از اینجا که هر صبح و غروب میشود رو...
نویسنده : سمانه دولت آبادی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1391/12/26
صدای نقاره
دم غروب ایوان طلا و پنجره فولاد صحن انقلاب چیز دیگریست. وقتی صدای نقاره بلند میشود، ابهت‌اش بیشتر هم میشود. هنوز هم باورم نمی‌شود اینجاییم. صحن انقلاب، روبروی نقاره خانه.
از اینجا که هر صبح و غروب میشود رو به خورشید، روبه امام سلام داد و همراه با آوای سرنا و دهل، عرض ارادت کرد.
ایوان طلا هم که نمونه‌ی عالی فلزکاری و قلم‌زنی‌هایی است با کتیبه‌های ثلث و نستعلیق و بدیع‌ترین نقوش هندسی که همه آب طلا شده‌اند.
تا سقاخانه می‌آیم. به چند نفر قول دادم آب سقاخانه ببرم. ظرف‌هایم که پر شدند،نگاهم می‌رود سمت سنگاب مرمر و اسمای زیبای داخلش.
این بار کم‌کم می‌روم عقب و زل می‌زنم به این هشت ضلعی منتظم باشکوه، به گنبدی طلاکاری شده که با رنگ ایوان و پنجره‌ی فولاد همخوانی دارد.
نزدیک اذان است. وقت نمازست.می‌روم سمت دارالحجه.باد ملایمی می‌وزد. پرچم سبز رنگ بالای گنبد در باد می‌چرخد، باز به سمت گنبد سلام می‌دهم.
بخش حریم رضوی
