مسابقة قرآنی‌شدن
مقدمه:
می دانیم که شروع روز دانش آموزان با یک برنامه صبحگاهی مناسب علاوه بر پرورش روح معنوی دانش آموزان، در بالا بردن سطح آموزشی آن ها از لحاظ یادگیری تاثیرگذار است.
به عنوان مثال اگر معلم پرورشی مدرسه بتواند هر هفته یک کلاس را برای برگزاری برنامه های صبحگاه مدرسه انتخاب و هدایت نماید:
اول: تمام دانش آموزان طبق استعداد خود در امور و انجام برنامه ها مشارکت می نمایند.
دوم: طبق ایام اله برای پیدا کردن مطالب مناسب روز اجرای برنامه به دنبال مطالبی از قبیل شعر، مقاله، طنز و غیره هستند.
سوم: مراسم آغازین مدرسه از یکنواخت بودن و احیاناً خسته کننده بودن به پویایی و سرشار بودن تبدیل می شود.
یکی از کارهایی که در اکثر مدارس کشور عزیزمان انجام می شود، خواندن آیاتی از قرآن مجید می باشد، در این زمینه چنان چه دانش آموزان بتوانند علاوه بر شنیدن آیات، با مفاهیم متعالی این معجزه الهی آشنا شوند، بی شک به هدف والای نزول وحی رهنمون گشته ایم.
در این راستا، مرکز یادگیری جهت غنی سازی برنامه های صبحگاه مدارس، به بررسی و تفسیر برخی از آیات قرآن پرداخته است. در این قسمت سعی شده، تفسیر به زبان ساده و قابل درک برای دانش آموزان ارائه گردد.
در این مقاله آیات سوره انبیا، مورد بررسی قرار می گیرد...
آیات 91 تا 101 سوره ی انبیا از صفحه ی 330، مربوطه توسط یکی از دانش آموزان قرائت شود.
شما می توانید برای شنیدن فایل صوتی آیات این صفحه کلیک نمایید.
جهت دریافت فایل صوتی آیات فوق، کلیک کنید.
از میان یازده آیه 91 تا 101 سوره انبیاء از صفحه ی 330 ، خداوند، بعد از اشاره به دوگروه مۆمنان صالح‌العمل، و به عنوان نمونه، مریم(س) و فرزندش، مسیح(ع)، و تجاوزگران از مرز بندگی، در آیه دهم این صفحه، از وضع دردناك در آتش‌افتادگان خبر می‌دهد.
قرآن، این‌خبرگزارآسمانی، درآیه ی 100 می‌فرماید: «برای‌آن افتادگان در میان آتش، زفیر است».
زفیر، به قسمت آغازین صدای مخصوصی كه الاغ از خود در می‌آورَد،گفته می‌شود و این‌جا، اشاره به فریاد و ناله ی دردناكی است كه از غم و اندوه بر می‌خیزد.
آری؛ قرآن، از آینده ی بسیاری از ما خبر می‌دهد كه: این‌انسانِ مغرور و متكبّرِ بی‌اعتنا به هشدار انبیا(ع)،كارش به‌جایی می‌رسد كه از میان آتش سوزان جهنّم، مانند الاغ، نعره می‌كشد و فریاد سر می‌دهد. امّا راه به جایی نمی‌یابد!
در میان ما هستند كسانی كه چشم و گوش قلبشان باز است و صحنه‌های هول انگیز جهنّم را می‌بینند و نعره‌های وحشت‌بار جهنّمیان را می‌شنوند! چنان‌كه امام امیرالمۆمنین(ع) در حالات انسان‌های متّقی می‌فرماید: آن ها یقین و باورشان به بهشت، مانند یقین و باور كسی است كه آن را دیده كه اهل آن، درآن، به خوشی به‌سر می‌برند و ایمانشان به آتش، هم چون ایمان كسی است كه آن را دیده كه اهل آن، در آن، گرفتار عذابند. و اگر نبود اَجَل و مهلتی كه خدا، در دنیا، برایشان مقرّر فرموده، از شوق ثواب و بیم عِقاب، به‌قدر چشم برهم‌زدنی، جان در بدنشان قرار نمی‌گرفت.
