امام محمد باقر(ع) شکافنده علوم
نام مبارك امام پنجم محمد بود .لقب آن حضرت باقر یا باقرالعلوم است. بدین جهت كه اسرار علوم را آشكارا ساختند. كنیه امام ، ابوجعفر بود . مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبى (ع)است .بنابراین نسبت آن حضرت از طرف مادر به حضرت امام حسن (ع) و از سوى پدر به امام حسین (ع) می رسید .پدرشان حضرت سیدالساجدین , امام زین العابدین , على بن الحسین (ع) است .
حضرت باقر (ع) در روز نخست رجب سال 57 هجری در مدینه و یا به روایتی در روز جمعه سوم ماه صفر سال 57 هجرى در مدینه متولد شدند. ایشان در حادثه كربلا همراه پدر و در كنار جدشان حضرت سیدالشهداء كودكى بود كه به چهارمین بهار زندگیش نزدیك میشد .
دوران امامت امام محمد باقر (ع) از سال 95 هجرى كه سال درگذشت امام زین العابدین (ع) است آغاز شد و تا سال 114 هجری یعنى مدت 19 سال و چند ماه ادامه داشته است .
محضر امام باقر (ع) مركز حضور علماء و دانشمندان و راویان حدیث و خطیبان و شاعران بنام بود .
سیرت و صورت ایشان بسیار ستوده بود .پیوسته لباس تمیز و نو می پوشید .در كمال وقار و شكوه حركت می فرمود .امام بسیار گشاده رو و با مۆمنان و دوستان خویش برخورد بود .امام باقر (ع) در صدقات و بخشش و آداب اسلامى مانند دستگیرى از نیازمندان و تشییع جنازه مۆمنین وعیادت از بیماران و رعایت ادب و آداب و سنن دینى , كمال مواظبت را داشت. بامداد كه براى اداى نماز به مسجد جدش رسول الله ( ص ) میرفت, پس از خواندن نماز , مردم گرداگردش جمع میشدند و از انوار دانش و فضیلت اوبهره مند میگشتند .
امام محمد باقر(ع) در تمام مدت عمر به نشر علم و معارف دینى و تعلیم حقایق قرآنى و احادیث نبوى (ص) پرداخت ....
احادیث وروایات زیادی از ایشان نقل شده، درادامه تعدادی از این احادیث را می خوانیم:
امام باقر (ع) می فرمودند : خداوند از مردم خواستار دو فضیلت است : به نعمتهایی که دارند اقرار کنند تا بر آن بیفزاید ، و به گناهانشان اعتراف نمایند تا آن ها ببخشیده شود.
کافی جلد2ص426
دانشمندی که دیگران از علمش سود برند، از هفتاد هزار عابد بهتر است . بحارالانوار،ج75 ،ص173 نزدیکترین و سریعترین طاعت در ثواب ، پیوند با خویشان است. تحف العقول،ص303 مردم باید قرآن را چنان كه كه نازل شده است بخوانند و اگر نیاز به تفسیر آن پیدا كردند به سراغ ما (اهل بیت) بیایند، زیرا هدایت، تنها درآمدن به سوی ما و به وسیله ما است. تفسیر فرات كوفی، ص 258، خوشا بر حال کسی که به پدر و مادر خود نیکی کند چرا که خداوند بر عمر او می افزاید. تحف العقول ص 238 هر مۆمنی محافظت برنمازش نماید، و او را در وقتش به جا آورد، از انسانهای غافل شمرده نمی شود. وسائل الشیعه ، ج 3، ص 79
کسی که خشمش را از مردمان باز دارد خداوند نیز در روز قیامت عذابش را از او باز می دارد.
جهادالنفس،ح532
تلخ روئی و گرفتگی رخسار باعث جلب دشمنی مردم و دوری از پروردگار است.
بحار 17، ص 164
فرآوری: زهرا فراورده
بخش کودک و نوجوان تبیان
منابع: وبلاگ حدیث- احادیث وروایات- وبلاگ مکتب الشهداء
مطالب مرتبط:
