فوت و فن‌های پدر و مادر بودن!
درک خلقیات و روحیات درونی کودک، به شما کمک می‌کند تا نیازهایش را بهتر بشناسید و احساس همدلی بیشتری نسبت به او داشته باشید.
اگر خلقیات و روحیات فرزندتان مثل شما نباشد، دچار دردسر بزرگی با کودک تان می‌شوید! یکی از مهم‌ترین نکته‌ها در پرورش کودکان، اهمیت به روحیات و خلقیات کودک است. روحیات متفاوت می‌توانند بر رفتار کودک در هر دوره سنی اثر بگذارند.
مثل اینكه، چقدر طول می‌کشد تا کودک با دیگران صمیمی شود و گرم بگیرد؟ چقدر شخصیت کنجکاو و جستجوگری دارد؟ چگونه با احساساتش کنار می‌آید؟ آیا او تجربه‌گراست و یا فقط از تجربیات دیگران عبرت می‌گیرد؟ آیا کودکتان زود عصبانی می‌شود، یا صبور است؟ آیا او احساساتش را بیان می‌کند یا به شدت درون‌گرا است؟
درک خلقیات و روحیات درونی کودک، به شما کمک می‌کند تا نیازهایش را بهتر بشناسید و احساس همدلی بیشتری نسبت به او داشته باشید. همچنین، این کلیدی است که به شما می‌فهماند چرا بعضی از راهکارهای عالی برای پرورش کودکان، در مورد کودک شما کارکردی ندارند.
یک مطالعه تحقیقاتی بر روی 214 کودک سه ساله نشان می‌دهد که کودکانی که نمی‌توانند احساسات، هیجان‌ها و انگیزه‌هایشان را کنترل و مدیریت کنند، زودتر عصبی می‌شوند و کودکان شادی نیستند. درحالی‌که کودکانی که سعی می‌کنند خلقیات شان را کنترل کنند، شادتر و آرام‌تر هستند. قضاوت شما چیست؟ آیا فکر می‌کنید بچه‌ای که زود عصبانی می‌شود، پدر و مادر سهل‌انگاری دارد و درست تربیت نشده؟
تأثیرات تربیت والدین در رفتار کودکان، انکارناپذیرند. کودکانی هستند که با وجود روحیه آرام و صلح‌جویشان، به خاطر نوع تربیت و شرایط بد خانوادگی، عصبی و پرخاشگر می‌شوند. کودکانی هستند که متمرد می‌شوند و به خاطر محدودیت‌های درون خانواده، از هر فرصتی برای شیطنت یا آزار و رفتارهای غیرمجاز خانواده، استفاده می‌کنند. با این حال، شدت و ضعف رفتارهای درست یا غلط کودک، علاوه بر تربیت پدر و مادر، به خلقیات و درونیات کودک نیز برمی‌گردد.
در مورد شما و کودک تان چطور است؟
شما نباید دنبال یک روش ویژه و مناسب تربیتی باشید. پدر و مادرهای باهوش، نوع پرورش و شیوه تربیتی‌شان را متناسب با ویژگی‌های شخصیتی کودک شان تعیین می‌کنند؛ اما این نکته ساده تربیتی، نباید شما را از یک حقیقت مهم دور کند: مسلم است که شما نیز به‌عنوان پدر و مادر، روحیات خاص خودتان را دارید.
همه پدر و مادرها، اصول و ساختار تربیتی یکسان ندارند و همه آن‌ها در مواجه با کودک شان قدرت و اراده مشابهی ندارند. اگر کودک شما کم‌تحمل است و نمی‌تواند احساساتش را کنترل کند و خیلی شیطنت می‌کند و شما هم کسی نیستید که زیاد سخت‌گیری کنید و محدودیت‌های فراوان ایجاد کنید، ممکن است نتوانید یک روش درست تربیتی را برای کودک تان پیاده کنید و متناسب با نیازها و روحیات کودک تان، اصول رفتاری را تبیین کنید.
اگر انعطاف‌پذیر باشید، می‌توانید بین این تفاوت‌های روحی و خلقی تعادل برقرار کنید. شما بالاخره در یکی از دسته‌بندی‌ها قرار می‌گیرید: یا سخت‌گیر هستید و محدودیت‌ها را متناسب با آنچه خودتان تمایل دارید برقرار می‌کنید، یا حمایت‌گر هستید و هرطور فرزندتان بود، شما هم همان‌طور هستید و یا انعطاف‌پذیر هستید، یعنی هم خودتان و هم فرزندتان را به حدی از اعتدال می‌رسانید.
بهتر است این نکته را نیز بدانید که شما خودتان هستید و کودکتان نیز شخصیت مستقل خودش را دارد. اگر نتوانید بین این تفاوت‌ها، هماهنگی و سازگاری برقرار کنید، تربیت کودک کار سختی خواهد بود.
