تبیان، دستیار زندگی
مجموعه نوروزی پایتخت 2 با بازی محسن تنابنده، ریما رامین‌فر، احمد مهران‌فر و علیرضا خمسه، با استقبال خوب مخاطبان مواجه شد و سریال برگزیده نوروز 92 شناخته شد.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

پایتخت 2، موفق یا ناموفق؟


مجموعه نوروزی "پایتخت 2" با بازی محسن تنابنده، ریما رامین‌فر، احمد مهران‌فر و علیرضا خمسه،  با استقبال خوب مخاطبان مواجه شد و سریال برگزیده نوروز 92 شناخته شد.

با توجه به اینکه دو سال قبل، پایتخت 1 با موفقیت روبرو شده بود، برخی تصور می کردند که پایتخت 2 نتواند، توفیق های دو سال گذشته را تکرار کند اما فیلمنامه بسیار خوب پایتخت 2، در کنار بازی جذاب و کم نقص بازیگران این مجموعه، موجب شد تا شاهد اثری موفق تر از قبل باشیم.

پایتخت

همانطور که بارها گفته ایم، رسانه زبان گویایی است که قدرت اثربخشی بالایی را بر ذهن و روح مخاطبان دارد. زبان رسانه به حدی می تواند موثر باشد که شاید هیچ نهادی از این قدرت اثرگذاری برخوردار نباشد. یک مجموعه تلویزیونی، قادر است تا نمایشی از  الگوها و هنجارهای ارزشی و رفتاری را به تصویر کشد و مضامین مورد نظر خود را در ذهن مخاطب جای دهد. همین قدرت وسیع رسانه در برقراری ارتباط با مخاطب است که موجب شده تا رسانه ای همچون تلویزیون، مهمترین و موثرترین رسانه معرفی شود. وقتی رسانه به ارائه اثری مطلوب به مخاطبان بپردازد، ارتباط مخاطبان را با خود، استحکام می بخشد که همین امر موجب موفقیت رسانه در انتقال مفاهیم مورد نظر می شود.

تجلی این موارد را در پایتخت 2 به وضوح می توان مشاهده کرد. پایتخت2، مجموعه ای است که به ترسیم روایت زندگی چند انسانی می پردازد که صداقت، سادگی، محبت، صمیمیت و البته معنویت، در وجودشان ریشه دارد.

پایتخت، روایت یک زندگی بی آلایش است. یک زندگی واقعی با تمام بالا و پائین ها و تلخی ها و شیرینی هایش. کاراکترهای پایتخت به ما می آموزند که چگونه می توان با مشکلات مختلف زندگی روبرو شد، بدون اینکه لازم باشد تا تنشی ایجاد شود و دلی بشکند.

فیلمنامه نویس و کارگردان مجموعه پایتخت، به خوبی توانسته اند مضامین اخلاقی و معنوی- اسلامی را به مانند احترام به والدین، نقش توکل و توسل در زندگی خانواده ایرانی، انسانیت، خانواده دوستی و کمک به همنوعان را نمایش دهند. آنچه موجب می شود تا رویدادها و روابط رخ داده در فیلم بر دل مخاطب بنشیند این است که بدون پرداخت شعاری و نمایشی می باشند

به نظر می رسد آنچه بیش از هر چیز، فضای این سریال را برای مخاطب دل نشین و دوست داشتنی می سازد، این است که در این مجموعه به جای تماشای خانه های لوکس و مجلل، خانه ای ساده و بی آلایش را می بینیم که به نحوه ای دل انگیز چیده شده و حتی عبور ریل قطار از کنار این خانه که می توان آنرا مظهری از تکنولوژی خشن دنیای امروز دانست، نمی تواند خللی بر زیبایی و صفای این خانه وارد کند.

در پایتخت، خبری از سبک زندگی غربی و آدم هایی که فکر می کنند، لباس مارکدار و اتومبیل مدل بالا، برایشان شان و منزلت ایجاد می کند، نیست. پایتخت، روایتی از یک زندگی ساده ایرانی است. زندگی یک خانواده ساده و بی آلایش که سعی می کنند از زندگی لذت برند.

پایتخت

فیلمنامه پایتخت در نمایش ارتباطات انسان مدارانه به همراه محتوای مناسبی از آموزه های اخلاقی، موفق عمل کرده است.

