تبیان، دستیار زندگی
تهاجم فرهنگی ، به مقصود بی اعتقاد كردن نسل نو انجام می‌‌گیرد. هم بی اعتقاد كردن به دین و هم به مقصود بی اعتقاد كردن به اصول انقلابی و تفكر فعالی كه امروز استكبار از آن، می‌‌ترسد وقلمرو قدرتهای استكباری را به خطر انداخته است، انجام می‌‌گیرد
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

حوزه و تهاجم فرهنگی(٢)

حوزه و تهاجم فرهنگی
تهاجم فرهنگی ، به مقصود بی اعتقاد كردن نسل نو انجام می‌‌گیرد. هم بی اعتقاد كردن به دین و هم به مقصود بی اعتقاد كردن به اصول انقلابی و تفكر فعالی كه امروز استكبار از آن، می‌‌ترسد وقلمرو قدرتهای استكباری را به خطر انداخته است، انجام می‌‌گیرد.

مقام معظم رهبری همیشه و همه جا این مسئله را گوشزد کرده اند و از خطر بزرگ تهاجم فرهنگی پیش رو خبر داده اند؛

"ما و همه دست اندر كاران فرهنگ در كشور ، باید باور كنیم كه امروز آماج تهاجمات فرهنگی دشمنانمان هستیم…"[1]

مهم ترین قدم در مقابله با حملات دشمن اینست که حمله و زمان آن شناسایی شود. متاسفانه برخی هنوز نمی دانند که ملت ایران در چه برهه ای از زمان قرار دارند و آماج تهاجمات شدید فرهنگی به سمت ایران و فرهنگ اسلامی آن نشانه رفته است.

مقام معظم رهبری در اولین قدم، این باور را به مسئولان می شناسانند که امروز دشمن در حال حمله است.

شاید این گوشزد کردن رهبرمان نشان از کم کاری برخی مسئولان و دست اندرکاران دارد که باید به طور جدی تر و جهادی تر به این مسئله بنگرند و همه جانبه آماده دفاع شوند.

ایشان شکسست را نتیجه عدم توجه به بحث تهاجم فرهنگی می دانند؛

"اگر ما در مقابل تهاجم فرهنگی و اعتقادی استكبار جهانی مقاومت نكنیم ، شكست قطعی است."[2]

شناساندن تهاجم فرهنگی به مسئولان و مردم می تواند از شکست مذکور جلوگیری کرده و حملات دشمن را خنثی کند.

برای شناساندن این تهاجمات فرهنگی نکته اول هدف این حملات است.

نقطه هدف دشمن، جوانان این ملت هستند. دشمن می داند که برای تغییر فرهنگ یک ملت و حمله به فرهنگ دینی آنان باید از جوانان شروع کند. جوانان با توجه به غرایز درونی بسیار قوی خود و نوپا بودن عقایدشان و نداشتن تجربه کافی می توانند سریعتر در مقابل حملات دشمن کم بیاورند و تن به استحاله فرهنگی دهند؛

"تهاجم فرهنگی ، به مقصود بی اعتقاد كردن نسل نو انجام می‌‌گیرد. هم بی اعتقاد كردن به دین و هم به مقصود بی اعتقاد كردن به اصول انقلابی و تفكر فعالی كه امروز استكبار از آن، می‌‌ترسد وقلمرو قدرتهای استكباری را به خطر انداخته است، انجام می‌‌گیرد."[3]

نکته دوم خاموش بودن این تهاجمات فرهنگی ست.

باید بدانیم که تهاجم فرهنگی بسیار آرام و بی سر و صدا حرکت می کند. مانند یک بیماری خاموش در طی سال ها بیمار را به مرگ نزدیک می کند و در نهایت نابود می سازد. در حمله نظامی می توان کمین کرد و در مقابل گلوله های دشمن حرکت مناسبی انجام داد اما در حمله فرهنگی، تهاجم به راحتی دیده نمی شود و همین مسئله قدرت مبارزه با آن را کاهش می دهد.

"در حال حاضر ، یك جبهه بندی عظیم فرهنگی كه با سیاست و صنعت و پول و انواع و اقسام پشتوانه‌ها همراه است ، مثل سیلی راه افتاده تا با ما بجنگد . جنگ هم جنگ نظامی‌‌ نیست؛ بسیج عمومی‌‌ هم در آنجا هیچ تأثیری ندارد؛ آثارش هم به گونه ای كه تا به خود بیاییم گرفتار شده ایم؛ مثل یك بمب شیمیایی نامحسوس و بدون سر و صدا عمل می‌‌كند. فرض كنید در محوطه یی یك بمب شیمیایی بیفتد كه احدی نفهمد كه این بمب در آنجا افتاد ولی پس از هفت یا هشت ساعت ببینند صورتها و دستهای همه تاول زده است.

الان، در مدرسه‌ها و داخل خیابانها و جبهه‌ها و حوزه‌های علمیه و دانشگاههای ما، ناگهان نشانه‌های این تهاجم تبلیغی و فرهنگی را خواهید دید . الان مقداری هم آن را می‌‌بینید و بعداً هم بیشتر خواهد شد. یك كتاب چاپ می‌‌شود. یك فیلم تولید می‌‌شود و به صورت ویدئو داخل كشور می‌‌آید و زمینه چنین تهاجمی را فراهم می‌‌كند... هدف این  تهاجم با چنین ابعادی ، اسلام و انقلاب و ما هستیم."[4]

هدف تهاجمات فرهنگی، ذهن ها، عقاید، افکار و اندیشه هاست و خصوصیت اصلی این پدیده حرکت  صبورانه است.

تهاجمات فرهنگی عجله ای برای تغییر ندارند و با صبر و حوصله انجام می شوند. برای عوض کردن یک تفکر باید صبر داشت و بدون سر و صدا عمل کرد چرا که هدف به محض شنیدن سر و صدای حمله، موضع گیری می کند.

دشمن این اصل را می داند و با حرکتی منسجم از تمام امکانات استفاده می کند. شبهه ها را طراحی می کند و در ذهن جوانان ما می پروراند. مد ها را تولید می کند و به مردم ما القا می کند.

باید بدانیم که با توجه به این خصوصیت تهاجم فرهنگی، کارهای فرهنگی متقابل نیز باید آرام باشد.

مقام معظم رهبری می فرمایند؛

"تهاجم فرهنگی مثل خودِ كار فرهنگی، كار آرام و بی سر و صدایی است."[5]

در کار فرهنگی نیز هدف حفظ و صیانت جوانان از حملات فرهنگی دشمن است؛ پس باید مانند تهاجم، دفاع نیز ساکت و آرام باشد تا بتواند موثر واقع شود.


پاورقی:

[1]  سخنرانی در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، 21/9/68.

[2]  سخنرانی در دیدار با مسئولان عقیدتی سیاسی سپاه پاسداران، 3/3/63.

[3] سخنرانی در دیدار با کارکنان رسانه های گروهی، و روسای مناطق آموزش و پرورش، 25/10/70.

[4] سخنرانی در دیدار با نمایندگان فضلا و طلاب حوزه علمیه قم، 7/9/68.

[5]  سخنرانی در دیدار با کارکنان رسانه های گروهی و روسای مناطق آموزش و پرورش، 21/5/71.

تهیه وفرآوری:احمد اولیایی-گروه حوزه علمیه تبیان