زشتی‌های از زشتی‌افتاده!
مقدمه:
می دانیم که شروع روز دانش آموزان با یک برنامه صبحگاهی مناسب علاوه بر پرورش روح معنوی دانش آموزان، در بالا بردن سطح آموزشی آن ها از لحاظ یادگیری تاثیرگذار است.
به عنوان مثال اگر معلم پرورشی مدرسه بتواند هر هفته یک کلاس را برای برگزاری برنامه های صبحگاه مدرسه انتخاب و هدایت نماید:
اول: تمام دانش آموزان طبق استعداد خود در امور و انجام برنامه ها مشارکت می نمایند.
دوم: طبق ایام اله برای پیدا کردن مطالب مناسب روز اجرای برنامه به دنبال مطالبی از قبیل شعر، مقاله، طنز و غیره هستند.
سوم: مراسم آغازین مدرسه از یکنواخت بودن و احیاناً خسته کننده بودن به پویایی و سرشار بودن تبدیل می شود.
یکی از کارهایی که در اکثر مدارس کشور عزیزمان انجام می شود، خواندن آیاتی از قرآن مجید می باشد، در این زمینه چنان چه دانش آموزان بتوانند علاوه بر شنیدن آیات، با مفاهیم متعالی این معجزه الهی آشنا شوند، بی شک به هدف والای نزول وحی رهنمون گشته ایم.
در این راستا، مرکز یادگیری جهت غنی سازی برنامه های صبحگاه مدارس، به بررسی و تفسیر برخی از آیات قرآن پرداخته است. در این قسمت سعی شده، تفسیر به زبان ساده و قابل درک برای دانش آموزان ارائه گردد.
در این مقاله برخی از آیات سوره مبارکه نور، مورد بررسی قرار می گیرد...
آیات 11 تا 20 سوره نور ( صفحه 351) ، مربوطه توسط یکی از دانش آموزان قرائت شود.
شما می توانید برای شنیدن فایل صوتی آیات این صفحه کلیک نمایید.
جهت دریافت فایل صوتی آیات فوق، کلیک کنید.
تمامی آیات ده‌گانه 11 تا 20 سوره نور از صفحه 351 ، پیرامون زشتی و عواقب شوم‌گناه بزرگ تهمت سخن می‌گویند كه بنای ما، پرداختن به نهمین آیه ی این صفحه می‌باشد.
آیه 19، به صورت یك قانون كلّی و جامع می‌فرماید: «كسانی كه دوست می‌دارند زشتی‌ها و گناهان قبیح، در میان افراد با ایمان، اشاعه یابد، برای آن ها عذاب دردناكی در دنیا و آخرت خواهد بود».
از آن جا كه انسان موجودی اجتماعی است، جامعه ی بزرگی كه در آن زندگی می‌كند، از یك نظر، هم چون خانه اوست و حریم آن، هم چون حریم خانه او محسوب می‌شود؛ پاكی جامعه به پاكی اوكمك می‌كند و آلودگی آن به آلودگی‌اش.
روی همین اصل، در اسلام، با هركاری كه جوّ جامعه را مسموم یا آلوده كند، شدیداً مبارزه شده‌است.
اگر میبینیم در اسلام، با غیبت شدیداً مبارزه شده، یكی از فلسفه‌هایش، این‌است كه غیبت، عیوب پنهانی را آشكار ساخته و حرمت جامعه را جریحه‌دار می‌كند.
و اگر میبینیم دستور عیب‌پوشی داده شده، یك دلیلش همین است كه گناه، جنبه عمومی و همگانی پیدا نكند.
و اگر میبینیم گناه آشكار، اهمّیّتش، بیش از گناه مستور و پنهان است، تا آن جا كه در روایتی از امام علیّ بن موسی الرضا(ع) می‌خوانیم: آن كس‌كه گناه را نشر دهد، مَخذول و مطرود است وآن كس‌كه گناه را پنهان می‌دارد، مشمول آمرزش الهی است، دلیلش همین است.
ای كاش، ما مردم این حقیقت را درك می‌كردیم كه گناه، همانند آتش است و نه تنها، نباید خودمان مرتكب آن شویم، بلكه هنگامی كه در نقطه‌ای از جامعه، این آتش روشن شد، باید سعی و تلاش كنیم تا آتش، خاموش یا حدّاقل، محاصره گردد. امّا اگر به آتش دامن بزنیم و آن را از نقطه‌ای به نقطه دیگری ببریم، حریق، همه جا را فرا خواهد گرفت و كسی قادر بر كنترل آن نخواهد بود.
از این گذشته، عظَمت گناه در نظر عامّه ی مردم و حفظ ظاهر جامعه از آلودگی‌ها، خود، سدّ بزرگی در برابر فَساد خواهد بود. ولی اشاعه فحشا و نشرگناه و تَجاهُر به فسق، این سد را می‌شكند؛ گناه را كوچك می‌كند و آلودگی به آن را ساده می‌نماید.
در حدیثی از پیامبراسلام (ص) می‌خوانیم: كسی كه كار زشتی را نشر دهد، مانند كسی است كه آن را در آغاز انجام داده‌است.
روایت دیگری از امام موسی كاظم(ع) نقل شده كه حاوی یكی از نكات ناب تربیتی است: مردی خدمتش آمد و عرض كرد: فدایت شوم؛ از یكی از برادران دینی‌كاری نقل كردند كه من، آن را ناخوش داشتم.
از خودش پرسیدم، انكار كرد، در حالی‌كه جمعی از افراد مورد اطمینان، این مطلب را از او نقل كرده‌اند.
امام فرمود: گوش و چشم خود را در مقابل برادر مسلمانت تكذیب‌كن، حتّی اگر پنجاه نفر سوگند خورند كه او كاری كرده و او بگوید: نكرده‌ام. از او بپذیر و از آن ها نپذیر. هرگز چیزی‌كه مایه ی عیب و ننگ اوست و شخصیّتش را از میان می‌بَرد، در جامعه پخش مكن كه از آن ها خواهی بود. سپس، امام (ع) همین آیه را تلاوت فرمود كه: «كسانی‌كه دوست می‌دارند زشتی‌ها در میان مۆمنان پخش شود، عذاب دردناكی در دنیا و آخرت دارند».
و حقّاً شاید بزرگ‌ترین‌مشكل جامعه امروز ما، همین باشد كه قُبح و زشتی بسیاری از گناهان، در نظر عامّه مردم از بین رفته‌است.
هم‌اكنون، شاید كمتر كسی را بتوان یافت كه به حقوق‌النّاس، از حقّ همسایه و همسر و همكار و همشهری، آن‌طور كه باید و شاید، اعتنایی نماید.
یا شاید كم تر كسی باشد كه به‌طور كامل، دركسب و كار و درآمد خود، آن دقّت‌های لازم در شرع را به‌كار بندد.
یا شاید كمتر كسی را سراغ داشته باشیم كه در نگاه‌های خود به نامحرم، آن موارد خواسته شده در دین را اجرا نماید.
یا شاید كمتر دختر جوانی باشد كه در حفظ حجاب و حیایش، آن احتیاطاتی كه در برخورد با مردان لازم است، به دقّت رعایت كند.
یا شاید كمتر كسی را بتوان یافت كه وظیفه ی خود را در مورد امر به معروف و نهی از منكر، به خوبی انجام دهد.
یا شاید كمتر كسی را سراغ داشته باشیم كه گوش خود را از ورود صداهای حرام حفظ نماید.
و قطعاً یكی از عمده دلایل آن، همین از بین رفتن قبح و زشتی گناه، در نظر عامّه ی مردم است.
