ون دی ولد، طراح پیشرو

هنری ون دی ولد که پیش از پیدایش کامل طراحی گرافیک در این رشته فعالیت می کرد، بیشتر به عنوان طراح و معمار شناخته شده است. او در بلزیک به دنیا آمد و در اکثر دوره شغلی اش در آلمان به سر برد، جایی که از اوایل قرن بیستم تعالیم او نقش عموده ای در پایه ریزی مدرنیسم ایفا کرد.

وی در زمینه هنر گرافیک ، سعی کرد تا پوسترها، یسته بندی ها و کتاب هایی را به سبک آر نوو طراحی کند.

ون دی ولد نقاشی را در آکادمی " آنتورپ" از 1881م. تا 1884م. و سپس زیر نظر " کارلوس دورِن" در پاریس فرا گرفت. او پس از آن که در بروکسل ساکن شد، به یک گروه پست امپرسونیست به نام " لِ وَن" ⁽¹⁾ ملحق شد که از " گوگن" و معاصرانش الهام می گرفتند و به اجرای ایده های جدید زیبایی شناسی سمبولیسم در هنرهای تزیینی علاقمند بودند.

ون دی ولد از جمله طراحان معماری به شمار می آمد که در طول زندگی حرفه ای طولانی خود، تعداد قابل ملاحظه ای مقاله نوشت و تئوری های زیادی درباره کارش ارائه کرد. او در سال 1894م. در مقاله ای باعنوان " زمینه سازی برای هنر" عقیده اش را در مورد وحدت هنرها عنوان کرد. همان طور که از یک هنرمند نسل ون دی ولد

انتظار می رفت، او به شدت تحت تاثیر نوشته اهی " جان راسکین" و طرح های کاغذ دیواری و پارچه ای " ویلیام موریس" قرار داشت. در سال 1895م. ون دی ولد خانه اش را در "اوسِل " نزدیک بروکسل ساخت و در آنجا اصول طراحی خود را در شیوه های گوناگون آزمایش کرد. در خلال برگزاری نمایشگاه های مختلف ، وی به افراد زیادی معرفی شد و بدین ترتیب " ساموئل بینگ" از او برای طراحی بخشی از گالری جدیدش به نام " لِآرنووُ" دعوت کرد که جدیدترین سبک در پاریس را اراده می نمود. وی بعدها قسمت های داخلی مزون " مدرن" را برای رقیب " بینگ" ، یعنی " یولیوس مایر گرافه" طراحی کرد.

ون دی ولد در اوایل کار نقاشی و چاپ ، نیروی آبستره موجود در خطوط طبیعی در آرایه ها را تقویت کرد. او به ویژه به شیوه ای که در آن ، خط می توانست انرژی را در کار به فضای منفی و مثبت به طور همزمان القا کند، علاقه مند بود.

در سال 1904م. ، ون دی ولد به عنوان پروفسور مدرسه هنرهای تزیینی ، که بعدها " باهاوس" نام گرفت، در وایمار آلمان به کار پرداخت که در آن ، شکل تازه ای از طراحی خود را ارائه می نمود.

در همین زمان وی با " کنت هری کسل" آشنا شد و برای روزنامه وی به نام " کراناخ" چندین نسخه مهم با چاپ محدود را درباره کارهای فلسفی " فردریش نیچه" طراحی کرد. با توجه به حفظ محتوای کتاب ، طراحی این کتاب بیش از صفحه آرایی ساده متن مورد استقبال قرار گرفت.

نیچه بر اساس اعتقادش به یکی کردن فرم های نمایشی در اپرا ، از عقیده " کار هنری کامل" حمایت می کرد، نظریه ای که می گوید کلیه اجزا یک کار نمایشی می توانند در یک مجموعه بزرگ تر به هم ملحق شوند. در حالی که طرح های کتاب ون دی ولد دنباله رو زیبایی شناسی قرون وسطی " موریس" بود، نگرش حساب شده ای را نیز در مورد کل فرآیند طراحی ارائه می کرد که بر طراحی قرن بیستم بسیار تاثیر گذار بود.

ون دی ولد موفقیت بنیادین خود در زمینه طراحی را در مباحثه ای با معمار آلمانی ، " هرمان موتزیویس" کاملا آشکار کرد. این بحث در نمایشگاه " وِرکباند" در سال 1914م.. رخ داد. " موتزیوس" از استانداردسازی در طراحی حمایت می کرد در حالی که ون دی ولد پشتیبان آزادی هنر فرد بود.

بعدها ون دی ولد در زندگی معماری خود، در بلژیک هلند و سوئیس به تکمیل چندین پروژه بزرگ پرداخت که از مهم ترین آنها می توان به کتابخانه دانشگاه " گان" بلژیک و موزه " کرولر-مولر" در "اُترلو" اشاره کرد.

پی نوشت:

1- به معنای گروه بیست

یک قرن طراحی گرافیک/ جرمی آینسلی

تاریخ هنر گرافیک

ACentury Graphic Design