طبیب دوار باش!

آفریدگار مهربان در قرآن کریم می فرماید :

و من احسن قولا ممن دعا الی الله  و عمل صالحا و قال اننی من المسلمین .

و کیست خوش گفتار تر از آن که به سوی خدا دعوت نماید و کار نیک کند و گوید : من ( دربرابر خدا ) از تسلیم شدگانم ؟ (1)

طلاب و روحانیون می بایست از هر فرصتی برای اشاعه فرهنگ بر حق شیعه و آشنا نمودن مردم با معارف قرآن و اهل البیت علیهم السلام استفاده نمایند .

نباید اجازه دهیم این فرصت های گرانبها به آسانی از دست بروند .

ما طلاب در پیش گاه خدای دادگر مسئول وضعیت فرهنگی جامعه مان هستیم و این مسئولیتی است که خودمان برگزیده ایم ، همانند پزشکان که در برابر سلامتی مردم مسئول هستند !

اگر این فرصت های با ارزش موجود را از کف دهیم بی شک در آینده ای نزدیک حسرت این لحظه ها را خواهیم خورد .

اگر نگاهی به وضعیت فرهنگی کنونی کشورمان بیندازیم بی تردید حسرت فرصت های تبلیغی سال های گذشته را که از دست داده ایم خواهیم خورد ، چرا که اگر ما طلاب در سال های گذشته به درستی به وظیفه خود عمل کرده بودیم اکنون شاهد این معضلات فرهنگی و ناهنجاری های اجتماعی نبودیم .

بسیاری از طلبه و روحانیونی که در کار ترویج و گسترش معارف آل الله علیم السلام کوتاهی می کنند و در قبال وضعیت فرهنگی جامعه بی تفاوت هستند دلیل شان نبود امکانات کافی است .

درست که امکانات در پیشرفت کار تبلیغ اثر گذار خواهد بود اما مگر ما تاریخ اسلام و تشیع را نمی دانیم و نخوانده ایم .

آیا پیامبر در صدد اسلام در نهایت فقر و مظلومیت نبود ؟ آیا پیامبر انواع بلا ها و مصیبت ها را ندید ؟ آیا با وجود این همه مشکلات و سختی ، پیامبر در کار تبلیغ موفق نبود ؟

آیا شیعیان و علمای شیعه در طول تاریخ در بیشتر زمان ها در مظلومیت فرهنگی و فشار به سر نمی برند ؟

اگر ما اکنون آزادانه می توانیم به ترویج مذهبمان بپردازیم و مردم را با اسلام آشنا سازیم آیا در زمان حکام جوری چون بنی امیه و بنی عباس نیز این چنین بوده است ؟

مگر نه این است که در زمان بنی امیه و بنی عباس جان و مال و ناموس شیعیان مباح بوده است !

آیا کم بوده اند علمای بزرگوار شیعه ای هم چون شهید اول و شهیدثانی که در راه اشاعه و گسترش مذهب بر حق جعفری جان عزیز شان را به جان آفرین تسلیم نمودند .

آیا زندگی نامه علما و مراجع بزرگ شیعه را نخوانده ایم آنانی که حتی در بسیاری از زمان ها نان شب هم برای خوردن نداشته و حتی تهیه کتاب درسی برایشان نیز ممکن نبود اما با این حال با تمام وجود و با عشق و شور وصف ناپذیری به ترویج مذهب پرداختند و منشاء خدمات بزرگ و شایانی شدند .

آیا در زمان مرجع بزرگ شیعه حضرت آیت الله العظمی بروجردی حوزه علمیه تشکیلات و ساختمان های مدیریتی مثل زمان ما داشت ؟

آیا حضرت امام خمینی که بیشترین خدمت را به اسلام نمودند و بیشترین مصائب را در این راه پر ثواب تحمل نمودند از امکانات مالی مناسب برخوردار بودند.

