مقاومت در رهگذر زمان
از یوم النکبه در سال 1948 تا سال 2008
دیگر خون از چشمانم به جای اشک میبارد
نمیدانم دوباره تو را خواهم دید!
شبانهروز در ذهن من جاری هستی
و در اعماق روحم نفس میکشی
چه چیز قلبم را آزرده میسازد که هر کجا میروم عمیق میگرید؟
مصیبت است بر گردهیِ مظلوم بیدفاع
پس به زندگی نیشخند بزن جانا!
(قطعه شعری در بحبوحه جنگ 1948)
"ارنست بوین"، نماینده وقت تام الاختیار انگلیس در اراضی اشغالی در تاریخ 18 فوریه 1947 با زیرکی تمام طی نامهای به سازمان ملل اعلام کرد: "از آنجاییکه طرحهای ارائه شده از سوی طرفین مناقشه از نظر ما قابل قبول نیست و علاوه بر آن، خود ما نیز در ارائه راه حل مناسب جهت پایان مناقشه عاجز ماندهایم، لذا تصمیمگیری در این باب را بر عهده آن سازمان محترم میگذاریم.
در 5 ژانویه 1948، سازمان "هاگانا" هتل "سمیرامیس" فلسطین را بمبگذاری کرده و منجر به مرگ 20 شهروند از جمله "ویسکونت دو تایپا"، مسئول کنسولگری اسپانیا، شد.
کمیته ویژه سازمان ملل در 29 نوامبر 1948 بر روی موضوع سرنوشت طرفین مناقشه، کار رای گیری را آغاز کرد. دو گروه، دو پیشنهاد مجزا را به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه دادند. پیشنهاد اول، تشکیل دو دولت با یک اتحادیه اقتصادی مشترک و پیشنهاد دوم تشکیل یک دولت فدرال با اصول دموکراتیک بود. سرانجام هیچکدام عملی نشد.
22 فوریه 1948، روز فرجامخواهی بود. مبارزین فلسطینی در اقدامی تلافیجویانه ساختمان بن یهودا در اروشلیم را منفجر کردند. تلفات این واقعه 100 زخمی و 57 کشته بود.
در 18 دسامبر 1947، ژنرال پاشا، رییس اتحادیه عرب، طرح زیرکانه و یکجانبه لابی صهیونیسم را که سازمان ملل متحد ارائه داده بود رد کرده و اعلام داشت که "سرنوشت ملتها بازیچه دلیلتراشی و طرح بازیهای سیاسی نیست. روح عرب واحد است. عرب، به تعهدش پایدار است، فلسطین جزئی از جهان عرب بوده و امروز فقط جهان عرب برای ما اهمیت دارد".
ولید خالدی شدیدا رژیم صهیونیستی و ایادی و اربابان آن را محکوم کرد. وی با شجاعت تمام، تمامی نقشههای رژیم صهیونیستی را زاده اتاق فکر اربابان غربی این رژیم دانست و هرتزل را متفکری دانست که تحت سیطره کارفرمایانش طرح اشغال خاک و روح ملتی بزرگ را کلید زد.
مقاومت و پایداری مردم "حیفا" در دسامبر 1947 نیروهای انگلیسی را از این شهر بیرون راند. اما نیروهای صهیونیستی به کمک سازمان "هاگانا" وارد شهر شده و انج را به خاک و خون کشیدند. 250 انسان بیگناه کشته شدند و 15 هزار نفر این شهر را ترک کردند.
عبدالقادر حسینی، فرمانده گردان جهاد المقدس، یکی از کاریزماتیکترین فرماندهان جنگ 1948 بود. او از خانواده تاثیرگذار حسینی در اورشلیم بود. در جریان نهضت 1936 از اصلیترین عوامل بود و در سال 1938 توسط قیمومیت بریتانیا تبعید شد. 10 سال بعد بطور مخفیانه وارد فلطسین شد تا مبارزه با رژیم صهیونیستی در سال 1948 را رهبری کند. این فرمانده شجاع و رشید رد تاریخ 8 آوریل 1948 در نبرد "قسطل" در نزدیکی اورشلیم کشته شد و روز بعد از آن در مسجد الاقصی به خاک سپرده شد. پسرش فیصل راه پدر را بعنوان یک سیاستمدار روشن ضمیر تا سال 2001 ادامه داد.
اما حوادث شهر "جفا" بسیار خونبار بود. این شهر بر خلاف حیفا دارای جمعیتی تمام عرب است. در نقشه سازمان ملل در آن زمان هم جزئی از خاک فلسطین محسوب گردیده بود. این شهر 60 هزار نفره نماد مقاومت بود و در جریان رخدادهای 1947 رشادت و پایداری بسیاری از خود نشان داد. اما در تاریخ 25 آوریل 1947 گردانهای نظامی و جنگندههای اسراییلی این شهر را به خاک و خون کشیدند. مردم بیدفاع به ناچار به مصر، غزه و بیروت مهاجرت کردند.
"سمیح القاسم" شاعر بزرگ فلسطینی در این ایام شعری گفت بدین شرح:
از این دیار زخمخورده
که برزخ غمهاست
پرندگان یتیم تو را میخوانند
آه دنیا!
از غزه گرفته تا اورشلیم ...
زیر خورشید سوزان و در رهگذر باد تبعید
قلبها و چشمها بار دیگر میخوانند:
آه ای خدا!
دیر زمانیست که خستهایم
ما را به نزد خود ببر
حمد تو را ... حمد تو را!
عبدالقادر حسینی، فرمانده گردان جهاد المقدس، یکی از کاریزماتیکترین فرماندهان جنگ 1948 بود. او از خانواده تاثیرگذار حسینی در اورشلیم بود. در جریان نهضت 1936 از اصلیترین عوامل بود و در سال 1938 توسط قیمومیت بریتانیا تبعید شد. 10 سال بعد بطور مخفیانه وارد فلطسین شد تا مبارزه با رژیم صهیونیستی در سال 1948 را رهبری کند. این فرمانده شجاع و رشید رد تاریخ 8 آوریل 1948 در نبرد "قسطل" در نزدیکی اورشلیم کشته شد و روز بعد از آن در مسجد الاقصی به خاک سپرده شد. پسرش فیصل راه پدر را بعنوان یک سیاستمدار روشن ضمیر تا سال 2001 ادامه داد.
حاجی امین الحسینی، مفتی فلسطین، با ورود ارتش دیگر شورهای عربی به فلسطین مخالف بود و آن را دخالت میدانست. وی معتقد بود که ملت فلسطین نشان دادهاند که میتوانند از خود شجاعانه دفاع کنند و دیگر ملل عرب باید پول و اسلحه در اختیار انها قرار دهند و به این شکل آنها را حمایت کنند. مداخله و ورود دیگر کشورهای عرب بیشتر موجب خلل در سیستم پایداری میشود تا کمک به آن.
ترجمه: محمد رضا صامتی
بخش فرهنگ پایداری تبیان
منابع:
سایت passia
سایت mises