وقتی وعده‌های حذف بیکاری بیکار می‌مانند!!

در طول ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد به کرات موضوع حل بیکاری مورد بحث قرار گرفته است. رئیس جمهور در سخنرانی های مختلفی نسبت به حل این معضل وعده هایی داده است که هر چند بسیار امید بخش هستند، در کمال تاسف به مرحله اجرا نرسیده اند.

در ابتدا قرار بود، معضل بیکاری تا سال 86 یا 87 حل شود اما الان وعده سال 92 فرا رسیده است! سوال این است که آیا ما شاهد کاهش بیکاری بوده ایم؟ آیا اوضاع بیکاری بهتر شده است؟

 در زیر اظهارات رئیس جمهور را در این رابطه با ذکر سال و جزییات مشاهده می کنید:

بهمن 1386 سفر استانی به بوشهر

دولت طی دو سه سال آینده مشکل بیکاری را در کشور به طور کامل حل می کند.

خرداد  1385 سفر استانی به قزوین

امیدوارم ظرف سه سال آینده ریشه بیکاری را قطع کنیم.

خرداد 1389 جمع مردم ایلام

ظرف دو یا سه سال، بیکاری از فهرست مشکلات مردم خارج می شود.

فروردین 1390 سفر استانی به سیستان و بلوچستان

دولت با دو گام بلند، بیکاری را از ایران ریشه کن می کند. دولت همه امکانات و شرایط را فراهم کرده تا امسال 5/2 میلیون شغل ایجاد کند.

مهر 1390 سفر استانی به همدانی

امسال و سال آینده هر سال ، 5/2 میلیون شغل ایجاد خواهیم کرد تا پایان سال آینده بیکاری نخواهیم داشت.

فروردین 1391 سفر به هرمزگان

از مهم ترین وظایف مسوولان، ایجاد سالانه 5/2 میلیون شغل است و پایان سال آینده بیکاری در کشور ریشه کن می شود.

نگاهی به آمار و ارقام موجود

براساس تازه ترین گزارش مرکز آمار ایران طی سال 84 تا پاییز 91 تعداد جمعیت فعال کشور 684 هزار نفر اضافه شده است.

در تازه ترین گزارش منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران جمعیت فعال کشور 23 میلیون 978 هزار نفر اعلام شده است.

مقایسه این رقم با جمعیت فعال کشور طی سال 84 نشان می دهد جمعیت فعال کشور طی دوره هشت ساله فعالیت دولتهای نهم و دهم معادل 684 هزار نفر افزایش پیدا کرده است. یعنی طی دوره ای که جمعیت بالا 10 سال کشور معادل 7 میلیون 128 هزار نفر رشد کرده است، حدود 9.6 درصد از این جمعیت جذب بازار کار شده اند.

مرکز آمار ایران در تعریف جمعیت فعال می نویسد: " تمام افراد 10 ساله و بیش تر (حداقل سن تعیین شده)، که در هفته ی تقویمی قبل از هفته ی آمارگیری (هفته ی مرجع) طبق تعریف کار، در تولید کالا و خدمات مشارکت داشته (شاغل) و یا از قابلیت مشارکت برخوردار بوده اند (بیکار )، جمعیت فعال اقتصادی محسوب می شوند".

به این ترتیب می توان گفت جمعیت شاغل کشور که در سال 84 یعنی آغاز دوره فعالیت دولت دهم معادل 20 میلیون و528 هزار و 579 نفر بوده اند در پاییز سال 91 یعنی آخرین سال فعالیت دولت دهم به 21 میلیون و 289 هزار و 590 نفر افرایش پیدا کرده اند و این به معنی ایجاد 761 هزار و 11 اشتغال طی دوره 8 ساله فعالیت دولتهای نهم ودهم است که به طور متوسط سالانه رقمی معادل نود و پنج هزار اشتغال است، که می توانیم این رقم را کل اشتغال پایدار ایجاد شده طی فعالیت دولتهای نهم و دهم بدانیم.

