انتظار برای دو برابر شدن نرخ دارو

از یک سو دولتی ها اعلام می کردند هیچ مشکلی در زمینه دارو وجود ندارد و از سوی دیگر وزیر بهداشت سابق ، از موضوع گرانی دارو و اختصاص ندادن ارز به دارو سخن می گفت.

کار آنقدر بالا که گرفت که محمود احمدی نژاد سرانجام خانم وزیر را برکنار کرد تا شاید با پاک کردن صورت مساله ، مساله را حل کند اما عملا چنین اتفاقی نیفتاد تا نه تنها هنوز بیماران خاص درگیر خرید دارو از بازار آزاد هستند و ناصر خسرو همچنان میزبان کسانی است که از درماندگی پا به کوچه پس کوچه های آن می گذارند و تلاش می کنند تا عزیزان خود را زنده نگه دارند.

در بهمن ماه سال گذشته اما شایعاتی در سطح جامعه پیچید، که بیماران را نگران تر می کرد.

بنا بر آن شایعات، تصمیماتی در دولت در حال شکل گیری بود که بر اساس آن اختصاص ارز مرجع برای دارو به جز موارد اضطراری حذف می شد و پس ازآن دارو با ارز آزاد وارد کشورمی شد که با توجه به تفاوت نرخ ارز مرجع با نرخ ارز آزاد این تصمیم به افزایش 3 برابری قیمت دارو برای مردم می انجامید.

هر چند این امر محقق نشد اما طی چندروز گذشته «محمود بهمنی» بالاخره حذف ارز مرجع را که پیشنهاد دوم دولت در لایحه بودجه 92 بود، تایید کرد و البته در کنار آن اعلام کرد، برای این کالاها برنامه داریم که برنامه مدنظر همان یارانه ای است که دولت می خواهد به کالاهای اساسی اختصاص دهد.

البته شاید بخش نخست ادعای وی از جهاتی درست به نظر برسد؛ اما بسیار روشن است که کمتر کسی توقع دارد ‌وزیری که پزشک بوده و متولی سلامت مردم است، از گران شدن نرخ دارو به یک دلیل اقتصادی ـ که نه وی و نه وزارت خانه تحت امرش و حتی بخش اعظم مخاطبان آن وزارت خانه نیز ارتباطی با دلایل نابسامانی رخ داده در آن حوزه ندارند! ـ ابراز خشنودی کرده و در سایه این اظهار نظر عجیب فراموش کند که برنامه پنج ساله توسعه درباره مقوله سلامت چه می‌گوید، هدفمندی یارانه‌ها به دنبال چه بود و... سرانجام وظیفه یک پزشک چیست؟!

این در حالی است که مدعای دوم آقای وزیر برای ترجیح خرید ارز به نرخ دو برابر (البته در حالت خوش‌بینانه)، به مراتب مرتبط‌تر با زمینه کاری ایشان بوده، ولی در کمال ناباوری، بسیار عجیب و غریب و حتی ‌دور از هرگونه کار‌شناسی بیان شده است؛ جایی که وزیر بر این باور است با اختصاص ارز گران‌تر، دارو با بهای واقعی به بازار رفته و در نتیجه آن، نظام بیمه‌ای که بابت آن پول بیشتری می‌دهد، انگیزه پیدا خواهد کرد که کنترل بیشتری داشته باشد.

شاید بتوان به این بخش از سخنان طریقت منفرد ایرادات بسیاری وارد کرد؛ از جمله این که مگر همه داروهای وارداتی مورد استفاده برای کنترل و درمان بیماری‌هایی چون سرطان تحت پوشش بیمه است که نظارت نظام بیمه‌ای بر آن را بتوان رهاورد نیک گران شدن ارز وارداتش دانست؟!

یا از آقای وزیر پرسید که اصولا بیمه‌های گوناگون، چند درصد بیماری‌ها را مورد پوشش قرار می‌دهند؛ مگر نه آنکه پوکی استخوان از بیماری‌های رایج زنان در کشور است و هیچ بیمه‌ای هزینه‌های آن را متقبل نمی‌شود؟!

اصلا شاید بد نیست از آقای وزیر ـ‌که دست کم سال‌ها در لباس پزشک ‌با بیماران سر و کار داشته، بپرسیم که مگر چند درصد مردم بیمه هستند و اصولا آنهایی که بیمه هستند، چند درصد هزینه را خودشان می‌پردازند و در چند درصد باقی مانده از بیمه طرف قراردادشان یاری می‌گیرند؟ !