آری؛ آن بیداردلان، با ما خفته‌دلان بسیار تفاوت دارند. آن ها در میان ما هستند، ولی با ما نیستند. از زمین تا آسمان با ما فاصله دارند.
ای خدا، تا كی این‌نداهای تكان‌دهنده ی قرآن، زیرگوش ما طنین‌انداز باشد و ما تكان نخوریم؟! می‌ترسیم هم چنان در خواب بمانیم تا این‌صحنه پیش آید كه: هر زمان كه گروهی ازآنان در آتش جهنّم انداخته می‌شوند! نگهبانان جهنّم می‌پرسند: آیا انذار كننده و هشدار دهنده‌ای سراغ شما نیامد؟! در میان شما، كسانی نیامدند كه فریاد بكشند و شما را از این جریان آگاه سازند؟!
می‌گویند: آری؛ انذاركننده و هشدار دهنده آمد، ولی ما او را قولاً یا عملاً تكذیب‌كردیم و گفتیم: خدا چیزی نازل نكرده و شما، خود، درگمراهی بزرگی هستید و افكار مرتجعانه دارید.آن‌گاه، از روی حسرت و افسوس می‌گویند: اگر ما گوشی شنوا داشتیم یا حدّاقل، عقل خود را به‌كار می‌انداختیم و می‌اندیشیدیم، امروز، از دوزخیان نبودیم!
و لذا قرآن برای این‌كه عِلاج واقعه پیش از وقوع نماید، داد می‌زند: ای مۆمنان، ای باورداران، از خشم خدا بهراسید و خود و خانواده ی خود را از آتشی كه هیزم‌آن، انسان‌ها و سنگ‌هاست، نگه‌دارید.
و با این بی‌پروایی‌ها و آلوده ساختن جوّ خانواده و زندگی به عوامل محرّك شهوت، خودتان و زن و بچّه ی خود را به آتش نكشید!
با این نحوه ی زندگی كه هم اكنون ما در خانه و ادارات و كسب و كار خود داریم، عاقبت، سر از جهنّم سوزان در خواهیم آورد؛ همان جهنّمی كه هیزمش خود ما انسان‌ها هستیم!
فرشتگانی سخت‌گیر و خشن بر آن گماشته شده‌اند كه هرگز سر از فرمان خدا نمی‌پیچند و فقط، به آن چه كه دستور داده شده‌اند، عمل می‌كنند كه: بگیرید و در بند و زنجیر بكشید و به دوزخ بیفكنید!
این نداها و هشدارهای قرآن را ساده نگیریم و تعارف و شوخی تلقّی نكنیم كه تا حدّ قسم‌خوردن جلو رفته و فرموده است: قسم به آن چه كه می‌بینید و آن چه كه نمی‌بینید؛ به تمام غیب و شهود عالم، قسم كه این قرآن، گفتار رسول كریم است. این، نه گفتار شاعر است و نه گفتار كاهن؛ سخنانش نه شاعرانه و نشأت‌گرفته از تخیّل است و نه كاهنانه و برگرفته از ارتباط با اَجنّه و شیاطین. بلكه نازل‌شده از جانب پروردگار عالمیان است. ولی متأسّفانه، شما كمتر ایمان می‌آورید وكمتر متذكّر می‌شوید!!آیا می‌شدكه ما باورمان بشود كه قرآن، كتاب تربیت است؟ نه، تنها برای قرائت و برنده‌شدن در مسابقه‌های خوش‌لحنی و خوش‌آهنگی قاریان و فرضاً حافظ كل آن بودن كه تمام این ها، در عین لازم‌بودن و مایه ی افتخار امّت و ملّت بودن، كافی نیستند و باید پلّه‌هایی باشند برای ارتقا به مدارج عالی از كمالات انسانی و فضایل اخلاقی و در یك كلمه، قرآنی‌شدن. نه، تنها قاری و حافظ و مفسّر قرآن‌بودن‌كه بِحَمدِالله، از این ها فراوانند!!
امید روزی را داریم كه قرآنی‌شدن را به مسابقه گذاریم و برنده‌ها را به دنیا ارایه كنیم و جایزه‌های جالب به آن ها دهیم.
