رونین؛اثری ماندگار با درونمایه جاسوسی

رونین یک اکشن/تریلر جذاب با بازی “رابرت دنیرو”‌ و “ژان رنو”‌ است که در سال 1998 به کارگردانی “جان فرانکن‌هایمر”‌ ساخته شد. “رونین”‌ جزء آخرین فیلم‌های فرانکن هایمر شمرده می‌شود، کارگردانی که با فیلم‌های درخشانی چون “پرنده‌باز آلکاتراز”‌ و “کاندیدای منچوری”‌ او را می‌شناختیم.

به سامورایی‌هایی که به هر دلیلی ارباب خود را از دست داده بودند، رونین می‌گفتند؛ نکته‌ای که برای فرانکن هایمر حائز اهمیت شد. افرادی که دیگر اربابی نداشتند همان‌هایی هستند که یا به کارهای دیگری غیر از راه و رسم همیشگی‌شان - که اغلب آدمکشی است - روی می‌آورند، یا به خدمت ارباب دیگری در می‌آیند، در واقع رونین هم روایتگر همین امر است، سامورایی‌هایی که هریک در نقطه‌ای از دنیا زیر نظر ارباب‌هایی مختلف کار کرده‌اند، حالا با جدایی از اربابان گذشته خود به دنبال یک پیشنهاد به سوی اربابی می‌روند که خود نیز در گیر و دار ارباب داشتن یا نداشتن دست و پا می‌زند.

رونین دربارهء نزاع چند گروه روس، ایرلندی و آمریکایی بر سر کیفی است که حاوی مدارک مهمی است. “دیرده”‌ با بازی ناتاشا مک‌الهون گروهی از افراد خبره را استخدام می‌کند تا کیف را از چنگ گروه روسی در بیاورند. در این میان سام (دنیرو) که وانمود می‌کند از سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا خارج شده به گروه ملحق می‌شود و سپس متوجه می‌شود که دیرده و رییس‌ش آن‌ها را در وسط مأموریت با کیف رها می‌کنند. محتویات کیف هیچ‌گاه مشخص نمی‌شود تا تصور آن به تماشاچی واگذار شود. در ادامهء فیلم، دوستی “سام”‌ و “وینسنت”‌ (ژان رنو) شکل می‌گیرد و…

دنیرو و ژان رنو و بازیگرانی همچون ناتاشا مک‌الهون، استلان اسکارسگارد، جاناتان پرایس و شون بین که هرکدام در عالم بازیگری جایگاه قابل توجهی دارند.

شاید مهم‌ترین علت موفقیت فیلم را هم باید همین گروه پرقدرت بازیگران آن دانست، دنیرو که حتی در بدترین فیلم‌هایش بهترین بازیها را به نمایش می‌گذارد و ژان رنو که گرچه مراکشی است، اما برای خودش در فرانسه حکم‌رانی میکند. مک‌الهون هم به غیر از چند صحنه احساسی بازی خوبی به نمایش می‌گذارد و اسکار سگارد را هم می‌توان ازجمله بازیگران توانمند این فیلم برشمرد.

رونین چندین صحنهء تعقیب و گریز دیدنی دارد، شاید مهم‌ترین آن‌ها، رانندگی “سام”‌ (دنیرو) به دنبال “دیرده”‌ (ناتاشا) در خیابان‌ها و تونل‌های پاریس باشد. فرانکن‌هیمر که خود قبلا در مسابقات رانندگی شرکت می‌کرده، تمام صحنه‌ها را به صورت زنده و حتی بعضی‌جاها با بازیگران اصلی به جای بدل‌کاران می‌گیرد. گفتنی است بیش از 150 بدل‌کار در این فیلم ایفای نقش کردند.

باید اشاره کرد که در کنار عناصر جذاب فیلم، موسیقی زیبای “الیا سمیرال”‌ نیز بر زیبایی فیلم افزوده‌است.

“رونین”‌ در وانفسای هجوم فیلم‌ها و سریال‌های آبکی جاسوسی و تریلر در سال 98، یک شاهکار است. دقت فراوان فرانکن هایمر و تمایل او در تصویرسازی سال‌های اوج این ژانرها، دلیل قاطع بر این مدعاست؛ هرچند این اثر در بین منتقدان غربی چندان مورد توجه قرار نگرفت اما به‌واقع یک فیلم کم‌نقص و لذت‌بخش است؛ هم برای تماشاگر عام و هم برای تماشاگر خاص.

جان فرانکن هایمر  ،  کارگردان برجسته سینما در نوزدهم فوریه سال 1930 میلادی در نیویورک متولد شد و پس از کار در تئاتر و نیز حضور در واحد فیلم نیروی هوایی آمریکا، وارد تلویزیون شد و به تولید تیزرهای تبلیغاتی پرداخت.

وی سرانجام در سال 1956 میلادی نخستین فیلم خود را با عنوان  بیگانه جوان ساخت و در دهه 70 میلادی با قسمت دوم فیلم  ارتباط فرانسوی  به اوج شهرت رسید و به تعقیب و گریز و فیلم های پلیسی تشخص بخشید.

رونین آخرین ساخته درخشان جان فرانکن هایمر پیش از مرگ در سال 2002 میلادی است که تا کنون بارها از شبکه های مختلف سیما به نمایش درآمده است.

رونین  یکی از بهترین فیلم نوآرهای مدرن هالیوودیست که مولفه های این گونه سینمایی را به بهترین شکل ممکن به کار گرفته و داستانی به شدت جذاب و پرکشش را به تصویر کشیده است.

فیلم ادای دین تمام عیاری نسبت به  سامورایی  های ژاپنی است که در گذر زمان به شکل قهرمان های فیلم جان فرانکن هایمر درآمده اند و در بخشی از فیلم نیز اصطلاح  رونین  - سامورایی های تنهای بدون ارباب مانده - از زبان دکتر یکه و تنهای فیلم توضیح داده می شود.

رونین  پس از فیلمنامه به عنصری به نام کارگردان متکی است، که سکانس های نفس گیری را خلق کرده و مخاطب را تا به پایان با خود همراه می سازد.

اوج کار او را می توان در سکانس نفس گیر و طولانی تعقیب و گریز در بزرگراه مشاهده کرد که با بهره گیری از قهرمان های اتومبیلرانی به عنوان بدل ساخته شده و کیفیت بصری فوق العاده ای دارد.

جان فرانکن هایمر به خوبی روح حاکم بر اثر را درک کرده و در جهت خلق دنیایی متعلق به سینمای سیاه و تیره نوآر تلاش فراوانی به خرج داده است.

خلق شخصیت دکتر عزلت نشینی که به مداوای  وینسنت  گلوله خورده می پردازد، در این زمره قرار می گیرد که غم تنهایی شخصیت های اصلی داستان را به بهترین وجه به مخاطب انتقال داده و برای او واژه  رونین  را نیز با ظرافت تشریح می کند. البته نباید از نقش موسیقی ارزنده ی که در این صحنه بکار رفته چشم پوشی کرد که سهم عمده ای در کیفیت والای آن داشته است.

رونین اثری است که باید دید ، با نقش آفرینی ماندگار رابرت دنیرو و ژان رنو  ....

منابع : سایت IMBD  ،  ویکی پدیا ، ایرنا