نگاهی به جمعیت بیکار بالای ده سال کشور نشان می دهد در سال 84 تعداد جمعیت بیکار 2 میلیون 764 هزار و 866 نفر بوده ودر پاییز سال 91 این رقم به 2 میلیون و 688 هزار و 456 نفر رسیده که گویای کاهش 76 هزار نفری در جعیت بیکار در کشور است.

مقایسه این ارقام نشان می دهد که طی دوره مورد بررسی در حالی که جمعیت بالای 10 سال کشور معادل 7 میلیون 126 هزار و 128 نفر افزوده شده تنها 684 هزار و 601 نفر به جمعیت فعال در کشور افزوده شده است. حال سئوال اینجاست باقی این جمعیت که رقمی معادل 6 میلیون و 575 نفر که به جمیعت بالای 10 سال کشور افزوده شده ولی در جمعیت فعال کشور پذیرفته نشده اند، چه سرنوشتی پیدا کرده اند؟

وضعیت نامعلوم اشتغال چند میلیون نفر

نگاهی به جمعیت دانشجویی کشور نشان می دهد طی سال 84 تعداد دانشجویان کشور از 2 میلیون و 389 هزار و 768 نفر بوده است که در سال 91 این رقم به 4 میلیون و 403 هزار و 652 نفر رسیده به این ترتیب میتوانیم بگوییم، بالغ 2 میلیون و 13 هزارو 884 نفر از جمعیت افزوده شده به جمعیت فعال در دوره مورد نظر در جمع دانشجویان کشور وارد شده اند.

رئیس جمهور در تازه ترین مصاحبه تلویزیونی خود تعداد بازنشستگان را در دوره فعالیت دولت نهم و دهم معادل 800 هزار نفر اعلام کرده است که اگر این رقم را یک میلیون نفر هم بدانیم سر جمع می توانیم بگویی که از حدود 6 میلیون نفری که سرنوشت اشتغال شان نامعلوم بوده، حدود 3 میلیون نفر در حال حاضر یا بازنشسته شده اند و یا دانشجو هستند.

با کسر کردن افزایش جمعیت بازنشستگان و دانشجویان کشور از جمعیت 10 سالی که در جمعیت فعال وارد نشده اند در نهایت به رقمی معادل 3 میلیون و 429 هزار و 691 نفر می رسیم که وضعیت اشتغال نا معلومی دارند، حتی اگر افزایش 642 هزار نفری جمعیت سالخورده (بالای 65 سال) بین سرشماری های 85 و 90 را از این جمعیت بلاتکلیف کسر کنیم (البته از این جهت با جمعیت بازنشستگان همپوشانی دارد دقت کافی ندارد)، بازهم 2 میلیون 787 هزار و 691 نفر ایرانی با وضعیت نا معلوم اشتغال داریم. حال می توانیم این جمعیت را در جمع بیکاران اضافه کنیم و یا این تعداد جمعیت که حتی با تعریف یک ساعت اشتغال هم در جمع شاغلان و حتی بیکاران قابل شمارش نبوده اند را کاملا نادیده بگیریم و به عنوان خطای آماری تلقی کنیم.

اگر به سخنان رهبری انقلاب توجه کنیم، ایشان همواره در کنار پرداختن به نقاط قوت به واقع نگری هم توصیه کرده اند. در کمال تاسف به نظر می رسد که این وعده های محقق نشده حذف بیکاری بر موج احساس مردمی که از بیکاری رنج می برند سوار شده اند و فاقد واقع بینی هستند. این موضوع هم به بی اعتمادی مردم به سیاست گذاران اقتصادی دامن می زند و هم باعث روحیه نا امیدی و نارضایتی می گردد. پر واضح است که با وعده و وعید نمی توان کار ایجاد کرد و یا شکمی را سیر...

منابع: خبرآنلاین/ همشهری اقتصاد