احمدی‌نژاد از انتخابات 92 چه می‌خواهد؟

در این بین، یكی از طیف هایی كه نگاه های زیادی را منتظر نظر قطعی خود كرده، طیف دولتی ها یا در واقع احمدی نژادی هاست. این انتظار نه لزوما از سر طرفداری و حمایت، بلكه بیشتر بخاطر كنجكاوی است؛ كنجكاوی درباره نظرات انتخاباتی رییس جمهور جنجالی این روزها و گزینه مورد حمایت او.

این مساله زمانی پررنگ تر شد كه احمدی نژاد در یك گفت و گوی زنده تلویزیونی در پاسخ به پرسش مجری برنامه گفت: «از كجا می دانید سال آخر دولت است؟!». جمله احمدی نژاد شاید شوخی به نظر می رسید اما خیلی ها آن را جدی گرفتند چراكه چنین اظهار نظرهایی از سوی احمدی نژاد مسبوق به سابقه بوده است. این مساله حساسیت مضاعفی شد بر حساسیت همیشگی مردم درباره گزینه های احتمالی دولت های وقت.

احمدی نژاد كه اظهارات جنجالی اش در مورد مسایل سیاست خارجی بویژه در مورد اسرائیل در سالهای اول ریاست جمهوری اش سر و صدای زیادی به پا كرده بود، حالا چند ماهی است كه اظهار نظرها و عملكردش در حوزه داخلی جنجال آفرین شده است؛ بطوریكه صحبتها و رفتار او درقبال مجلس، رییس مجلس و برادرش، قوه قضائیه و به زعم او روابط خانوادگی حاكم بر آن، سعید مرتضوی، پافشاری بر اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها، بركناری وزیران ارتباطات و بهداشت، بحث مذاكره با آمریكا و برخی موارد دیگر، موضوعات داغ این روزهای دسانه های كشور و خارج از كشور شده است.

اما شاید ارتباط این رفتارها با انتخابات سال آینده از اینجا ناشی شود كه برخی معتقدند این رفتارها برای تحریك اقشاری از جامعه است كه با بخشهای مورد انتقاد و هجمه احمدی نژاد به دلایل مختلف مشكل دارند و مثل احمدی نژاد نسبت به این بخشها منتقدند.

عده ای بر این باورند كه بروز چنین رفتارها و سخنانی از سوی وی، برای بازشناساندن یك احمدی نژاد انتخاباتی است كه حرفهای بی پرده ای را به زبان می آورد؛ البته فراموش نكنیم كه چنین جنجال هایی همواره می تواند ذهن بخشی از جامعه را از متمركز شدن بر مساله اصلی تر یعنی گرانی، تورم و مشكلات اقتصادی به سمت و سوی دیگری معطوف كند و برای دولتی كه بسیاری آن را به ناتوانی در حل این مشكلات یا حتی مسبب آن می دانند، چه چیزی بهتر از این حواس پرتی عمومی؟!

آنچه این تحلیل ها را تقویت می كند، برخی رفتارهای خاص احمدی نژاد است. شاید بارزترین نمونه این رفتارها، سخنرانی وی در مراسم روز 22 بهمن امسال در میدان آزادی تهران باشد كه فارغ از نوع و جهت گیری كلی سخنرانی، پایان بندی آن، سه بار تكرار جمله «زنده باد بهار» از سوی احمدی نژاد بود.

پس از این سخنرانی داد خیلی ها درآمد كه رییس جمهور با گفتن این جمله كه به یك شعار انتخاباتی شبیه است، از امكانات عمومی به نفع اهداف تبلیغاتی و انتخاباتی استفاده كرده است و تریبون رسمی كشور آن هم در یك مراسم ملی، جای این كارها نیست.

هرچند احمدی نژاد، مشایی و برخی دیگر از نزدیكان دولت، انتخاباتی بودن این شعار را تكذیب و آن را مرتبط با امام زمان عنوان كردند، اما بعید است كسی این توضیحات را باور كرده باشد، چراكه چند وقتی هم هست پیامك هایی بطور گسترده ارسال می شود كه ترجیع بند همه آنها همین شعار «زنده باد بهار» است.

اما از این رفتارها كه بگذریم، احمدی نژاد و احمدی نژادی ها در سمت و سوی دیگری یعنی كمی دورتر از انظار عمومی نیز بیكار نیستند و رایزنی ها و دیدارها و جلسات انتخاباتی بازار خود را در این بین پیدا كرده است.

پیشتر در مقاله ای در همین سایت عنوان شد كه بازگشت غلامحسین الهام به دولت و ابوالمشاغل شدن دوباره او در دولت، رنگ و بوی انتخاباتی دارد و شنیده ها حاكی از آن است كه پالس هایی متقابل از سوی دولت و جبهه پایداری انقلاب اسلامی برای یكدیگر فرستاده می شود.

مدتی بعد اعلام شد كه الهام به دلیل مشاغل دولتی اش از جبهه پایداری كنار گذاشته شده است و البته معلوم نشد كه این تصمیمی توافقی بوده یا پایداری ها و دولتی ها به توافق مناسبی نرسیده اند و نتوانسته اند نظر یكدیگر را جلب كنند و به همین دلیل هم الهام را كه دوباره یار غار دولت شده است، كنار گذاشته اند.

از سوی دیگر اخباری مبنی بر تمایل جبهه پایداری برای حمایت از حداد عادل شنیده می شود كه هرچند فرزند وی - فرید حداد عادل - آن را تائید یا رد نكرد اما گفت: «فکر نمی‌کنم پدرم از اینکه یکی از کاندیداهای جبهه پایداری باشد، ناراحت باشند». به هر حال درست بودن این خبر می تواند به معنی منتفی شدن حمایت جبهه پایداری از گزینه احمدی نژاد در انتخابات باشد.

محمود احمدی نژاد با بروز رفتارها و سخنان انتقادآمیز و بعضا تند درباره بخشهای مختلف كشور كه هر كدام به نوعی متمایل به گروه یا گروههایی از اصولگرایان است، می تواند دو سیاست را به موازات یكدیگر به جلو ببرد؛ اول، نوعی فرافكنی مشكلات بر سر گروههای حاكمیتی كشور به جز دولت و نشان دادن این مساله به بخش هایی از جامعه كه «من هم مثل شما از این وضع ناراضی‌ام» و در نتیجه اتخاذ یك ژست سیاسی انتخاباتی مبتنی بر انتقاد و دوم، تنگ كردن عرصه بر گروههای اصولگرا اما منتقد دولت، تا جاییكه در آستانه انتخابات ریاست جمهوری به انجام توافقاتی با طیف احمدی نژاد راضی شوند.

اسفندیار رحیم مشایی، حمید بقایی، سیدحسن موسوی، محمدرضا رحیمی و حتی نیكزاد و الهام می توانند گزینه های مورد وثوق احمدی نژاد باشند كه شاید هركدام از آنها به دلایلی برای گرفتن تائید صلاحیتشان از شورای نگهبان باید با اما و اگرهایی سر كنند و همین امر هم از جمله مسایلی است كه به زعم عده‌ای، از جمله دغدغه‌های احمدی‌نژاد است.

برخی می گویند اگر گزینه مورد وثوق احمدی‌نژاد برای انتخابات تائید صلاحیت نشود یا رای نیاورد، او به تیم فوتبالی می‌ماند كه چیزی برای از دست دادن ندارد. اگر این تحلیل را بپذیریم، آیا باید منتظر جنجال‌های بیشتری در سخنان و رفتارهای احمدی‌نژاد باشیم؟