آیا آن زمان که آن پیر فرزانه در راس انقلاب بودند و بیشترین مقلد را داشتند ، دفتر ایشان در نهایت ساده گی و بی آلایشی نبود ؟

آیا در زمان عارف بزرگ حضرت آیت الله صافی زعیم وقت حوزه علمیه اصفهان که حوزه بزرگ اصفهان از یک حجره ساده در مدرسه صدر بازار اداره می شد خدمت طلاب و حوزه علمیه اصفهان به اسلام و مردم کم تر از اکنون بود ؟

ما طلاب باید بهانه جویی ها را به کناری بگذاریم و نیت خود را خالص سازیم و با استعانت  از آفریدگار مهربان و پیامبر عظیم شان اسلام به وظیفه مهم خود بپردازیم .

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند:  حببوا الله الی عباده یحبکم الله .

خدا را برای مردم محبوب سازید تا خداوند شما را دوست داشته باشد . ( 2 )

کار اگر خالص و برای خدا باشد بی شک خداوند مهربان نیز به آن کار برکت می دهد و اثر بیان و قلم ما را خداوند در راه تبلیغ دینش صد چندان می سازد .

ما طلاب باید به پیام آور مهر و دوستی حضرت محمد صلی الله علیه و آله اقتدا نماییم و از هر فرصتی برای گسترش اسلام استفاده نماییم .

امیر المومنین علی علیه السلام درباره پیامبر و همت والای ایشان در راه تبلیغ اسلام می فرماید :

طبیب دوار بطبه قد احکم مراهمه ، و احمی مواسمه ، یضع ذلک حیث الحاجة الیه ، من قلوب عمی و آذان صم ، والسنة یکم ، متتبع بدوائه مواضع الغفله ، و مواطن الحیرة .

طبیبی بود که با طبابتش در گردش بود،  مرهم های خود را استوار می داشت ، و داغ های خود را به جا می نهاد و هر جا که نیاز بود به کارش می بست . با دارو هایش جایگاه های غفلت و موارد سرگردانی ( مردم ) را می جست . ( 3)

نباید کار تبلیغ را محدود به منبر و مسجد و ماه محرم و رمضان سازیم .

آیا تنها یک ماه مبارک رمضان و ده روز محرم برای تبلیغ و گسترش معارف اهل البیت علیهم السلام کافی است و در سایر ماه های سال نیاز به تبلیغ نیست ؟ !

آیا تبلیغ را باید به مسجد محدود کرد . آنانی که به مساجد نمی آیند و با خدا قهر کرده اند را اگر بتوانیم دستگیری کنیم ، دست به کار بزرگی زده ایم .

طلبه باید به میان مردم برود و به تبلیغ آیین مقدس اسلام بپردازد .

شرکت ها برای تبلیغ کالای خود دست به هر کاری می زنند و از هر ابزار و مکان و فرصتی استفاده می کنند .

آنان هرگز به یک روش تبلیغی بسنده نمی کنند .

به طور مثال : اگر ما به پارک رفتیم باید درهمان پارک که مشغول تفریح هستیم اگر جوانانی دیدیم که نیاز به ارشاد و دعوت به خدا دارند ،خودمان را به آنان نزدیک سازیم و با ریختن طرح دوستی آنان را به خدا نزدیک سازند و محبت خدا را در دلشان قرار دهیم.

می خواهیم به مسافرت برویم ، این چند ساعتی که داخل اتوبوس یا قطار هستیم فرصت را عنمیت بشماریم و لااقل با کنار دستی مان باب دوستی را بگشاییم و او را با معارف اهل البیت آشنا سازیم و بذر ایمان را در دل او بکاریم .

در مهمانی ها باید طلاب مجالس را با ترفنده های ویژه در دست گیرند و با مهارت وزیرکی خاص اقوام خود را هر چه بیشتر با دین خدا آشنا سازند .

تبلیغ دین نه احتیاج به پرونده تبلیغی و نه به مکان و زمان خاص و نه نیاز به امکانات ویژه دارد، تنها عشق به خدا و اسلام می خواهد .

اگر این عشق مقدس در دل طلاب جای گیرد بسیاری از مشکلات فرهنگی امروز جامعه ما به سرعت بر طرف خواهد شد .

پی نوشت ها:

1-فصلت/آیه 33

2-میزان الحکمه/ج2/ص23/ح2011

3- میزان الحکمه/ج2/ص28/ح2024

منابع:

1-قرآن کریم

2-میزان الحکمه/محمدی ری شهری/دارالحدیث/1387

تهیه وتولید:مهدی صدری-گروه حوزه علمیه تبیان