پای درددل پرستاری از خودگذشته
مصاحبه اختصاصی تبیان با پرستار بخش شیمی درمانی بیمارستان امام خمینی (ره)
در آستانه روز پرستار و با توجه به مشکلاتی که این پرستاران به ویژه در بیمارستان های دولتی دارند به نمایندگی از جامعه پرستاری به سراغ اقای کریم عابدینی یکی از پرستاران بخش شیمی درمانی پر رفت و آمد ترین بیمارستان کشور یعنی بیمارستان امام خمینی (ره) تهران رفتیم تا از نزدیک با زندگی پرستاری این سفید پوشان عرصه درمان بیشتر آشنا شویم و سنگ صبور ابراز نارضایتی و انتقادهای آنان شویم.
آقای عابدینی آیا همکارانتان از پرستاری رضایت دارند؟
باتوجه به محیطی که در آن هستم، اگر بخواهیم یک ارزیابی ذهنی از این مسئله داشته باشیم بایدبگویم که حدود 75درصد پرستاران به طور مطلق از حرفه خود ناراضی هستند با این حال برخی از همکاران برای ادامه حرفه خود آیتم های مثبت و منفی را در نظر می گیرند به طوری که برخی ها با توجه به وضعیت استخدام فعلی در سایر ارگان ها، ورود به حرفه پرستاری و استخدام، سهل الوصول تر از برخی از شغل ها است.
اشتغال و فرصت شغلی از آیتم های مثبت حرفه پرستاری محسوب می شود با این همه در هر حرفه ای یک سری جاذبه و دافعه هایی دیده می شود که پرستاری هم از این قضیه مستثنی نیست.
با اوضاع فعلی، پرستاری جاذبه هم دارد؟
بله برخی از همکاران مسائل عاطفی را وجه غالب شغل پرستاری می دانند و با دخیل نمودن احساسات در این حرفه، احساس مدد کاری و کمک کردن به همنوع را بخشی از انگیزه خود برای ادامه کار می دانند.
متاسفانه بیماران با انبوهی از نادانسته ها به بخش می آیند و در یک برزخی از عدم آگاهی نسبت به معلومات پزشکی به سر می برند و پرستار مجبور است جور پزشکان را بکشد و همین دادن اطلاعات پزشکی از سوی پرستار به بیمار مشکل آفرین است
آیا دافعه های پرستاری تنها مختص ایران است؟
یکی از دافعه های موجود در شغل پرستاری،غیر استاندارد بودن محیط پرستاری است، حرفه پرستاری هنوز در ایران جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است وعلیرغم بسیاری از کشورها در ایران، مفهومی به عنوان پرستار مدرسه، پرستار کارخانه و پرستار تخصصی دیده نمی شود.علاوه بر این در بخش بازتوانی بیمار هم پرستار جایگاهی ندارد و بیمار پس از طی کردن دوره درمان، در جامعه بدون هیچ مراقبت تخصصی رها می شود و مطابقت دادن بیمار با زندگی شخصی از جمله نکات مهم و مغفول مانده در نظام سلامت فعلی است.
استانداردهای جهانی پرستاری در ایران لحاظ می شود؟
متاسفانه در یک دوره خاص، تب پزشکی در جامعه رواج پیدا کرد و همین امر پرستیژپزشکی را بالا برد و در حال حاضر جامعه ما به شدت تخصص گرا است،علاوه بر این به عنوان یکی از موارد نقض استاندارد های جهانی در کشور می توان به ناهماهنگی بین تعداد بیمار و پرستار اشاره کرد به طوری که در حال حاضر در بیمارستان ها ما شاهد دایر بودن اتاق های 8تختی هستیم و این شرایط در بخش های شیمی درمانی مشکل زا است به طوری که ما حتی فضای رگ گیری مناسبی نداریم.
این مسئله درست است که پرستاران جور کم کاری پزشکان را می کشند؟
پرستار در سلامت نقش کمرنگی را بر عهده دارد با این سلطه پزشک سالاری در بیمارستان ها حقوق پرستاران به چشم نمی آید. پزشکان در یک شیفت 70 تا 80 بیمار را معاینه می کنند و بر خلاف قانون تعرفه ها که پزشک برای بیمار باید 40 دقیقه وقت بگذارد، حق مردم در بیمارستان ها ضایع می شود.
متاسفانه بیماران با انبوهی از نادانسته ها به بخش می آیند و در یک برزخی از عدم آگاهی نسبت به معلومات پزشکی به سر می برند و پرستار مجبور است جور پزشکان را بکشد و همین دادن اطلاعات پزشکی از سوی پرستار به بیمار مشکل آفرین است.
درک شرایط بیماران سرطانی سخت است؟
نکته قابل توجه این است که در بخش کانسر انبوهی از داروهای گران قیمت وارداتی در لیست داروهای بیماران دیده می شود و نظاره دست و پنجه نرم کردن آنان با مشکلات اقتصادی برای ما پرستاران بسیار سخت است به طوری که چند قلم داروی بیماران کانسر تا 8میلیون هم می رسد و هزینه های درمان برای اغلب این بیماران سنگین است.
