پزشکی عمومی رو به نابودی!
از هر هشت پزشك عمومی، پنج نفر از زمان فارغالتحصیلی، روپوش سپید پزشكی را تا كردهاند و میان دیگر یادگارهای دوران دانشجویی گذاشتهاند توی كمد، چون بیمارانی كه باید بیایند سراغشان، برای سادهترین بیماریها یكراست میروند سراغ متخصصها و فوقتخصصها.
آخرین امید برای فرونشاندن تب بیكاری پزشكان عمومی اجرایی شدن طرح پزشك خانواده است كه مدتی است زمزمههای توقفش در پایتخت به گوش میرسد؛ یعنی تب بیكاری پزشكان خانواده، قرار نیست به این زودیها به عرق بنشیند.
محمد حسن طریقت منفرد، سرپرست وزارت بهداشت این روزها زیاد با رسانهها گفتوگو میكند و حرفهایش، چه آن وقتها كه از برنامههایش تاچهار ماه آینده میگوید و چه آنوقتها كه كمبودها را گوشزد میكند مورد توجه ویژه مخاطبان است، مثل حرفهای اخیرش درباره پزشكان عمومی كه اعلام كرد از 80هزار پزشك عمومی نزدیك به50 هزار نفر در حرفه خودشان كار نمیكنند و پزشكی عمومی رو به نابودی است چرا كه مردم و در نگاهی كلیتر سیستم درمانی در كشورمان تخصصگراست.او در گفتوگو با مهر، اعلام كرد امروز طب عمومی و مراقبتهای اولیه از جایگاه بالایی در نظام سلامت برخوردار نیست و اگرچه بیش از 60 درصد پزشكان عمومی بیكار هستند، اما نظام سلامت به تك تك آنها نیاز دارد كه یعنی نبودشان برای سیستم سلامت گران تمام میشود.
از همین جا بود كه باز هم طریقت منفرد یاد بحث پزشك خانواده افتاد و از 17 سال مغفول ماندن این طرح گفت و انتقاد كرد كه خدماتی مانند ام آر آی و سیتیاسكن به تجارت تبدیل شده است تا جایی كه سال گذشته بیش از 40 هزار میلیارد تومان در بخش بهداشت و درمان كشور هزینه شد كه 15 هزار میلیارد تومان آن از اعتبارات عمومی بود و 25 هزار میلیارد تومان به مردم تحمیل شده است و وعده داد اگر طرح پزشك خانواده اجرایی شود هم پزشكان عمومی در رشته تحصیلیشان شاغل خواهند شد و هم هزینههای مردم با مراجعه به این گروه از پزشكان كمتر شده و بیماریشان در مراحل ابتدایی حل خواهد شد و كارشان به صرف هزینههای كلان نمیرسد.
امروز طب عمومی و مراقبتهای اولیه از جایگاه بالایی در نظام سلامت برخوردار نیست و اگرچه بیش از 60 درصد پزشكان عمومی بیكار هستند، اما نظام سلامت به تك تك آنها نیاز دارد كه یعنی نبودشان برای سیستم سلامت گران تمام میشود.
سرپرست وزارت بهداشت در هفته گذشته نیز در حمایت از طرح پزشك خانواده گفته بود حقوق پزشكان عمومی باید 9 میلیون تومان باشد، اما او در حالی درباره حقوق پزشكان خانواده وعده میدهد و این طرح را آخرین چاره برای حل مشكل بیكاری پزشكان عمومی و كاهش هزینههای پرداختی از جیب مردم در مطب متخصصها و فوقتخصصها و آزمایشگاههای تخصصی میداند كه حدود دو هفته پیش احمدرضا فرسار، معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی اعلام كرد طرح پزشك خانواده در تهران متوقف شده و طبیعی است كه توقف این طرح در پایتخت به معنای كند شدن یا توقف آن در دیگر استانها نیز هست.
فرسار در آن زمان نخواست به علل توقف این طرح اشارهای كند و وقتی جامجم پیگیر علت آن شد، محمد شریعتی، رئیس ستاد اجرای طرح پزشك خانواده خبر را رد كرد اما پیگیریهای بعدی و گفتههای منبعی آگاه در كنار گزارشهای مردمی ثابت كرد این طرح در تهران اجرایی نشده است و برای اجرای این برنامه لازم است كه دولت در ازای هر نفر ایرانی، حدود 4000تومان به سازمانهای بیمهگر بپردازد، اما این پرداخت هنوز كامل نشده و به همین علت اجرای آن با تاخیر مواجه شده است.
همه این اطلاعات را كه كنار هم بگذاریم، میشود نتیجه گرفت كه پزشكان عمومی بیكار یا شاغل در رشتههایی غیرمرتبط با تحصیلات دانشگاهی شان نباید فعلا امیدی به اجرایی شدن طرح پزشك خانواده داشته باشند.
پزشك خانواده، پزشكان را سركار میگذارد یا سركار....
سیامك مره صدق، عضو كمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفتوگو با جامجم درباره وضع پزشكان عمومی در كشور توضیح میدهد كه اشتغال پزشكان عمومی فقط یكی از مزایای طرح پزشك خانواده است. بهواسطه اجرایی شدن این طرح از هدر رفتن منابع مالی در كشور جلوگیری میشود، چون میزان رجوع غیر ضروری بیماران به متخصصها و فوق تخصصها كم میشود و مردم پول كمتری را در بخش خدمات پاراكلینیكی خرج میكنند اما این نماینده مجلس بشدت از برخی ابراز نظرهای سرپرست وزارت بهداشت در این حوزه گله دارد.
مره صدق میگوید: اجرای طرح پزشك خانواده به بودجه نیاز دارد، اما سرپرست جدید وزارت بهداشت میگوید بدون بودجه هم میتوان این طرح را اجرایی كرد.
او میافزاید: برای اجرای این طرح باید شمار زیادی از پزشكان عمومی را استخدام كرد و بدون بودجه چگونه میشود چنین كاری انجام داد و سرپرست وزارت بهداشت چه ساز و كاری در این باره ارائه داده است؟
البته مره صدق همه تقصیرها را در ماجرای بیكار ماندن پزشكان عمومی گردن عقیم ماندن طرح پزشك خانواده نمیاندازد و تاكید میكند كه بیشتر پزشكان عمومی تمایل دارند در پایتخت كار كنند واگرچه همین حالا هم وزارت بهداشت حاضر است آنها را با حقوقی كلان در مناطق محروم استخدام كند، این گروه میلی به ترك پایتخت ندارند.
افزون بر عللی كه این نماینده مجلس به آنها اشاره میكند در نگاهی كلی به نظر میرسد نبود سیستم ارجاع در كشور نیز باعث شده است مردم برای درمان بیماریهایشان خودسرانه به متخصصها و فوقتخصصها مراجعه كنند و با صرف هزینههای كلان به همانجایی برسند كه اگر به پزشك عمومی سر میزدند زودتر و ارزانتر به آن میرسیدند. البته این نكته را هم باید در نظر گرفت كه اجرایی شدن سیستم ارجاع نیز در كشور، با اجرای كامل طرح پزشك خانواده ممكن میشود. با این حال با توجه به توقف نسبی این طرح در كشور، باید دید آیا طریقت منفرد و گروهش در وزارت بهداشت میتوانند در چهار ماه باقیمانده طرح پزشك خانواده را به سرانجام برسانند و خاطرهای خوش از خود باقی بگذارند.
بخش اجتماعی تبیان
منبع:مریم یوشی زاده – جام جم
مطالب مرتبط
از وزیر اصرار و از پزشکان انکار