حس باران در نگاه  ساده ات                                   شوق رفتن در مسیر جاده ات

 مبدا مشهد، مقصد من كاظمین                             نقشه ی  راهم گل سجاده ات

 می روم از سنگلاخ عاشقی                                    تا نهایت های  دور افتاده ات

  رفتن و رفتن بدون وقفه ای                                   شیوه ی  شب گردی دلداده ات

  می رسم یك روز بر دروازه ی                                 چشم های مهربان و ساده ات

  جا گرفته كهكشانی از غزل                                    در مدار زلف پیچ افتاده ات

  در تفرج گاه صبح شعر من                                    دبّ اكبر می شود كباده ات

    حضرت والا، امام  عالمین

      یوسف زهرای شهر كاظمین

 ساحل دریای جودت بیكران                                     هفت دریا قطره ای از فضلتان

 سفره ی احسانتان گسترده است                           حاتم طائی  نشسته  پای  آن

 من گدای اهل بیتم، ای امیر                                  باب حاجات من است این آستان

 روزی من را خدا دست تو داد                                  كاسه ای آب و كمی خرما و نان

 قرص نان ها دست پخت فاطمه ست                       شك  ندارم ای  كریم مهربان

 گندمش را از بهشت آورده ای                                 از زمین های خودت در آسمان

 خانه ات  آباد باشد  تا  ابد                                     كوری چشم حسودان زمان

حضرت والا، امام  عالمین

   یوسف زهرای شهر كاظمین

 آینه در آینه  پیغمبرید                                           ساقیان گرد حوض  كوثرید

 سوره ی كوثر جواب محكمِ                                    آنكه می گوید شماها ابترید

 چارده نورید، نور لایزال                                          بر سریر كبریایی زیورید

 عرشیان را درس ایمان داده اید                               در دو عالم اهل وعظ و منبرید

 هر سحر بعد از نماز صبح تان                                 روضه خوان روضه های مادرید

 در قیامت  جان پناه  شیعیان                                 بر تمام عرش  سایه گسترید

 شك ندارم كه مرا همراه تان                                  روز محشر سمت جنت می برید  

 حضرت والا، امام  عالمین

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان