سهم بالکن ها در زیبایی شهر

بهار یعنی فصل گل و شكوفه، فصل رویش و سبزی، طراوت و تازگی و زنده شدن. این روزها به هر چیزی كه نگاه كنید نمادی از نو شدن و زایش را در آن خواهید دید؛ شكوفه‌های سفید و صورتی، جوانه‌های سبز و كوچكی كه برشاخه‌های درختان نشسته و خودنمایی می‌كنند، گل‌های رنگارنگ، پرندگانی كه با سرمستی چهچهه می‌زنند و عطر خوش گل‌هایی كه فضا و جان و دل را پر کرده است.

گویا همه این‌ها آمده‌اند تا بار دیگر جهان تازه شود و ما هم از تازگی آنها بیاموزیم و كهنگی و رخوت را كنار بگذاریم.

با این همه متأسفانه خیلی از آنها كه در آپارتمانی كوچك زندگی می‌كنند و حتی بالكنی رو به آفتاب ندارند، همین موضوع را بهانه كرده و طبیعت را از خانه و زندگی‌شان كنار می‌گذارند اما اگر قدری دقیق‌تر ببینیم، در كوچك‌ترین خانه‌ها هم می‌شود چند برگ سبز را نگه داشت؛ برگ‌هایی كه نیاز چندانی به نور مستقیم خورشید ندارند ولی محیطی متفاوت ایجاد می‌كنند و روحیه‌ای تازه به ما و زندگی‌مان می‌بخشند.

البته بدتر از این كسانی هستند كه در آپارتمان زندگی می‌كنند و بالكنی هم دارند، اما این بخش از خانه به مرور زمان تبدیل شده است به یك انباری بزرگ و شلوغ که می‌توان اجناس متفاوتی را در آنجا دید. از ظرف‌های پلاستیكی در اندازه‌ها و رنگ‌های مختلف كه روی هم چیده شده و آفتاب رنگ‌وروی‌شان را برده است گرفته تا گلدان‌های خالی از گل، شیشه‌ها و بطری‌های پلاستیكی و...

جالب اینکه وقتی با صاحب این خانه‌ها صحبت كنید هم اغلب از نداشتن حیاط گله می‌كنند و ناراحت هستند كه چرا چشم‌شان به دیدن گل‌های بهاری روشن نمی‌شود؛ نمی‌توانند در باغچه بنفشه و شمعدانی بکارند و بقیه ماجرا!

عابران هم حق دارند

اگر شما هم بالكنی دارید كه از آن به عنوان انباری استفاده می‌کنید، بد نیست حداقل برای یك بار هم كه شده از خانه خارج شوید. در كوچه یا خیابان محل سكونت‌تان قدم بزنید و نمای ساختمان را با دقت بیشتری برانداز كنید. آن وقت از خودتان بپرسید آیا واقعاً از دیدن چنان منظره‌ای احساس خوبی به شما دست می‌دهد یا نه؟

اگر از آن دست شهروندانی هستید که فكر می‌كنید نمای بیرونی ساختمان به شما ارتباطی ندارد و ایجاد حس خوب در عابران پیاده وظیفه شما نیست، باید بدانید نظرتان كاملاً اشتباه است. اگر از خانه‌های قدیمی بازدید كرده یا نقش خانه پدربزرگ و مادربزرگ هنوز در ذهن‌تان نشسته باشد، بطور حتم باغچه‌های كوچك جلوی آن خانه‌ها را به یاد می‌آورید. باغچه‌هایی كه هر سال بهار، گل‌های رنگارنگ آن را تزئین می‌كردند و درختانش جوانه می‌زدند تا چشم پیاده‌ها روشن شود و از دیدن آن همه زیبایی لذت ببرند و حس زندگی در وجودشان جاری شود.

مسلماً كاشتن گل و گیاه در كوچه و خیابان و آب دادن و رسیدگی كردن به آنها هم وظیفه اجداد ما نبوده است اما گویا آنها خیلی بیشتر از امروزی‌ها به یكدیگر احترام می‌گذاشتند و می‌دانستند نمای خانه و محل زندگی آینه‌ای از روحیه، شخصیت و تربیت آنهاست.

حالا اما قضیه برعكس شده؛ دیگر نه تنها خبری از باغچه‌ها و گلدان‌های گل جلو خانه‌ها نیست بلكه بعضی از بالكن‌هایی كه از بیرون دیده می‌شود نیز فقط به بخش كثیف و به هم ریخته خانه تبدیل شده كه انگار وظیفه آزار بصری رهگذران را برعهده دارد.