پرسش‌هایی از این دست بسیار است؛ اما آنچه از همه مهم‌تر به نظر می‌رسد، اینکه ظاهرا وزیر بهداشت، کل مقوله واردات دارو را برگرفته از مافیای این مبحث دانسته و به کل از یاد برده که افزایش انگیزه نظارتی بیمه‌های مختلف (البته به زعم وی) بخش نادیده بزرگی دارد که آن هم بیمارانی هستند که زیر بار فشار بسیار زیادی که از بابت هزینه‌های درمانی متقبل می‌شوند، هر روز نحیف‌تر و شکننده‌تر شده و‌ گاه تا آستانه فروپاشی پیش می‌روند نه بیمه‌هایی که یا دولتی هستند و دستشان در جیب دولت است و یا خصوصی هستند که اگر ضرر می‌کردند، بناچار تعطیل می‌شدند که تا کنون سابقه این امر ثبت نشده است!

با این تفاسیر، درخواهیم یافت که آقای وزیر در هر دو دلیل مهمی که برای ترجیح ارز مبادلاتی آورده‌‌اند، نقش بیمارانی را که دارو برایشان حکم آب حیات ‌دارد، نادیده گرفته و به جای آن به حل یک معضل اقتصادی و یک مشکل ریشه دار نظارتی پرداخته‌اند.

به این ترتیب، امسال داروهای وارداتی با ارز مرجع دولتی وارد نمی شوند بلکه به گفته رئیس بانک مرکزی و وزیر بهداشت، با ارز مبادله ای یا ارز شناور مدیریت شده وارد می شود و دولت 2 هزار و 200 میلیارد تومان را برای این منظور اختصاص داده است. تا قیمت دارو رسما 2 برابر شود!تا تهیه دارویی که به گفته خانم وزیر سابق از نان شب هم برای بیماران واجب تر است برای قشر متوسط و ضغیف جامعه سخت تر شود. این در حالی است كه مطابق تأكیدات همیشگی رهبر معظم انقلاب مسئولان باید كاری كنند كه بیماران و خانواده آنان به جز درد و رنج بیماری دغدغه دیگری نداشته باشند.

داروهای گران قیمت، گران تر می‌شوند

به گفته ی سلیمانجاهی سرپرست دفترکل نظارت بر دارو و مواد مخدر سازمان غذاو دارو ‌ بر مبنای برآوردها، داروهای تولید داخل حدود 20 تا 30 درصد افزایش قیمت می‌یابند، اما داروهای وارداتی با تخصیص ارز مبادله‌ای صد درصد دستخوش تغییرات قیمتی می‌شوند و اگر ارز مبادله‌ای بگیرند، تقریبا تا دو برابر افزایش قیمت پیدا می‌کنند.

سرپرست دفترکل نظارت بر دارو و مواد مخدر سازمان غذاو دارو با بیان اینکه در این صورت سهم پرداختی مردم هم افزایش می‌یابد، گفت: البته هنوز تغییرات قیمتی به طور دقیق مشخص نیست، اما در تلاش هستیم با اتخاذ راهکارهای مناسبی، افزایش قیمت‌ها را جبران کنیم.

با توجه به افزایش اخیر قیمت‌ها در بازار دارویی کشور، علیرغم اینکه تخصیص ارز مبادله‌ای از اول فروردین آغاز شد، در حال حاضر داروها یا مواد اولیه‌ای که سال گذشته با ارز مرجع وارد شدند، هنوز به اتمام نرسیده‌اند و در همه موارد تغییر قیمت از ابتدای فروردین اتفاق نیافتاده است، اما با ورود محموله‌های جدید دارو و مواداولیه با ارز مبادله‌ای، تغییرات قیمتی مشخص می‌شوند.

توان مردم و تهیه دارو با ارز مبادله‌ای

حمید رضا عزیزی، عضو كمیسیون بهداشت و درمان مجلس ‌درباره 2200 میلیارد تومان بودجه اختصاص یافته به این مهم و در پاسخ به این سۆال كه آیا چنین بودجه‌ای كفاف نیازهای دارویی كشور را دارد، می‌گوید: ‌اگر دولت به وعده‌هایش عمل كند، خوب است و این میزان بودجه نیز برای نظام سلامت یك كمكی به حساب می‌آید اما در عمل دیده شده است كه دولت به وعده‌هایش به خصوص در حوزه بهداشت و درمان پایبند نیست.

لطفاً مریض نشوید!

سال گذشته سهم دارو از بودجه 2500 میلیارد دلار بود، ‌هر چند این سهم به طور كامل تحقق نیافت اما با تحقق حداقل دو سوم از این مبلغ نیز مشكلات ساختار دارویی همچنان ملموس‌ترین چیزی بود كه بیماران

با آن مواجه بودند. با این تفاسیر آیا بودجه 2200 میلیارد تومانی امسال دردی از اوضاع دارو دوا می‌كند؟!پس تا می‌توانید سعی كنید مریض نشوید!