فیلمنامه نویس و کارگردان مجموعه پایتخت، به خوبی توانسته اند مضامین اخلاقی و معنوی- اسلامی را به مانند احترام به والدین، نقش توکل و توسل در زندگی خانواده ایرانی، انسانیت، خانواده دوستی و کمک به همنوعان را نمایش دهند. آنچه موجب می شود تا رویدادها و روابط رخ داده در فیلم بر دل مخاطب بنشیند این است که بدون پرداخت شعاری و نمایشی می باشند.

ارتباطات موجود میان کاراکترهای این سریال از لطافت خاصی برخوردار است. وجود همبستگی شدید و واقعی میان اعضای یک خانواده، ستودنی است. وقتی رابطه میان زن و شوهر مطرح است، شاهد ارتباط میان نقی و هما هستیم. هما زنی دلسوز، مدبر و منطقی برای همسر و دخترانش می باشد. او به خوبی موقعیت ها را درک میکند. از همسرش توقعات بالایی ندارد و همواره شرایط اقتصادی او را در نظر دارد. هما، زنی مهربان است که همواره به رتق و فتق امور و اوضاع می اندیشد. او چشم داشت مادی ندارد و وقتی همسرش به او می گوید که برای بچه ها هدیه تولد بخرد، اینطور بیان می کند که لذتی که بچه ها از دیدن یک آهو به دست آورده اند برایشان از هدیه بالاتر است. هما به اطرافیانش اهمیت می دهد و به خانواده همسرش احترام می گذارد و از اینکه کسی را بیازارد، رنجیده خاطر می شود. نقی هم مردی مهربان و متعهد به خانواده است.

پایتخت، روایت یک زندگی بی آلایش است. یک زندگی واقعی با تمام بالا و پائین ها و تلخی ها و شیرینی هایش. کاراکترهای پایتخت به ما می آموزند که چگونه می توان با مشکلات مختلف زندگی روبرو شد، بدون اینکه لازم باشد تا تنشی ایجاد شود و دلی بشکند

هرچند یک دندگی های خاص خود را دارد اما بسیار احساساتی و با محبت است. او مردی است که به همسرش احترام می گذارد و در تمامی زمینه ها با او مشورت و همفکری دارد و رفتارها و ارتباطات نقی و هما نشان می دهد که همدلی و صداقت میان یک زوج، در استحکام پایه های یک زندگی مشترک تا چه حد موثر است. از طرف دیگر نقی فرزندی مهربان و دلسوز برای پدرش،بابا پنجعلی می باشد. نمایش مهرورزی نقی و خانواده اش نسبت به این پیرمرد، ستودنی است. در روزگاری که کم نیستند فرزندانی که از والدین سالمند خود، خسته و کلافه هستند و به هر بهانه ای انها را از سر خود باز می کنند.

پایتخت

به طور کلی می توان پایتخت را اثری موفق و همه جانبه دانست. فیلمنامه خوب، سوژه پردازی های عالی و پرمحتوای این سریال، بار دیگر ثابت کرده است که با کار حرفه ای می توان مجموعه ای فاخر و جذاب ساخت و نیازی نیست به مانند برخی فیلمسازان، با تمسک جستن به سوژه های مبتذل و جذابیتهای پست و بی ارزش، تولیدات سطحی خود را به ظاهر جذاب نمایش داد. پایتخت، توانست در مدت زمان محدودی که برای پخش داشت، به  طرح موضوعات مختلفی بپردازد که همه آنها بازگو کننده بخشی از دردهای جامعه و مردم بودند. تماشای این سریال این سوال را در ذهن ایجاد میکند که چرا با وجود چنین قابلیتهایی در رسانه ملی، کمتر شاهد تولید چنین سریالهایی هستیم؟

به نظر می رسد که حضور چنین مجموعه هایی در رسانه ملی برای مخاطبان، ضرورت همیشگی دارد و مخاطب ایرانی هم ثابت کرده که از چنین مضامینی استقبال میکند. در حالیکه چنین توانایی و قابلیتی وجود دارد، چرا به ندرت شاهد چنین ارتباطات و محتواهای مناسب ومطلوبی هستیم؟

ساخت پایتخت های 1و2 این امید را در ذهن مخاطبان رسانه ملی ایجاد می کند که قابلیت تهیه و پخش چنین مجموعه هایی در نهادی همچون رسانه ملی وجود دارد، و این امید وجود دارد که در آینده شاهد عملکردی مطلوب و شایسته از رسانه ملی باشیم.

فاطمه ناظم زاده

بخش ارتباطات تبیان