انواع آتشفشان
آتشفشان نوع ولكانو:
در این آتشفشان به علت گرانروی زیاد گدازه دهانه دودكش بسته میشود. و با بالا رفتن فشار گدازهها در زیر مواد قبلی باعث میگردد كه به حالت انفجار دهانه كنده شده و به قطعات ریز تبدیل شده تولید ابرهایی ضخیم و وسیعی از خاكستر میكند كه در هوا پراكنده شده و سپس رسوب میكنند. این گدازهها شكلی به حالت مخروط ساده را ایجاد میكنند. این نوع مخروط آتشفشان ها اغلب دارای دو شیب یكی به طرف دهانه و یكی به طرف خارج است.
نوع ولكانو
آتشفشان سپری (هاوایی):
در این آتشفشان فوران شدید نمیباشد. آتشفشان به شكل مسطح است. گدازه بازالتی است و از سیالیت زیادی برخوردار است. دهانه در این نوع روی دامنه كوه قرار دارد.
آتشفشان سپری
آتشفشان استرومبولی:
آتشفشانی منظم است ارتفاع آن زیاد و شیب تندی دارد. به سبب داشتن گدازهای نسبتاً لزج ممكن است كه بر اثر بسته شدن دهانه آن انفجار تولید كند. این نوع آتشفشان خاكستر ندارد ولی به مقدار زیاد بمب و قطعات جامد دارد.
در هنگام انفجار تولید ابرهای سبك وزن میكند. سیالیت گدازه در این نوع از نوع هاوایی كمتر است.
نوع استرومبولی
آتشفشان نوع وزوو :
در این نوع آتشفشان به سبب لزجی فراوان گدازه منجر به بسته شدن دودكش شده و سپس در اثر فشار گازهای زیرین كه به سمت بالا وارد میشود مخروط بلندی تشكیل میشود كه به نام گنبد یا سوزن خوانده میشود.
جنس گدازه در این نوع آتشفشان آندزیتی است كه به مراتب گرانروی بالاتری نسبت به بازالت دارد. در این آتشفشان ابرهای سوزان تولید شده بیشتر موازی سطح زمین پراكنده میشوند و نه به صورت قایم.
آتشفشان نوع وزوو
آتشفشان نوع سیندر:
این نوع آتشفشان هنگامی به وجود میآید كه تفرا فوران میكند از دودكش بیرون میآید و در اطراف دودكش نهشته میشود. این تفراهای جمع شده كه معمولاً سیندر نامیده میشود، تشكیل كوهی به شكل مخروط را میدهند.
آتشفشان نوع سیندر
سونامی :
گاهی فوران ماگما در اعماق دریا صورت میگیرد، در این حالت ممكن است به دلیل فشار و فرونشینی آب دریا، امواج بسیار شدیدی به نام سونامی ایجاد گردد كه گاهی خسارت بسیار زیادی به مناطق ساحلی وارد میآورد.
نمونه از سونامی
جریان های گلی و گدازه :
انفجار دریاچههای آتشفشانی و یا فوران در زیر پوشش یخ در نواحی یخچالی و ذوب سریع آن ها سبب ایجاد سیل ها و جریاناتی از گل آتشفشانی میگردد، در صورت زیاد بودن حجم، این سیل ها میتوانند مناطق وسیعی را بپوشانند.
جریان گدازه ای
پرتاب خاكستر :
در اثر فوران آتشفشانی مقدار زیادی آب همراه با خاكستر وارد اتمسفر میگردد، دانههای ریز و معلق خاكستر میتوانند مانع از رسیدن نور خورشید و در نتیجه كاهش دمای زمین شوند. در چنین مواقعی كاهش دما و وجود بخار آب ناشی از ماگما و یا آب های جوی سبب ایجاد باران های شدید موسوم به باران های آتشفشانی میگردند.
نمونه بارز از پرتاب خاکستر
در مناطق نزدیك به آتشفشان، در زمان پرتاب خاكستر باید درها و پنجرهها را بست و صورت و چشم ها را با پارچه كاملاً خشك پوشاند. زیرا پارچه مرطوب با گازهای موجود در محیط واكنش داده و اسید سولفوریك تولید مینماید.
گاهی سنگینی رسوب حجمهای زیاد خاكستر در مناطق مسكونی ساختمان ها خساراتی وارد مینماید كه با پاكسازی به موقع میتوان مانع از تأثیر آن گشت.
ابرهای سوزان
تودهای از خاكستر به همراه بخار آب و سایر گازها كه حرارت بسیار بالا داشته و به علت سنگین بودن نسبت به هوا در امتداد شیب كوه به سمت پایین حركت مینماید. این تودهها در حین حركت خود همه چیز را میسوزانند و هیچ موجود زندهای برجا نمیگذارند. پیش از بروز چنین پدیدهای باید منطقه را از سكنه تخلیه نمود.
ابرهای سوزان که در مسیر حرکت خود همه چیز را از بین میبرند