پرستاران قربانی،حامی ندارند
پرستاران نخستین گروهی هستند که بیماران از ابتدا تا پایان درمان خود در بیمارستانها و مراکز درمانی با آنها همراه هستند. با این حال علیرغم اینکه این که پرستاری از جمله مشاغل سخت در کشور به شمار میرود، نیروی انسانی آن همواره در معرض انواع بیماریها و فضای روحی نامناسب قرار دارند.
هماکنون شاهدیم که در بیمارستانها حداقل استانداردها برای پرستاران از نظر کمی و کیفی وجود ندارد و بویژه در کلان شهرهایی مانند تهران هر کمبودی در این زمینه سبب بروز آسیب به مردم خواهد شد.
شریفی مقدم با بیان اینکه شرایط ویژه پرستاران مستلزم نگاه ویژه به آنان است عنوان کرد: متاسفانه علیرغم قوانین متعدد برای حمایت از پرستاران در کشور، شاهدیم که این قانونها عملا اجرایی نمیشوند. به عنوان مثال قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری در چهارم تیرماه سال 86 به تصویب رسید و بنا شد شش ماه پس از آن آییننامه اجرایی این قانون نوشته شده و ابلاغ شود، اما علیرغم تمامی کارهای کارشناسی و تعریف بیش از 500 خدمت پرستاری و شرح وظایف آن، پس از گذشت چند سال هنوز آییننامه آن به اجرا درنیامده است که این خود سبب کاهش جذابیت پرستاری و ماندگاری پرستاران در این شغل میشود.
عضو شورای عالی نظام پرستاری در ادامه خاطر نشان کرد: یکی دیگر از قوانینی که به شکل ناقصی به اجرا درآمد، قانون ارتقای بهرهوری مصوب سال 1389 بود. در این قانون موضوع استخدام 23 هزار پرستار در راستای کاهش ساعات کاری این قشر زحمتکش مطرح شده بود، اما علیرغم اجرای این قانون، شاهد بودیم که این استخدامها در مسیر تعیین شده به کار گرفته نشدند و هدف اصلی و مهم این قانون که کاهش ساعات کاری پرستاران بود، محقق نشد. همچنین قانون بازنشستگی پرستاران و پنج سال بخشودگی پایان خدمت آنها، علیرغم وجود بیماری در پرستاران نیز اجرا نمیشود و این سبب شده تا اوضاع و احوال پرستاری در کشور روز به روز بدتر شود. رفع این مشکلات ضرورت توجه و نظارت بیش از پیش سیاستگذاران در عرصه بهداشت و درمان و تلاش روزافزون مجریان را میطلبد.
محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار با اشاره به حضور کمرنگ اساتید هیات علمی و پزشکان در بیمارستانهای کشور، عنوان کرد: علیرغم اینکه بر اساس قانون اساتید هیات علمی باید 54 ساعت در هفته و به صورت تمام وقت حضور داشته باشند، شاهدیم که حضور آنها کمرنگ شده و تعداد رزیدنتها و انترنها در بیمارستانها رو به افزایش است. تماس بیشتر نیروهای انسانی در حال آموزش با بیماران در کنار کمبود کادر پرستاری، خسارات جبران ناپذیری را برای جان و سلامت مردم در پی خواهد شد.
قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری در چهارم تیرماه سال 86 به تصویب رسید و بنا شد شش ماه پس از آن آییننامه اجرایی این قانون نوشته شده و ابلاغ شود، اما علیرغم تمامی کارهای کارشناسی و تعریف بیش از 500 خدمت پرستاری و شرح وظایف آن، پس از گذشت چند سال هنوز آییننامه آن به اجرا درنیامده است که این خود سبب کاهش جذابیت پرستاری و ماندگاری پرستاران در این شغل میشود
اما در این میان رییس سازمان نظام پرستاری با اشاره به ارائه طرح «حمایت از پرستاران آسیب دیده شغلی» به دولت در پاییز سال گذشته، بر ضرورت تصویب و اجرای آن تاکید وعنوان کرد: اجرای این طرح را در سال جدید به طور جدی پیگیری خواهیم کرد.
محمد میرزابیگی در گفتوگو با خبرنگار«سلامت» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره لزوم حمایت از پرستاران آسیب دیده شغلی توضیح داد: متاسفانه پرستارانی را داریم که به علت ارتباط با ترشحات آلوده برخی بیماران، دچار ایدز، هپاتیت و بیماریهای وحشتناک دیگری میشوند، اما از هیچ حمایتی برخوردار نیستند. این در حالی است که دیه نقص عضو به یک کارگر ساختمانی هم که از بلندی سقوط میکند و دچار قطع نخاع میشود تعلق میگیرد.
میرزابیگی افزود: علاوه بر این، هزینههای تامین دارو برای این افراد سرسامآور است.
رییس سازمان نظام پرستاری در پاسخ به اینکه آیا قصور خود پرستاران در انتقال بیماری دخیل نیست؟ اظهار کرد: خیر اینگونه نیست. بسیار پیش میآید بیماری را با دست یا پای شکسته و زخم باز به اورژانس میآورند، پرستار هم بر حسب وظیفه خود، پروانهوار به سمت بیمار میرود و به امور وی رسیدگی میکند. ممکن است در این حین، ترشحات خون بدن بیمار به صورت پرستار بپاشد و چند روز بعد مشخص شود بیمار مبتلا به ایدز، هپاتیت و مانند آن بوده است. پرستار هم دیگر گرفتار شده و هیچ کاری از دستش برنمیآید.
وی ادامه داد: اینکه پرستار در یک موقعیت اورژانسی یا شرایط عادی، سریعا ماسک بزند، دستکش به دست کند یا پوتین بپوشد، امکان پذیر نیست. ضمن آنکه استفاده از وسایل محافظتی برای مردم ما هم خوشایند نیست و ارتباطشان را با پرستار قطع میکنند.
رییس سازمان نظام پرستاری با بیان اینکه ارائه آمار دقیق از میزان مبتلایان به این بیماریها کار دشواری است، گفت: یک علت این امر آن است که برخی از این پرستاران مبتلا، به قدری محجوب هستند که نمیخواهند از جامعه طرد شوند، بنابراین بیماری خود را به هیچ وجه اعلام نمیکنند.
میرزابیگی افزود: پرستاران سنگرسازان بیسنگری هستند که گاهی اوقات این گونه فدا میشوند. مشکلات این پرستاران بویژه در زمان بازنشستگی افزایش مییابد و برخی از آنها تمام حقوق بازنشستگی خود را برای تامین دارو صرف میکنند.
قانون بازنشستگی پرستاران و پنج سال بخشودگی پایان خدمت آنها، علیرغم وجود بیماری در پرستاران نیز اجرا نمیشود و این سبب شده تا اوضاع و احوال پرستاری در کشور روز به روز بدتر شود
وی تاکید کرد: هدف از ارائه این طرح این بود که حداقل دارو برای این پرستاران رایگان باشد، دیه به آنها تعلق بگیرد و یا درجه جانبازی به آنها اعطا شود. به هر حال پرستاران جهادگونه کار میکنند و این اتفاق در حین خدمت به بیمار برایشان افتاده است.
رییس سازمان نظام پرستاری افزود: مهمترین اولویت برای پرستاران، اجرای کامل قانون ارتقای بهرهوری، اجرای قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری و در نظر گرفتن جایگاه معاونت پرستاری در وزارت بهداشت است و برای تحقق آنها در سال پیش رو تلاش خواهیم کرد.
فراوری : کهتری
بخش اجتماعی تبیان
منابع: ایسنا/ شفا نیوز