اگر در این مجلس بنشینید، بدعاقبت نمی‌شویم
هر جایی ارزش رفتن را ندارد و هر حرفی هم ارزش گفتن و شنیدن را ندارد. بعضی از مکانها هستند که رفتن به این جا‌ها ممکن است موجب زیان به دنیا و آخرت ما بشود و این زیان ممکن است بخاطر سخن هایی باشد که در این مکانها گفته میشود و به عکس؛ بعضی از مکانها ممکن است زمینه‌ی سعادت دنیا و آخرت ما شود. کلام و سخنها در هدایت و گمراهی انسان، نقش بسزایی دارند و گاهی یک کلمه، موجب سعادت و کلمه‌ای دیگر، موجب شقاوت انسان میشود.
با این مقدمه می شود فهمید که باید در انتخاب مکانهایی که قصد رفتن داریم و همچنین انتخاب همنشین و هم‌صحبت، بسیار مراقب باشیم. شاید این سۆال مطرح شود که چه جاهایی ارزش رفتن دارد و چه سخنی ارزش شنیدن را دارد که در عاقبت بخیری ما نقش مۆثری دارد؟ در پاسخ، عرض میشود که ممکن است ادعاها زیاد باشد که فلان مجلس، بسیار عالی است اما واقعا چنین نباشد. خداوند در مورد شنیدن سخنان نیک؛ و هدایت الهی میفرماید:... فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئكَ الَّذِینَ هَدَئهُمُ اللَّهُ وَ أُوْلَئكَ هُمْ أُوْلُواْ الْأَلْبَاب «1» یعنی: بندگان مرا بشارت ده. آنان كه سخن را با دقّت مىشنوند و بهترین آن را پیروى مىكنند، آنانند كه خداوند هدایتشان نموده و آنانند همان خردمندان.
مجلسی که هر که در آن نشیند بد عاقبت نشده و ملائکه همنشین آنها می‌شوند
در زمان امام صادق علیه السلام، یکی از یاران آن حضرت به ایشان عرض کرد که: از جایی عبور می‌کردم، کسی را دیدم که داستان سرایی می‌کرد و می‌گفت: اینجا جایی است که هر که بنشیند بدعاقبت و بد‌بخت نمیشود. امام علیه السلام فرمود: این بسیار بعید است (این سخن نامربوطی است) خداوند فرشتگانی سیّاح (جهانگرد) دارد که غیر از کرام الکاتبین (فرشتگان بزرگوار نویسنده‌ی اعمال) هستند این فرشتگان؛ وقتی به مردمى برخورد کنند كه از محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله) یاد می‌كنند، می‌گویند: بایستید كه بحاجت خود رسیدید، سپس مى نشینند و بـا آنـهـا دانـش می‌آمـوزند، و هنگامی‌که برمی‌خیزند از بیمارانشان عیادت می‌كنند و بر سر مرده‌هایشان حـاضـر می‌شـونـد و از غایبانشان خبرگیرى می‌كنند. این است مجلسى كه هر كه در آن نشیند شقى و بدعاقبت نمیشود. «2»
اثرات یاد معصومین علیهم السلام
تا اینجا متوجه شدیم هر که در جایی که از پیامبر (صلی الله علیه و آله) و آل ایشان یاد شود برود بد عاقبت نمیشود؛ و این به دلیل این است که یاد ایشان، از یاد خداوند جدا نیست چنانکه امام صادق علیه السلام فرمودند: یعنی: شیعیان ما در میان خود مهربانند، آنان کسانی هستند كه وقتی تنها باشند خدا را یاد می‌کنند (به راستى كه یاد ما هم یاد خدا است) به راستى چون ما یاد شویم، خدا یاد میشود و هنگامی‌که دشمن ما یاد شود شیطان یاد میشود.«3»
هدایت و نجات و عاقبت به خیری، در پیروی از ائمه‌ی معصومین و یادآوری کلام ایشان و عمل به فرمایشاتشان است به جهت اینکه ایشان آیینه‌های خدانما هستند
همچنین پیروان خود را سفارش به دیدار یکدیگر کردند تا در این دیدارها از معصومین علیهم السلام و سخنان ایشان، یاد کنند و فرمودند: یعنی: امام صادق علیه السلام فرمودند: به زیارت یكدیگر بروید زیرا زیارت شما از یكدیگر موجب زنده گردانیدن دلهاى شما و یاد نمودن احادیث ماست، و احادیث ما شما را به هم متوجه میسازد، پس اگر به آنها عمل كنید، هدایت و نجات می‌یابید. و اگر آنها را ترک كنید گمراه و هلاک می‌شوید، پس به آنها عمل كنید، و [در این صورت] من ضامن نجات شما هستم.«4»
با این مطلب، مشخص میشود که هدایت و نجات و عاقبت به خیری، در پیروی از ائمه‌ی معصومین و یادآوری کلام ایشان و عمل به فرمایشاتشان است به جهت اینکه ایشان آیینه‌های خدانما هستند.
پی نوشت ها:
1- سوره زمر، آیات 17 و 18
2- عَنْ عَبَّادِ بْنِ كَثِیرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع إِنِّی مَرَرْتُ بِقَاصٍّ یَقُصُّ وَ هُوَ یَقُولُ هَذَا الْمَجْلِسُ الَّذِی لَا یَشْقَى بِهِ جَلِیسٌ قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ أَخْطَأَتْ أَسْتَاهُهُمُ الْحُفْرَةَ إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِكَةً سَیَّاحِینَ سِوَى الْكِرَامِ الْكَاتِبِینَ فَإِذَا مَرُّوا بِقَوْمٍ یَذْكُرُونَ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ قَالُوا قِفُوا فَقَدْ أَصَبْتُمْ حَاجَتَكُمْ فَیَجْلِسُونَ فَیَتَفَقَّهُونَ مَعَهُمْ فَإِذَا قَامُوا عَادُوا مَرْضَاهُمْ وَ شَهِدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ تَعَاهَدُوا غَائِبَهُمْ فَذَلِكَ الْمَجْلِسُ الَّذِی لَا یَشْقَى بِهِ جَلِیس «اصول كافی، ج2، ص: 186 و 187»
3- شِیعَتُنَا الرُّحَمَاءُ بَیْنَهُمُ الَّذِینَ إِذَا خَلَوْا ذَكَرُوا اللَّهَ إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ إِنَّا إِذَا ذُكِرْنَا ذُكِرَ اللَّهُ وَ إِذَا ذُكِرَ عَدُوُّنَا ذُكِرَ الشَّیْطَان - اصول كافی، ج2، ص: 186
4- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ تَزَاوَرُوا فَإِنَّ فِی زِیَارَتِكُمْ إِحْیَاءً لِقُلُوبِكُمْ وَ ذِكْراً لِأَحَادِیثِنَا وَ أَحَادِیثُنَا تُعَطِّفُ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فَإِنْ أَخَذْتُمْ بِهَا رَشَدْتُمْ وَ نَجَوْتُمْ وَ إِنْ تَرَكْتُمُوهَا ضَلَلْتُمْ وَ هَلَكْتُمْ فَخُذُوا بِهَا وَ أَنَا بِنَجَاتِكُمْ زَعِیم - همان)
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع: رهروان ولایت
