عمو پورنگ و هفت‌سین دوست داشتنی

تخم مرغ های رنگی یادش بخیر

در هفت سین، سیب را از همه بیشتر دوست دارم چون نماد زندگی و حیات است و بعد از آن عاشق ماهی هستم. خیلی پیش آمده که مدت ها زل بزنم به تنگ ماهی.

یک سال عید قرار شد تخم مرغ های عید را من رنگ کنم. من هم با آبرنگ آن ها را قرمز و زرد کردم. بعد از تحویل سال مدام می آمدم و بهشون نگاه می کردم و عاشقشان شده بودم. آخر سر طاقت نیاوردم و روز سوم تخم مرغ ها را شکستم و خوردم. اما الان که بزرگ شدم حتی فرصتی نمی شود که سر سفره هفت سین باشم و خیلی دلم می گیرد از اینکه وقتی بزرگ میشویم از دنیای رنگی کودکی مان دور میشویم. من همیشه عید را با بوی گل و اسکناس نو و لباس نو به یاد می آورم.

اول برای مادرم دعا میکنم و امیدوارم هر سال عید سر حال پای سفره هفت سین بنشیند و از من راضی باشد و دوم برای بچه هایی که از پدر یا مادرشان دورند دعا می کنم: "خدایا این قلب های عزیز و پاک را به هم برسان" شاید عید بهانه خوبی باشد که با هم باشیم و به جا های دیدنی کشورمان سر بزنیم. اما به فکر کوچولو ها هم باشیم.

فیلم یادگاری

اول قرآن و ماهی و بعد سکه را از همه بیشتر دوست دارم، اصلا توی سفره برق سکه چشمانم را قلقلک می دهد.

سال 88 تحویل سال را در ایتالیا بودیم. هیچ چیزی برای سفره هفت سین نداشتیم . با عمو پورنگ و بقیه تصمیم گرفتیم ساعت هایمان را بگذاریم وسط خلاصه 7 تا ساعت جور کردیم و هفت سین را درست کردیم. اما یک سال قبلش من در خانه بودم و دوربین به دست از همه فیلم می گرفتم و هر کس یک پیام نوروزی میداد. اکثرا هم آرزوی سلامتی و شادابی برای همدیگر میکردند. حالا این فیلم جزو خاطرات من است و هر سال آن را نگاه می کنیم.

دوست دارم به بچه ها بگویم که وقتی یک اتفاق بد برایتان می افتد خودتان را نبازید. وقتی سال تحویل میشود به این فکر کنید که یک سال بزرگ شده اید و بیشتر می فهمید و از زندگی بیشتر لذت میبرید. دست آخر این که سیزده به در حسابی بازی کنید و حسابی بهتان خوش بگذره.

من میخوام

برای من همه هفت سین برکت دارد چون ما ایرانیان سنت هایمان را از زمین و آسمان انتخاب می کنیم و هر دو منشا خیر و برکت اند. اما اگر بخواهم انتخاب ویژه ای بکنم حتما ماهی را انتخاب میکنم (با این که سین ندارد) . من آنقدر خوب ماهی نگه میدارم که گاهی تا یک سال هم ماهی عیدم را نگه داشته ام. فقط باید قلق زنده نگه داشتنش را بلد باشی.

کلاس پنجم دبستان بودم که مثل هر سال عید را رفتیم به زادگاه پدر و مادرم کنگاور در استان کرمانشاه و من چون از تهران آمده بودم اقوام خیلی به من لطف داشتند و آن سال من حدود چهار هزار تومان عیدی گرفتم و بعد بلافاصله رفتم با آن پول یک تنبور خریدم و بعد از آن بدون هیچ استادی خودم نواختن تنبور را یاد گرفتم و بعد حرفه ای شدم. الان هم با دختر 13 ساله ام که دف میزند یک گروه دو نفره تشکیل داده ایم.

دوست دارم بچه ها به همه مشکلا ت یک "کیش تیله" بزنند و به هر چی که دوست دارند بگویند"می خوام".

بچه های بیمار را فراموش نکنیم

سیب را از همه بیشتر دوست دارم. عطر و بوی سیب و رنگ سرخش در سفره هفت سین همیشه برای من خاطره انگیز است و البته سمنو را هم خیلی دوست دارم بخورم. ماهی را هم به خاطر دخترم فاطمه که 10 سالش است حتما میخرم و او با دقت از ماهی ها که به تعداد اعضای خانواده است مراقبت می کند.

یک سال نوروز با همکارانم رفته بودیم اهواز برای بچه ها برنامه اجرا کنیم. موقع سال تحویل در هتل هیچی نداشتیم. بعد تصمیم گرفتیم اسم تمام سین ها را بنویسیم روی کاغذ و سال را تحویل کنیم. این کار آنقدر سخت و غم انگیز بود که چند تا از دوستانم گریه کردند ولی بلافاصله همه با خانواده هایمان تلفنی صحبت کردیم و حالمان خوب شد. یک سال برای اولین بار من و پدرم با هم تنهایی عید را رفتیم اصفهان. آن عید را هم اصلا فراموش نمیکنم. از این که با پدرم طبیعت گردی میکردیم و جا های دیدنی اصفهان را می دیدیم لذت میبردم.

دوست دارم در سال جدید برای بچه هایی که در بیمارستان ها بستری هستند مخصوصا بچه های مبتلا به سرطان یا بیماری های خاص و ... دعا کنم و بهشان بگویم امیدتان را از دست ندهید. خدا شما را دوست دارد و معجزه همیشه در زندگی ما وجود دارد. آرزو میکنم هر سال عید این فرصت به دست بیاید که از کودکان بیمار عیادت کنیم و بهار را با آنها تقسیم کنیم.