در این حالت، موفق نمی‌شوید كه برای کودک تان یک اصول تربیتی مشخص و سازگار با روحیاتش را پیاده کنید، شما پدر یا مادر حمایت‌گری نخواهید بود و نمی‌توانید نیازهای کودکتان را درست تشخیص بدهید و برای هدایت کودک در مسیر زندگی، راهنمای مناسبی نیستید.
البته این به این معنی نیست که شما پدر و مادر خوبی نیستید و کودک تان در خلأ بی‌عاطفگی و عقده‌ی برآورده شدن نیازها، بزرگ خواهد شد. آنچه در اینجا مطرح است، درک این مسئله است که شما می‌توانید با فهم تفاوت‌های روحی کودک تان، او را بهتر تربیت کنید. راه‌های بهتری را نشانش بدهید و فرصت‌های مناسب‌تری را در اختیارش بگذارید.
عصبانیت در کودکان
آیا با کودک تان می‌جنگید، وقتی بیش از اندازه عصبانی و پریشان است؟ این نکات به شما می‌آموزند كه چگونه، کودک خود را آرام کنید و جلوی پرخاشگری‌های بیشتر را بگیرید. عصبانیت در کودکان، معمولاً با پرخاشگری و خشونت همراه است، آیا شما به دنبال شیوه تأثیرگذاری برای کنترل کودک تان هستید؟ پس این روش‌ها را برای آرام کردن کودک خود استفاده کنید:
تمرین آرام‌بخشی
تنفس و تمرین‌های آرام‌بخشی، یکی از بهترین روش‌هایی است که برای ایجاد احساس همدلی و کنترل خشم می‌توانید به‌کار ببرید. آرام‌بخشی (مدیتیشن) به‌عنوان یک روش کنترل خشم و احساسات، هم برای شما و هم برای کودک تان مفید است. هر روز 5 دقیقه با کودک تمرین کنید که با تمرین‌های آرام‌بخشی و تسلط بر تنفس، احساساتش را کنترل کند.
در ابتدا شاید سخت باشد که بتوانید کودک را راضی کنید تا تمرکز کند و فرمان‌هایتان را اجرا کند؛ اما اگر هر روز چند دقیقه کوتاه، کودک تان را بنشانید و مرحله به مرحله و با توجه به ظرفیت کودک، پیش بروید، او را به این کار علاقه‌مند خواهید کرد. به کودک یاد بدهید که هر وقت عصبانی شد، چند بار نفس عمیق بکشد و ذهنش را به سمت موضوعات مثبت منحرف کند.
اقدام به موقع!
هر وقت احساس کردید محیط و شرایط، کودک تان را عصبی و پریشان می‌کند، قبل از اینکه او از مرحله تحمل خارج شود، دست‌به‌کار شوید. پیش از اینکه کودک تحملش را از دست بدهد، او را با فعالیت‌های جالب و مثبت، سرگرم کنید. با کودک بازی کنید. یک خاطره طنز را یادآوری کنید، برایش شعر یا داستان بخوانید.
محدودیت بگذارید
برای كودك محدودیت ایجاد کنید. اگر برای خانواده، قانون و محدودیت‌هایی درباره آنچه معقول و پذیرفتنی است و آنچه نباید انجام شود، ایجاد کنید، بسیاری از بدرفتاری‌ها و خشونت‌های کودکانه را کنترل خواهید کرد. با کودک تان درباره این قوانین حرف بزنید تا او درک درستی از رفتارهای معقول و آنچه نادرست است پیدا کند. روی محدودیت‌هایی که ایجاد می‌کنید، پافشاری کنید. کودک تان باید بفهمد که شما جدی هستید.
اگر کودک، قانون‌ها را شکست، باجدیت برخورد کنید و متناسب با سن کودک، تنبیه مناسبی را در نظر بگیرید، مثلاً تماشای تلویزیون را ممنوع کنید، یا اجازه ندهید بازی مورد علاقه‌اش را ادامه بدهد. او باید بداند که شکستن قوانین خانواده و رفتار نامتناسب، چه نتایج ناخوشایندی خواهند داشت.
كودك، می‌بیند ومی‌آموزد!
کودکان خوب می‌بینند و خیلی سریع می‌آموزند. آن‌ها، آینه رفتار پدر و مادرشان هستند. اگر شما زود از کوره در می‌روید، باید انتظار خشم و عصبانیت غیرقابل‌کنترل فرزندتان را هم داشته باشید. او از شما می‌آموزد که هر زمان چیزی مطابق با انتظاراتش نبود، بهترین راه بیان احساساتش رفتار پرخاشگرانه است. اگر شما پرخاشگر و عصبی هستید، ابتدا تمام روش‌های بالا را در مورد خودتان پیاده کنید.
خشونت، ممنوع!
