در هر نفَس، بیشمار نعمت
مقدمه:
می دانیم که شروع روز دانش آموزان با یک برنامه صبحگاهی مناسب علاوه بر پرورش روح معنوی دانش آموزان، در بالا بردن سطح آموزشی آن ها از لحاظ یادگیری تاثیرگذار است.
به عنوان مثال اگر معلم پرورشی مدرسه بتواند هر هفته یک کلاس را برای برگزاری برنامه های صبحگاه مدرسه انتخاب و هدایت نماید:
اول: تمام دانش آموزان طبق استعداد خود در امور و انجام برنامه ها مشارکت می نمایند.
دوم: طبق ایام اله برای پیدا کردن مطالب مناسب روز اجرای برنامه به دنبال مطالبی از قبیل شعر، مقاله، طنز و غیره هستند.
سوم: مراسم آغازین مدرسه از یکنواخت بودن و احیاناً خسته کننده بودن به پویایی و سرشار بودن تبدیل می شود.
یکی از کارهایی که در اکثر مدارس کشور عزیزمان انجام می شود، خواندن آیاتی از قرآن مجید می باشد، در این زمینه چنان چه دانش آموزان بتوانند علاوه بر شنیدن آیات، با مفاهیم متعالی این معجزه الهی آشنا شوند، بی شک به هدف والای نزول وحی رهنمون گشته ایم.
در این راستا، مرکز یادگیری جهت غنی سازی برنامه های صبحگاه مدارس، به بررسی و تفسیر برخی از آیات قرآن پرداخته است. در این قسمت سعی شده، تفسیر به زبان ساده و قابل درک برای دانش آموزان ارائه گردد.
در این مقاله برخی از آیات سوره نحل مورد بررسی قرار می گیرد...
آیات 15 تا 26 سوره هود ( صفحه 269) ، مربوطه توسط یکی از دانش آموزان قرائت شود.
شما می توانید برای شنیدن فایل صوتی آیات این صفحه کلیک نمایید.
جهت دریافت فایل صوتی آیات فوق، کلیک کنید.
از دوازده آیه ی 15 تا 26 سوره ی نحل از صفحه ی 269 ، قرآن، بعد از اشاره به نعمتكوهها، رودخانهها و ستارگان، برای آن كه كسی تصوّر نكند نعمتهای خداوند، منحصر به اینهاست، درآیه ی چهارم اینصفحه، خیال همه را راحت میكند.
ابتدای آیه ی 18 میفرماید: «اگر بخواهید نعمتهای خدا را به شماره درآورید، از اِحصا و به پایان رساندن آن ناتوان خواهیدبود». چرا كه نعمتهای مادّی و معنوی پروردگار، آن چنان، سر تا پای وجود و محیط زندگی شما را فر اگرفته كه قابل شمارش نیستند.
در هر نفس كه فرو میرود و بر میآید، نه تنها دو نعمت، بلكه هزاران نعمت موجود است. و بر هر نعمتی، شكری واجب. زیرا هر لحظه كه از عُمر ما میگذرد، زندگی و سلامتی ما، مدیون فعّالیّت میلیونها سلّول زنده در درون بدنمان، و میلیونها موجود جاندار و بیجان در بیرون بدنِ ماست كه بدون فعّالیّت آن ها، ادامه ی زندگی، حتّی برای یك لحظه نیز ممكن نیست.
بهعلاوه، ما، از وجود همه ی نعمتها آگاه نیستیم و آن چه از نعمتهای الهی میدانیم در برابر آن چه نمیدانیم، تنها، قطرهای است در برابر دریا. و هر قدر دامنه ی علم و دانش بشری گستردهتر میشود، افقهای تازهای از ایننعمتها بر ما گشوده خواهدشد؛ افقهایی كه كرانههای آن ها، همچنان ناپیداست. آیا با اینحال، هرگز میتوانیم نعمتهای بیپایانش را شمارشكنیم؟
اكنون، اینسۆال پیش میآید كه پس، ما چگونه میتوانیم حقّ شكر او را ادا كنیم؟ آیا با اینحال، ما در زمره ی ناسپاسان نیستیم؟
پاسخ اینسۆال را انتهای همین آیه ی 18، بیانكرده و میفرماید: «خداوند،آمرزنده و مهربان است». آری، خداوند، مهربانتر و بزرگوارتر ازآناست كه ما را بهخاطر عدم توانایی بر شكرِ نعمتهایش مۆاخذه یا مجازات نماید.
همین قدر كه بدانیم سر تا پای وجود ما، غرق در نعمت اوست و از ادای حقّ شكرش ناتوانیم و عذر تقصیر به پیشگاهش ببریم، نهایت شكر او را انجام دادهایم.
ولی این ها، هیچكدام، مانع از آن نیست كه ما بهمقدار تواناییمان، به شمارش نعمتهایش بپردازیم. چرا كه این توجّه، هم درجه ی معرفت و شناخت ما را از خداوند بالاتر میبَرد، هم شعله ی عشق خدا را در اعماق قلب ما فروزانتر میكند و هم حسّ شكرگزاری را در ما تحریك مینماید.
بههمیندلیل، پیشوایان و بزرگان دین، در سخنانِ خود و حتّی در دعاها و مناجاتهایشان، به شمردن گوشهای از نعمتهای بیپایان خداوند میپرداختند تا درسی باشد برای ما.