تاریخچه كوتاهی از پیدایش و تكامل تنیس روی میز

توضیح در این مورد كه بازی تنیس روی میز، كی ، چگونه و كجا به وجود آمد بی نهایت مشكل است . عقاید در مورد منشاء این بازی شدیداً مغایرهم هستند. دقیقاً نمی توان تاریخ و محل پیدایش این ورزش را تعیین نمود. به طور كلی آغاز تاریخ تنیس روی میز را می توان از اواخر قرن نوزدهم دانست و این هم زمانی بود كه تنیس روی میز جای خود را از اطاقها و زیرزمینهای خصوصی با سالنهای مسابقات عوض كرد و بدین ترتیب ورزشی كه یك نوع تفریح خصوصی و خاص طبقه اشراف بود به یك ورزش عمومی تبدیل گشت .

ورزش تنیس روی میز در آغاز در آسیا ، انگلستان یا نزد سرخپوستان آمریكای شمالی و جنوبی به طور ابتدایی بازی می شد.   در ابتدا برای بازی دراین ورزش از راكتهای شبكه دار مثل راكت تنیس و توپهای پارچه ای كه به صورت گلوله محكم پیچیده شده بود، یا توپ لاستیكی كوچكی كه باد می شد استفاده می كردند، تا اینكه كم كم راكتهای شبكه دار جای خود را با راكتهای چوبی دسته بلند و باریك و پوشیده از پوست گوساله دردوطرف تخته راكت عوض كردند. رییس سابق فدراسیون بین المللی تنیس روی میز آقای "ایورمونتا گو" از انگلیس كه سالها دراین پست بود منشاء بازی تنیس روی میز را از سرخپوستان می دانست. هنگامی كه در سال 1890 "جیمز گیب" انگلیسی، توپ مخصوصی كه جنس آن از سلولوئید( تقریباً همجنس توپهای فعلی) بود درست كرد، تحولی بزرگ در این ورزش ایجاد نمود. راحتی و كنترل این توپ در هنگام بازی باعث رونق و معروفیت بیشتر این ورزش گردید و به خاطر صدای پینگ و پنگ كه از برخورد راكت با توپ سلولوئیدی ایجاد می شد، نام این ورزش را كه به اسم "گوسیما" یا "فلیم فلام" یا "ویف وایف" یا "پیم پام" متداول بود به "پینگ پنگ" تغییر یافت . این اصطلاح در انگستان تحت شماره 19070 به انحصار ثبتی رسید. اما چون این ورزش مقررات و قوانین مخصوصی نداشت، بازیكنان هر كشور به فراخور حال و موقعیت و علاقه خود هر طور كه مایل بودند بازی می كردند و طول و عرض میز یا بلندی و كوتاهی آن در نزد كشورهای مختلف متفاوت بود ، یا بلندی و كوتاهی تورمیز یك كشور با تور میز كشورهای دیگر هم سطح نبود. به دلیل همین ناهماهنگی هر كس فقط می توانست روی میز منتخب خود كه عادت كرده بود بهتر بازی كند. در آن زمان "لاسچلوپارتمان" مجاری و در سالهای بعد "شومن واریته" با كفشهای قلابدار و شلوار مشكی و پیراهن مشكی ابریشمی در صحنه ظاهر می شدند  و تماشاچیان را با فوت و فن هایی از بازی تنیس روی میز سرگرم می كردند . شگرد و هنرنمایی خاص آنها در برگرداندن توپها از داخل یك لیوان بود، هنری كه امروز فقط تعداد كمی از بازیكنها بدان تسلط دارند.

در سال 1905 یك انگلیسی به نام " گود" به روی راكتهای چوبی، قطعه ای لاستیك موج دار( دندانه دار) قرار داد و بدین وسیله بازیكنان یاد گرفتند كه به آن پیچ ها و سرعتهای گوناگون به توپ بدهند و بدین ترتیب راكتهای روكش لاستیكی دانه دار به سرعت مورد قبول عامه قرار گرفت و جای راكتهای چوب پنبه ای و چوبی را گرفت ونیز راكتهایی ساخته شد كه روكشهای مخملی داشتند. در آغاز، بازی تنیس روی میز شامل حمله از یك طرف و ضربه ای از طرف دیگر بود كه به عنوان جواب این حمله( دفاع) از طرف دیگر میز داده می شد.

از سال 1920 یك تجارتخانه ورزشی برای تبلیغ علامت كالای تجارتی اش از نام پینگ پنگ استفاده كرد و به همین علت بعدها نام این ورزش از پینگ پنگ به تنیس روی میز تغییر داده شد. در سال 1926 فدراسیون بین المللی تنیس روی میز تأسیس شد و با كمكدكتر"لی من" قوانین و مقررات خاص و یكنواخت تنیس روی میز را تصویب كرد. از همین سال مسابقات جهانی تنیس روی میز آغاز شد كه اولین دوره آن در لندن برگزار شد. از سال 1939 تا 1946 به علت وقوع جنگ جهانی دوم همه فعالیتها و مسابقات جهانی این ورزش تعطیل شد. درسال 1947 یعنی بعد از جنگ دوم جهانی مجدداً مسابقات جهانی شروع شد و تا كنون بدون وقفه انجام شده است.

از سال 1926 تا 1952 این ورزش كه بیشتر با راكتهای تخته ای پوشیده از لاستیك دانه دار در دو طرف چوب راكت و با روش دفاعی بازی می شد را به علت كسب عناوین مختلف قهرمانی توسط اروپایی ها می توان عصر اروپایی ها دانست و دهه سال 1950 را كه به دلیل ظهور و درخشش ژاپنی ها و معرفی روشپن هولدر( گرفتن راكت به شكل مداد) و ارائه ضربه های فورهند و بازی تهاجمی نزدیك به میز به وسیله راكتهای اسفنجی و رقص پا توسط آنها و كسب اغلب عناوین قهرمانی این ورزش، این دهه را نیزعصر ژاپنی ها نامید. ژاپنی ها تا سال 1961 این برتری مطلق را حفظ كردند و همواره ستاره مسابقات جهانی بودند. در سال 1959جنگ كوتان اولین بازیكن چینی بود كه كاپ انفرادی مردان جهان را با خود به پكن برد . از 1961 تا 1967 كه چینی ها در مسابقات جهانی حضور پیدا كردند و گوی رقابت را از ژاپنی ها گرفته بودند و قهرمان بی چون و چرای تنیس روی میز دنیا شدند و عناوین انفرادی و تیمی مردان را در مسابقات جهانی 1961 پكن، 1963 پراگ و 1965 لوبلیانا را به خود اختصاص دادند عصر چینی ها نامیده شد. در ضمن ، ضربه هایلوپ  (ضربه های پیچدار و مارپیچی) از سال 1960 توسط ژاپنی ها اختراع شد كه با استقبال عامه روبرو شد( این ضربه به وسیله لاستیكهای اسفنجی دانه دار پشت رو شده و معكوس زده می شود) در طول سالهای 1961 تا 1983 عناوین قهرمانی در اختیار ژاپنی ها ، چینی ها و تا حدی مجاری ها بوده است كه از این میان فاتح مطلق همچنان چینی ها بوده اند.