قولنامه‌ای برای ازدواج
با این‌كه دفاتر اسناد رسمی یكی از كارهای اصلی‌شان صدور قباله هزاران امضای ازدواج است، اما هنوز سیاهه ازدواج جای خود و نقش اصلی‌اش را از دست نداده است. این سیاهه كه به نوعی قولنامه ازدواج نام می‌گیرد، محتوای قباله رسمی را در خود جای داده است؛ طوری كه سردفتر متن قباله و شرایط و توافقات خانواده عروس و داماد را از روی آن پاكنویس می‌كند.
اگر هم طرفین بخواهند، شرایط توافق شده‌شان را بار دیگر مرور می‌كنند. گاه آن سیاهه معتبرتر از قباله خواهد بود، چرا كه برخی تعهدات فردی را كه قانون اجازه ثبت آن را در قباله نمی‌دهد، در خود جای داده است.
سیاهه‌نویسی؛ نمایی كه همه تجربه‌اش كرده‌ایم
اگر ازدواج كرده باشید، كم و بیش مجلس بله‌برون را با تمام دلهره‌ها و زیبایی‌هایش تجربه كرده‌اید. صرف‌نظر از آداب و رسوم رنگارنگی كه شهرها و اقوام ایرانی در برگزاری این مجلس دارند، محتوای اصلی بله‌برون روشن است: دستیابی به توافق پایه‌ای ازدواج و شرایط خانواده‌ها.
برخی از این توافق‌ها قبلا در مذاكره خصوصی دو خانواده عروس و داماد به دست آمده و برخی دیگر در همان بله‌برون به دست می‌آید، اما هرچه حاصل می‌شود، در سیاهه‌ای نوشته و به امضای مردان و بزرگان حاضر در مجلس می‌رسد.
معمولا رویه رایج در بیشتر شهرهای ایران این‌گونه است كه بزرگ‌تر مجلس شرایط توافق شده میان خانواده عروس و داماد را بند به بند از مهریه و شیربها و پشت قباله و سایر شرایط رفتاری و ... را می‌نویسد و آن را با صدای بلند در مجلس قرائت می‌كند.
اگر این شرایط در نهایت مورد قبول بود و تغییری در آن داده نشد، آن را با خط خوش بر كاغذی نقش و نگاردار می‌نویسند و در سینی گذاشته دور مجلس می‌گردانند. اول از همه پدر عروس و پدر داماد، بعد پیران و مردان بزرگ دو خانواده به عنوان شاهد زیر آن را امضا می‌كنند و صلوات می‌فرستند سپس آن شیرینی اصلی سرو شده و مادر داماد انگشتر نامزدی را در دست نوعروسش می‌كند و عروس و داماد نامزد می‌شوند. آن سیاهه و قباله‌ای كه از دل آن بیرون می‌آید برای همیشه نزد پدرعروس به یادگاری می‌ماند. مبارك است.
برگرفته از: جام جم