این مسئله صحت دارد که درصدی از ترکیبات داروهای شیمی درمانی به خانه های اطراف بیمارستان و به طور کلی به شهر وارد می شود؟
خب برای این مسئله در دنیا سیستم های حفاظتی ویژه ای تعبیه شده است با این حال در کشور ما یک سری فیلترهای خاص وهودهایی وجود دارد که هر از چند گاهی تعویض می شوند با این همه درصد کمی از داروهای شیمی درمانی که در محلی خاص ترکیب می شوند به بیرون نفوذ پیدا می کنند و اگر این فیلترها و هود نامناسب باشد درصدی از این ذرات به درون بیمارستان و مقداری هم به شهر پراکنده می شوند.
دستمزدهای پرستاران در این چند وقت اخیر تغییر داشته است؟
متاسفانه دستمزدها تغییر خاصی نداشته است و دو قانون مرتبط با همین امر عینی ارتقاءبهره وری و تعیین تعرفه های خدمات پرستاری هم به طور کامل اجرا نمی شود و همچنان مشکلات اقتصادی و معیشتی برای برخی از پرستاران تهدید محسوب می شود.
در بخش کانسر انبوهی از داروهای گران قیمت وارداتی در لیست داروهای بیماران دیده می شود و نظاره دست و پنجه نرم کردن آنان با مشکلات اقتصادی برای ما پرستاران بسیار سخت است به طوری که چند قلم داروی بیماران کانسر تا 8میلیون هم می رسد و هزینه های درمان برای اغلب این بیماران سنگین است
پرستاران همچون بیماران غذای بیمارستان را می خورند؟ خوردن هر روز غذای بیمارستان سخت نیست؟
عین همان غذایی که برای بیمار سرو می شود، پرستار هم استفاده می کند و این در حالی است که طبق مصوبه دولت بیمارستان ها باید معادل هزینه تغذیه و ایاب و ذهاب را به پرستاران بدهند و پس از 4سال هنوز یک ریال بابت این دو مسئله به ما پرداخت نشده است.
رابطه پرستاران و سوپروایزرها معمولا دوستانه نیست، این مسئله دلیل خاصی دارد؟
بسیاری از پرستاران به این مسئله فکر می کنند که چرا در مشاغل دیگر وقتی یک کسی ارتقا درجه دارد،علیه هم ردیفان خود کاری انجام نمی دهد و این مسئله تنها در پرستاری دیده می شود. وقتی در بخش بالینی یک پرستار سوپروایزر می شود، برای حفظ موقعیت خود رابطه خشکی را با زیر دستان خود برقرار می کند و خیلی از این عزیزان به این مسئله فکر نمی کنند که با زور مشکلات حل نمی شود.
سخت ترین لحظه کار پرستاری شما چه زمانی بود؟
به هرحال پرستاری خصوصا پرستاری بخش شیمی درمانی لحظات سخت زیاد دارد اما همه اینها گذار است و من همیشه به پرستاران جدید الورود می گویم که تلاش کنید به خانواده بیمار کمک کنید اما از دریچه آنها به بیماری نگاه نکنید با این همه خود من هم گاها گاه پیش می آید که با برخی از خانواده های بیماران زجر می کشم و غصه می خورم حتی کل بخش با برخی از خانواده های نیازمند بیماران متوفی در ارتباطند و این برخلاف کار پزشکان است که مهر می زنند و می روند، پرستار با بیمار زندگی می کند.
شما سخت ترین وجه شغل پرستاری را در چه می بینید؟
کنترل احساس؛ این سخت ترین کاری است که یک پرستار باید انجام دهد.
برخی از پرستاران خستگی خود را در قالب ابراز عصبانیت بر سر بیمار و یا خانواده بیمار تخلیه می کنند، این کار توجیه پذیر است؟
مسلما خیر، توصیه ای که به همکاران دارم این است که بهترین کار هنگام عصبانیت، سکوت است و تا جایی که می توانند از این ابزار استفاده کنند، چرا که خود همان پرستاری که این رفتار را دارد، پس از آرام شدن، ناراحت و دچار عذاب وجدان می شود.
به فکر مهاجرت از پرستاری یا پرستار شدن در کشورهای همسایه نیستید؟
در حال حاضر برخی از کشورها دستمزد ماهانه 15میلیونی را به پرستاران ایرانی پیشنهاد می کنند با این همه بسیاری از پرستاران به خاطر فرهنگ ایرانی، زندگی با این شرایط در ایران را ترجیح می دهند به هر حال ما عمرمان، جوانیمان و زندگیمان را به پای رشته تحصیلیمان یعنی پرستاری گذاشته ایم.
در پایان روز پرستار را به شما و تمامی همکارانتان تبریک عرض می کنیم
من هم این روز را به تمامی هم لباسان خود در خط مقدم درمان تبریک می گویم.
مصاحبه: مهدیه محمدی بخش اجتماعی تبیان
مقالات مرتبط :
شکایت بیماران از ویزیت‌های دسته جمعی