فراموش نکنید که فحاشی یا کتک زدن، هیچ کمکی به کنترل خشم و رفتارهای نادرست کودک تان نمی‌کند. مطمئن باشید كه هر تهدید به خشونت متقابل، مشکلات رفتاری کودکتان را بیشتر می‌کند.
محل را ترك كنید!
اگر به هر دلیلی عصبانی شدید، اتاق را ترک کنید تا آرام شوید. اگر نمی‌توانید احساسات تان را کنترل کنید، از محیطی که کودک تان در آن شاهد و ناظر شماست خارج شوید. کودکتان از شما می‌آموزد که احساساتش را چگونه کنترل کند. اگر بتوانید احساساتتان را درست بیان کنید، کودکتان نیز از شما می‌آموزد.
وقتی عصبی و پریشان هستید و بدون بحث و درگیری از اتاق خارج می‌شوید، کودک می‌آموزد كه اگر از چیزی آزرده است، با کمی صبر و تلاش برای آرام شدن، می‌تواند بر احساسش غلبه کند، بدون اینکه دیگران را برنجاند.
ناکامی‌ها و ناتوانی‌ها
ناکامی‌ها و ناتوانی‌ها کودکان را بسیار عصبانی می‌کند. این شما هستید که می‌توانید با جملات مثبت کودک را آرام کنید. به او بگویید «چرا دوباره تلاش نمی‌کنی؟» و یا با گفتن «من خیلی خوشحال شدم وقتی دیدم بدون اینکه عصبانی بشی با خواهر کوچکترت بازی کردی» به او ارزش کنترل خشم را یادآوری کنید.
روش‌های جایگزین عصبانیت
روش‌های جایگزین را یاد بدهید. به او بیاموزید که به‌جای عصبی شدن، داد و بیداد كردن، گریه كردن و پرخاشگری، می‌تواند احساساتش را توضیح بدهد و شما برای شنیدن احساسات مثبت یا منفی او، همیشه آماده هستید. نکات ساده را به کودک یاد بدهید؛ مثلاً به او یاد بدهید که یک لیوان آب خنک بنوشد، صورتش را با آب خنک بشوید، تا 10 بشمرد، نفس عمیق بکشد یا روی تخت دراز بکشد و چشم‌هایش را ببندد.
با كودك حرف بزنید
بعد از اینکه کودک، کمی آرام شد، با او حرف بزنید. از او بپرسید چه چیزی او را ناراحت کرده است و چرا؟ مثلاً می توانید بگویید كه: «تو فکر می‌کنی من احساساتت را نمی‌فهمم؟»، «چرا بخاطر این موضوع، اینقدر ناراحت شدی؟». تا جایی که کودک شما را به حریم شخصی‌اش راه می‌دهد، با او درباره احساساتش حرف بزنید و یا در مورد احساس خودتان در موقعیت‌های مشابه صحبت كنید.
كوتاه نیایید!
هرگز در برابر خشونت و عصبانیت بی‌مورد کودکتان، کوتاه نیایید. قاطعانه برخورد کنید و به او بفهمانید كه به‌هیچ‌وجه در برابر سرکشی و رفتار نادرست، گذشت نمی‌کنید. او باید بداند که هر بار که چنین رفتاری داشته باشد، با همین قاطعیت مواجه می‌شود.
تخلیه انرژی كودك
آیا کودک شما انرژی‌اش را تخلیه می‌کند؟ کودک نیاز به تحرک، بازی، ورزش و فعالیت‌های فکری دارد. اگر کودک را محدود کنید و مدام به او بگویید که چه کارهایی بکند یا نکند، انرژی‌های نهفته کودک به شکل پرخاش، خشونت و دیگرآزاری بروز پیدا می‌کنند.
دلیل خشم را بیابید
اگر کودک تان بیش از اندازه عصبانی و پریشان است، باید با جدیت به دنبال دلایل و ریشه‌های خشم کودک باشید. نوع رابطه شما با همسرتان، محیط آموزشی، آنچه کودک در تلویزیون می‌بیند و ارتباطش با دوستان و خواهر یا برادرش، بسیار مهم هستند.
در آخر، این نكته را فراموش نکنید كه:
احساسات کودکان نیز پیچیده و خاص هستند. هر احساسی که شما به‌عنوان یک فرد بزرگ‌سال دارید، در کودکتان نیز با شدت و ضعف و متناسب باشخصیت کودک، وجود دارد. اگر شما می‌توانید احساسات تان را مهار کنید، به‌راحتی احساسات کودکتان را نیز هدایت می‌کنید.
روزنامه اطلاعات
باشگاه کاربران تبیان - ارسالی از: roozgar
مطالب مرتبط:
این پدر و پسر، رفیق یكدیگرند!
باشگاه کاربران در شبکه اجتماعی
