آفرینش آسمان در کلام امام علی علیه السلام

حضرت علی(علیه السلام) چه زیبا در نهج البلاغه چگونگی آفرینش آسمان را توصیف می کنند با تمام معجزات علمی و عجیب غریب.

بخشی از خطبه 91 نهج البلاغه در اوصاف آسمان (نهج البلاغه صبحی صالح ص 128 و ترجمه آقای انصاری)

وَ نَظَمَ بِلَا تَعْلِیقٍ رَهَوَاتِ فُرَجِهَا- وَ لَاحَمَ صُدُوعَ انْفِرَاجِهَا وَ وَشَّجَ بَیْنَهَا وَ بَیْنَ أَزْوَاجِهَا- وَ ذَلَّلَ لِلْهَابِطِینَ بِأَمْرِهِ- وَ الصَّاعِدِینَ بِأَعْمَالِ خَلْقِهِ حُزُونَةَ مِعْرَاجِهَا- وَ نَادَاهَا بَعْدَ إِذْ هِیَ دُخَانٌ فَالْتَحَمَتْ عُرَى أَشْرَاجِهَا- وَ فَتَقَ بَعْدَ الِارْتِتَاقِ صَوَامِتَ أَبْوَابِهَا- وَ أَقَامَ رَصَداً مِنَ الشُّهُبِ الثَّوَاقِبِ عَلَى نِقَابِهَا- وَ أَمْسَكَهَا مِنْ أَنْ تُمُورَ فِی خَرْقِ الْهَوَاءِ بِأَیْدِهِ- وَ أَمَرَهَا أَنْ تَقِفَ مُسْتَسْلِمَةً لِأَمْرِهِ- وَ جَعَلَ شَمْسَهَا آیَةً مُبْصِرَةً لِنَهَارِهَا- وَ قَمَرَهَا آیَةً مَمْحُوَّةً مِنْ لَیْلِهَا- وَ أَجْرَاهُمَا فِی مَنَاقِلِ مَجْرَاهُمَا- وَ قَدَّرَ سَیْرَهُمَا فِی مَدَارِجِ دَرَجِهِمَا- لِیُمَیِّزَ بَیْنَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ بِهِمَا- وَ لِیُعْلَمَ عَدَدُ السِّنِینَ وَ الْحِسَابُ بِمَقَادِیرِهِمَا- ثُمَّ عَلَّقَ فِی جَوِّهَا فَلَكَهَا وَ نَاطَ بِهَا زِینَتَهَا- مِنْ خَفِیَّاتِ دَرَارِیِّهَا وَ مَصَابِیحِ كَوَاكِبِهَا- وَ رَمَى مُسْتَرِقِی السَّمْعِ بِثَوَاقِبِ شُهُبِهَا- وَ أَجْرَاهَا عَلَى أَذْلَالِ تَسْخِیرِهَا مِنْ ثَبَاتِ ثَابِتِهَا- وَ مَسِیرِ سَائِرِهَا وَ هُبُوطِهَا وَ صُعُودِهَا وَ نُحُوسِهَا وَ سُعُودِهَا

فضای باز و پستی و بلندی و فاصله های وسیعی آسمان ها را بدون اینکه بر چیزی تکیه کند نظام بخشید و شکاف های آن را به هم آورد و هریک را با آنچه که تناسب داشت و جفت بود پیوند داد و دشواری فرود امدن و بر خاستن را بر فرشتگان که فرمان او را به خلق رسانند یا اعمال بندگان را بالا برند آسان کرد.در حالی که آسمان به صورت دود  بخار بود به آن ها فرمان داد ، پس رابطه های آن را بر قرار ساخت ، سپس آنها را از هم جدا کرد و بین آنها فاصله انداخت و برهر راهی و شکافی از آسمان ، نگهبانی از شهاب های روشن گماشت ، و با دست قدرت آن ها را از حرکات ناموزون در فضا نگه داشت و دستور فرمود تا در برابر فرمانش تسلیم باشند. و آفتاب را نشانه روشنی بخش روز و ماه را با نوری کم رنگ برای تاریکی شب ها قرار داد ،و آن دو را در مسیر حرکت خویش به حرکت در آورد، و حرکت آن  دو را دقیق اندازه گیری کرد تا در درجات تعیین شده، حرکت کنند که بین شب و روز تفاوت باشد و قابل تشخیص شود و با رفت و آمد آنها شمار سالها و اندازه گیری زمان ممکن باشد.

پس در فضای هر آسمان فلک آن را آفرید و با زینتی از گوهرهای تابنده و ستارگان درخشنده بیاراست ، و آنان را که خواستند اسرار آسمان ها را دزدانه دریابند ، با شهاب سوزان تیر باران کرد ، و تمامی ستارگان از ثابت و استوار ، و گردنده و بی قرار ، فرود آیند و بالا روند ، و نگران کننده و شادی آفرین را تسلیم اوامر خود فرمود. ((امروزه دانشمندان این حقیقت را به اثبات رسانده اند که حرکت های ستارگان و انفجارهایی که در کرات بالا به وجود می آید در شادی و نگرانی، و وضع روانی و عصبی مردم روی زمین آثر می گذارد، و در پدید آمدن اضطراب های روانی، درگیری ها ، و جنگ و زد و خوردهای اجتماعی موثر است.))

بخش نهج البلاغه تبیان

منبع:

سایت آیه های انتظار