاز خاصی به درد مشتری اش می خورد و راهنمایی اش می کند.

آمار کتاب را دارند

باید قبل از تصمیم گیری برای خرید یک کتاب خوب، تمام چم و خمش توی دستتان باشد!

آماتورها شاید یک جایی فقط یک گوشه از اسم کتاب را شنیده اند. با کلی مکافات به فروشنده حالی می کنند منظورشان کدام کتاب است و فروشنده هم همانی را که توی انبارش دارد، توی دست این ها می گذارد.

حرفه ای ها قبلا فهمیده اند که ترجمه، قلب کتاب است. بهترین کتاب دنیا را هم اگر با یک ترجمه ضعیف بخرند، چیزی حالی شان نمی شود. وقتی اسم کتاب را از رفیق شان شنیدند، از او می پرسند که کدام ترجمه را خوانده، بعد خودشان می روند و و ته توی کتاب را از اینترنت در می آورند. مثلا می بینند که چند تا ترجمه ازش چاپ شده و کدام مترجم مشهورتر و حرفه ای تر است، چند ناشر کتاب را چاپ کرده اند، قطع و اندازه کدام باز نشر، فاز بیشتری بهشان می دهد، قیمتش چقدر است و با دخل و خرج شان جور در می آید یا نه.

منبع:  روزنامه خراسان - عاطفه ذبیحی