سهم‌تان را ادا كنید

«حداقل سهم هر خانه در زیبایی شهر، آراستگی بالكن آن است»؛ حتماً شما هم این جمله را جایی دیده‌ یا خوانده‌اید، جمله‌ای كه در اتوبان‌ها و خیابان‌های شهر به چشم می‌خورد تا مردم را تشویق كند بیشتر از قبل به آراستگی محیط زندگی و نقش‌شان در زیبایی چشم انداز شهر اهمیت دهند.

 البته این فرهنگ سازی نباید تنها به روزهای ابتدایی سال محدود شود. همه ما باید به نقش خود در زندگی شهری واقف شویم و وظیفه نهادهای رسمی و آموزشی است تا هر از گاهی تلنگری بر وجدان شهرنشینی ما بزنند و نکاتی را گوشزد کنند تا همه به وظایف خود در قبال آرامش و آراستگی محل زندگی‌مان عمل کنیم.

یکی از این موارد، تمیز نگه‌داشتن بالكن‌های رو به خیابان‌ها و كوچه‌هاست که نه تنها وظیفه تك‌تك شهروندان است تا از این طریق به داشتن شهری زیباتر کمک کنند كه می‌تواند محیطی آرامش‌بخش و دلنشین را برای ساكنان خانه نیز فراهم آورد. البته کم نیستند صاحب خانه‌هایی که هرقدر دوست دارند لوازم بی‌استفاده داخل بالكن‌شان جمع می‌كنند و اوج ابتکارشان پوشاندن آنها به كمك یك صفحه ایرانیت، نایلون یا پارچه است که به خیال خودشان نمایی ایده‌آل درست می‌كند. غافل از اینكه ایرانیت و نایلون و پارچه برای این کار راه‌حل مناسبی نیست و باید به شیوه‌های بهتر و مناسب‌تری متوسل شد.

البته از حق نگذریم و بگوییم در مقابل این گروه، كسانی هم هستند كه بالكن خانه‌شان – هرچقدر هم كوچك و كم حجم - پر است از گلدان‌های گل با رنگ‌های قرمز، زرد، بنفش، سفید، صورتی و... با برگ‌های سبز و شادابی كه فضایی دل‌انگیز را به چشم و دل رهگذران هدیه می‌دهد. بطور حتم هر كسی كه از جلوی این خانه‌ها رد شود، نگاهی از سر تحسین و لذت به آن منظره خواهد انداخت و به ذوق و هنر صاحب آن درود خواهد فرستاد.

پس بیایید یک بار هم که شده با خودمان عهد ببندیم ما هم سهم‌مان را در زیبایی و آرامش شهر ایفا كنیم و محیطی به دور از زشتی‌ها بیافرینیم.

از حداقل‌ها استفاده كنید

این روزها اگر كمی دقت كنید، خانه‌های زیادی را خواهید دید كه با استفاده از گلدان‌های مخصوص و گل‌های زیبا، پشت پنجره‌ها را زینت داده‌اند. پس اگر بالكن هم ندارید یا نمی‌توانید در بالكن گل و گیاه بگذارید، خوب است از فضای پشت پنجره‌ها غافل نشوید. با اینكه این فضا بسیار كوچك است، اما با قرار دادن گلدان‌های مناسب و با اندازه مورد نظر می‌توانید محیطی بسیار زیبا ایجاد كنید؛ محیطی كه نه تنها عابران و كسانی كه خارج از خانه هستند از آن لذت خواهند برد، بلكه حس و حال شما را نیز تغییر می‌دهد.

البته برای قرار دادن گلدان‌های گل پشت پنجره حتماً نكات ایمنی را هم رعایت كنید تا خدای نکرده گلدان به دلیل وزش باد و ... سقوط نكند. به عنوان مثال می‌توانید گلدان‌ها را به كمك طنابی بی‌رنگ در جای خود محكم كنید یا اگر برای‌تان امكان دارد با نصب پایه‌های فلزی متصل به پنجره یا حلقه‌های فلزی كه جای قرار دادن گلدان است، مشكل را حل كنید.اما مهم‌ترین نكته‌ای كه باید به خاطر بسپاریم این است كه یک سوی بالكن‌ها و نمای پشت پنجره ما عابران و رهگذران هستند و زیبایی یا نامرتب بودن آن در ذهن آنها هم نقش میبندد. بنابراین بهتر است با ساده‌ترین راه‌كارها فضایی پر گل و سبز فراهم كنید كه نه تنها به زیبایی بیشتر فضای شهری كمك می‌كند بلكه برای داشتن روحیه بهتر افراد خانواده هم بسیار موثر است.