چند اصطلاح درباره تلویزیون که نمی‌دانید

(قسمت دوم)

قسمت اول

16 میلیون رنگ

اول از همه بگوییم این عدد نشانگر وسعت رنگ نیست. حتما اصطلاح RGB را شنیده اید. مثلا اگر می گویند این تلویزیون RGB است یعنی رنگی است.

RGB از ترکیب سه واژه Red, Green, Blue ساخته شده است. حتما سر کلاس نقاشی در دوران ابتدایی یاد گرفته اید که رنگ ها از ترکیب چند رنگ اصلی بدست می آیند. در تلویزیون و صفحات نمایشگر نیز چنین است. تمام رنگ ها از ترکیب این سه رنگ قرمز، سبز و آبی بدست می آیند.

در واقع برای هر رنگ می توان یک ماتریس سه بعدی در نظر گرفت که هر بعد آن یکی از این رنگ ها قرار دارد و هر ماتریس خود دارای یک ترکیب 256 تایی است. حالا اگر این سه ماتریس 256 تایی را در هم ضرب کنید عدد تقریبی 16 میلیون رنگ بدست می آید.

میلیاردها رنگ

این یکی از آن اصطلاحاتی هست که اصلا نباید گول آن را بخورید. برخی از  سازندگان صفحات نمایشگر فراهم کردن تیلیاردها رنگ را به عنوان امتیاز مطرح می کنند. در توضیح این اصطلاح باید بگوییم که هیچ فرقی با گزینه قبلی ندارد بلکه سازنده به جای استفاده از 265 رنگ، از رده بالاتر یعنی 1024 رنگ به عنوان منبع استفاده می شوند. اما این عدد هیچ ارزشی ندارد. زیرا تمام ورودی ها و فیلم ها و... در حال حاضر بر اساس همان تنظیمات 256 تایی عرضه می شوند. در واقع شما هیچ وقت از تیلیاردها رنگ استفاده نخواهید کرد!

نمایشگرهای 18 بیتی و 24 بیتی

این اصطلاح هم در ادامه چند اصطلاح بالا است. همان طور که می دانید سیستم های دیجیتالی تماما بر پایه صفر و یک هستند. رنگ های آن ها هم از این قانون جدا نیست.

256 رده ای که برای هر رنگ قرمز، سبز و آبی در بالا گفتیم در واقع برابر است با 2 به توان 8. از آنجایی که هر رنگ دارای یک رده 8 بیتی است و کلا 3 رنگ داریم پس 3*8 برابر است با 24. به همین راحتی حالا می دانید رنگ 24 بیتی یعنی چه.

18 بیتی هم مثل 24 بیتی است. ابتدا کمی فکر کنید.

اگر بخواهید طبق قانونی که در بالا گفتیم معکوس عمل کنید ابتدا 18 را تقسیم بر 3 کنید تا عدد 6 بدست بیاید. یعنی هر رنگ در نمایشگرهای 18 بیتی دارای رده ی 6 بیتی است. به زبان دیگر به جای فراهم کردن 256 رنگ، تنها قادر است 64 رنگ فراهم کند که نهایتا منجر به تولید 262144 رنگ خواهد شد.

نسبت کنتراست

مقدار این نسبت را زمانی به خوبی لمس می کنید که مشغول دیدن فیلم در یک محیط کم نور و تاریک باشید. این عدد معیاری ست برای تشخیص تفاوت روشن ترین سفید نسبت به تیره ترین سیاه در تصویر. این مقدار در یک آزمایشگاه مطلقا تاریک اندازه گیری می شود.

اگر به طور کلی در محیط های روشن به استفاده از نمایشگر می پردازید، میزان این نسبت اهمیت چندانی ندارد.

برای مثال این عدد برای صفحات نمایش موبایل باید حداقل 500 باشد. در صفحات LCD میزان حداقلی این عدد به 1500 میرسد. بهترین نمونه های این عدد در هر حال در تلویزیون های پلاسما قابل مشاهده است که تا 5000 هم میرسد.

نسبت کنتراست پویا (داینامیک)

احتمالا تبلیغات صفحات نمایشگری را شنیده اید که ادعا می کنند کنتراستی معادل 20000 به بالا را ارائه می دهند. بدانید که به جز صفحات نمایشگر OLED هیچ نمایشگری قادر به تولید این عدد در کنتراست نیست.

از طرفی این عدد صرفا یک عدد تبلیغاتی است و اصلا نباید به عنوان معیاری در خرید نمایشگرهای پلاسما و LCD به آن توجه کنید.

زمان پاسخ گویی

این یکی از آن معیارهایی است که هر تولیدکننده برای خودش استاندارد خاصی تعریف کرده است. به صورت استاندارد زمان پاسخ گویی به زمانی گفته می شود که یک پیکسل از رنگ سفید به رنگ سیاه و مجددا به رنگ سفید تغییر رنگ دهد.

برخی سازنندگان به جای استاندارد فوق، استاندارد دیگری معرفی می کنند که مثلا پیکسل از رنگ سفید به خاکستری و سپس دوباره به سفید تبدیل شود.

حالا دانستن این معیار به چه دردی می خورد؟

اگر زمان پاسخ گویی در نمایشگرها بسیار بالا باشد، فریم ها به کندی به نمایش در می آیند. برای مثال اگر مسابقه فوتبالی را با نمایشگری که زمان پاسخ گویی بالایی دارد مشاهده کنید، همواره رد توپ در بازی قابل دیدن است.

پس نتیجه میگیریم که هرچه زمان پاسخ گویی کمتر باشد بهتر است.

در بازار کنونی زمان پاسخ گویی نمایشگر ها اغلب عددی میان 8 تا 1 میلی ثانیه عنوان می شوند.

ترجمه ای آزاد از مقاله 16 Misleading Display Specs and What They Really Mean