کاش معلم بودم

به دنبال جملات زیبایی برای قدر دانی از مقام معلم بودم ،  از پیامک های تبریک گرفته ، تا کارت پستال های روز معلم. وقتی در صفحات اینترنت  به دنبال یک متن ،داستان و نوشته در باره ی معلم می گشتم ،ناخود اگاه خاطرات روزهایی یادم آمد که با ذوق و شوق هدیه ای را که برای معلمم گرفته بودم ،کادو می کردم.نوشته ای روی آن می گذاشتم و انتظار فردا را می کشیدم.

این خاطرات بیشتر مربوط به سال های دور دبستان است ،روزهایی که یک معلم همه ی درس هایمان را برعهده داشت و در طول سال وابستگی زیادی به او پیدا می کردیم ،روزهایی که خنده و رضایتش برای مان مهم ترین چیز دنیا بود و خوب به خاطر دارم چقدر به محبت ها و تشویق هایش نیاز داشتم.

چهره ی مهربان تک تک انها هنوز مقابل چشمانم است اما نام برخی را فراموش کرده ام. کاش همه ی ما دفتری داشتیم که نام تک تک معلم هایمان را رویش می نوشتیم ،حتی شماره ی تماسی از آنها که بعدها وقتی بزرگ تر شدیم حد اقل سالی یکبار از انها قدر دانی کنیم. از انها یی که به ما یاد دادند بنویسیم آب تا انهایی که گفتند فرمول آب این است :H2Oهرچه در دنیای بزرگ اینترنت گشتم ،نتوانستم چیزی پیدا کنم که بتواند یک قدر دانی ساده باشد از یک انسان بزرگ. در لابلای سایت هاو وبلاگ ها عکس پسر بچه ای بود که به رسم سن  سالش صادقانه و زیبا از معلمش گفته بود ،مثل سال های کودکی خود ما.البته این روزها کمی مدرن تر!

بابا آب داد. باد – آباد – بَد – اَدَب – آداب – آ ا – بـ ب– اَ َ – با – دا – بَـ – دَ

این اولین دیکته من در 13/8/1388 بود و این جمله را معلم مهربانم خطاب به من نوشت.

فرزندم، کوچ تو از سرزمین تاریکی به سوی روشنایی مبارک باد

و امشب 7/2/1389 خودم این انشا را می نویسم.

من از خانم قدمگاهی تشکر می کنم که خواندن و نوشتن را به ما آموخت و ما را با سواد کرد. من سعی می کنم خوب درس بخوانم و هیچ وقت زحمت های این آموزگار مهربان و دلسوز واقعی را فراموش نکنم. دلم می خواهد همیشه عکس زیبایی را که صبح یک روز در مدرسه با او انداختم روی دیوار اتاقم نگه دارم.

معلم خوبم

ریاضی، فارسی، علوم، قرآن، جمله سازی، جمع و تفریق و نظم و انظباط را به من آموختی. همه ی حروف الفبا را برای نوشتن همه ی چیزهای خوب یاد دادی ، همیشه به خوبی از شما یاد می کنم.

من همیشه به یاد خواهم داشت که هر روز زنگ آخر مدادها و پاک کن ها و همه وسایل جا مانده در کلاس ما را جمع می کردی و یک به یک به ما تحویل می دادی و ما فقط به فکر رفتن روی سکو بودیم تا زودتر به خانه برویم .

چقدر ساده اما عمیق از کسی قدردانی کرده که ورودش را به سرزمین روشنایی تبریک گفته است چه زیباست که می گوید : همه ی حروف الفبا را برای نوشتن همه ی چیزهای خوب یاد دادی .

آرزو کردم کاش معلم بودم ، خوش بحال معلم ها. با تمام مشکلات و سختی هایی که این شغل دارد اما همین که بعد از سال ها بدانی در قلب های زیادی حک شده ای حتی اگر نامت را فراموش کرده باشند.همانطور که یک رفتار نادرستت می تواند تاثیر همیشگی داشته باشد ،محبتت ،گذشتت ،عشقت هم می تواند زندگی و آینده ی یک انسان را تغییر دهد .

معلمی شغلی است که هر سال ده ها نگاه تازه به تو دوخته می شود ، تا لب بگشایی ،راه بروی ،حرف بزنی ،نگاه کنی و با هر حرکت و سخنت ،چیزی را بیاموزی که بتواند در این دنیای بی در و پیکر چراغ راهی باشد و دلیل حرکتی.

خوش به حال معلم ها ....