تهیه شیرینی نوروز در اسارت
آزادگان سرافراز دوران دفاع مقدس در دوران اسارت خویش، همواره امید به زندگی را در خود زنده نگه میداشتند، مثلاً با تهیه شیرینی نوروز در اسارت!
آزادگان سرافراز دوران دفاع مقدس در دوران اسارت خویش، همواره امید به زندگی را در خود زنده نگه میداشتند. یکی از عوامل پایداری آنها در این دوران، ایمان به هدفی بود که در پیش گرفته بودند. بر این اساس، برای غلبه بر تبلیغات روانی دشمن و همچنین اثبات این که حتی در بدترین شرایط هم امید به زندگی را از دست ندادهاند، در مناسبتهای گوناگون، برنامههایی اجرا میکردند که حتی دشمن بعثی را متحیر میساخت.
خاطره زیر مربوط به یکی از آزادگان سرافراز در دوران اسارت است.
نوروز که میآمد بچهها به یاد روزهایی که در کنار خانواده، سال نو را جشن میگرفتند به تکاپو میافتادند تا لشگر یأس و ناامیدی، آنها را محزون و افسرده نکند. بچهها مقدار زیادی آب را با مقداری شکر قاطی میکردند و به جای شربت به هم تعارف میکردند تا آن روز را با خوشی آغاز کنند.
برادری داشتیم به نام عمو جلیل اخباری که ظاهراً سررشتهای از شیرینیپزی هم داشت. او ضمن تهیه شیر خشک و چند عدد کاکائو از فروشگاه و جوشاندن و قاطی کردن آنها با آب و شکر، مشغول درست کردن نوعی شیرینی میشد.
بچههای دیگر هم که در کار حلببری تبحر داشتند، از حلبهای خالی روغن، سینیهای مستطیل شکلی درست میكردند تا عمو جلیل، مایع کاکائویی خود را توی آنها ریخته و آماده بریدن کند.
عمو جلیل، با ظرافت خاصی کاکائوی سرد و سفت شده را به شکل لوزی میبرید و اتاق به اتاق بین بچههای آسایشگاه میگرداند و به آنها تبریک میگفت. بعدها که فروشگاه، اجناس متنوعتر از جمله شیر عسل آورد، شیرینیهای ما نیز متنوعتر شد!
منبع: مۆسسه فرهنگی پیام آزادگان
باشگاه کاربران تبیان - برگرفته از تبلاگ: نوروز ایرانیان
مطالب مرتبط:
نکات خواندنی از روحیات شهید خرازی
باشگاه کاربران در شبکه اجتماعی