تبیان، دستیار زندگی
تو نور من می باشی در میان بندگان من و رسول...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

شناخت مقام امام از منظر امام رضا(ع)


پروردگارا!این ها اوصیای من هستند. بعد از من صدایی برآمد ای محمد! این ها اولیاء من و اوصیاء من و حجج من بعد از تو بر خلق من هستند. ایشانند اوصیای تو و بهترین خلق من بعد از تو.


قال الامام علی بن موسی الرضا (ع):ان الامامه منزله الانبیاء وارث الاولیاء ان الامامه خلافه الله و خلافه رسوله و مقام امیرالمومنین و خلافه الحسن و الحسین ان الامام زمام الدین الدین و نظام المسلمین و صلاح الدنیا و عزالمومنین.الامام اس الاسلام النامی و فرعه السامی.

باالامام تمام الصلاه و الزکاه و الصیام و الحج و الجهاد و توفیر الفییء و الصدقات و امضاء الحدود و الاحکام و منع الثغور و الاطراف.

امام مقام انبیاء و میراث اوصیاء است.امامت جانشین خدا و خلافت پیغمبر و مقام امیرالمومنین و جانشینی حسن و حسین است.امام زمام و عنان دین، نظام مسلمین، صلح دنیا و عزت مومنین است.امام ریشه ی بالنده ی اسلام و شاخه سربلند آن است.امام متمم و مکمل نماز، زکات، روزه، حج و جهاد است.مایه ی وفور غنیمت و صدقات و اجرای حدود و احکام و استحکام مرزها و سرحدات است... .(1)

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) به توسط آبا و اجداد خود از حضرت امیر(ع) روایت کرده است آن جناب فرمود(2) : رسول خدا (ص) فرمود:

حق تعالی نیافریده است خلقی را افضل و گرامی تر از من. مولای متقیان می فرماید: من عرض کردم یا رسول الله! تو افضل خواهی بود یا جبرئیل؟

شناخت مقام امامت

فرمود: یا علی! حق تعالی پیغمبران مرسل خود را به ملایکه ی مقربین فضیلت داده و مرا از جمیع پیغمبران مرسل و غیر مرسل فضیلت داده و فضیلت بعد از من یا علی از برای تو و ائمه ی بعد از توست و ملایکه خدام ما و خدام دوست دارندگان ما باشند.یا علی! جمله ی عرش و کسانی که در گرداگرد عرش هستند تسبیح کنند به حمد پروردگار و استغفار کنند از برای کسانی که تصدیق کنند و اعتقاد دارند ولایت و محبت ما را. یا علی! اگر ما نمی بودیم حق تعالی نمی آفرید آدم را و نه بهشت را و نه جهنم را و نه آسمان را و نه زمین را، پس ما چگونه افضل از ملایکه نباشیم و حال این که ما سبقت کردیم بر ملایکه در معرفت پروردگار و تسبیح و تهلیل و تقدیس او، زیرا اول چیزی که حق تعالی آفرید ارواح ما بود.

پس از آن ارواح ما را به توحید و تمجید خود گویا فرموده و به نطق در آورده، پس از آن ملایکه را آفرید؛ چون ملایکه مشاهده کردند که ارواح ما یک نور است امر مارا بزرگ شمردند. ما سبحان الله گفتیم تا ملائکه به سبب تسبیح ما سبحان الله گفتند و خدا را از صفات منزه و مبرا نمودند.

پس چون ملائکه عظمت شان ما را مشاهده کردند ما لااله الا الله گفتیم تا ملائکه بدانند که خدایی غیر از آن ذات یگانه نیست و ما بندگانیم و خدایان نیستیم تا این که واجب باشد ما را با غیر خدا عبادت و پرستش نمود؛ سپس ملائکه لا اله الا الله گفتند. پس چون مشاهده کردند بزرگی محل ما را گفتیم الله اکبر، تا این که ملائکه بدانند که خدا بزرگ تر است از آن کسی که در بزرگی محل به او برسد و کسی به بزرگی محل به او نرسد، مگر به مشیت او.

پس چون مشاهده کردند که قرار داد خدا عزت و قوت را از برای ما گفتیم: لاحول و لا قوه الا باالله تا این که ملائکه بدانند که حول و قوت از برای ما نیست مگر به مشیت خدا. پس چون مشاهده کردند نعمت های خدا را بر ما که واجب کرده است اطاعت کردن ما را، گفتیم الحمدالله، تا این که ملائکه بدانند خداوند به سبب اعطا و نعمت های خود مستحق حمد است و واجب است حمد او بر ما، پس ملائک گفتند: الحمدالله! پس ملائکه به سبب وجود ما هدایت یافتند به معرفت وحدانیت و توحید خدا و تسبیح و تهلیل و تحمید و تمجید خداوند، بعد از آن حق تعالی آدم را آفرید.

چون به آسمان عروج کردم جبرئیل اذان و اقامه گفت. لیکن هر فصلی را از اذان و اقامه دوبار گفت؛ پس از آن به من گفت: ای محمد! مقدم شو! من به او گفتم: ای جبرئیل! من بر تو مقدم شوم؟ گفت:بلی! به جهت این که خدای تعالی پیغمبران را بر جمیع ملائکه فضیلت داده و ترا بخصوص فضیلت و مزیت داده، پس مقدم شدم و با ملائکه نماز خواندم و این فخری نیست و چون به حجاب های نور رسیدم جبرییل به من گفت:یا محمد(ص)! از من مقدم شو من گفتم: در مثل چنین موضعی از من مفارقت می کنی؟ گفت: یا محمد(ع)! این خانه مکانی است که حد من است، حق تعالی قرار فرموده و از این جا قدرت ندارم تجاوز کنم. اگر از این جا تجاوز کنم بال هایم می سوزد، به جهت تعدی کردن از حدود حضرت رب العزت که از برای من قرار داده. پس من در نور انداخته شدم و بالا رفتم، به مقداری از بلندی محل که مشیت الهی قرار گرفته بود. پس صدایی بر آمد یا محمد! عرض کردم: لبیک ربی و سعدیک تبارک و تعالیت. پس ندایی برآمد یا محمد!تو بنده ی منی و منم پروردگار تو! پس مرا بندگی کن و بر من توکل کن. تو نور من می باشی در میان بندگان من و رسول من می باشی در میان آفریدگان من و حجت من می باشی در میان خلق، از برای تو و تابعان تو بهشت را خلق کردم و از برای کسی که ترا مخالفت کند آفریدم جهنم را و از برای اوصیای تو واجب گردانیدم کرامت خود را و از برای شیعیان اوصیای تو واجب گردانیدم ثواب خود را.عرض کردم: اوصیای من کیستند؟

شناخت مقام امامت

ندایی بر آمد که ای محمد! اسماء اوصیای تو بر ساق عرش من نوشته است؛ پس چون نظر کردم به ساق عرش در حالتی که من در پیشگاه حضرت الهی ایستاده بودم، دیدم دوازده نور را، در هر نوری سطری به خط سبز اسم یکی از اوصیای من نوشته شده، اول ایشان علی بن ابیطالب و آخر ایشان راهنمای امت حضرت مهدی(عج) نوشته شده است.

پس عرض کردم: پروردگارا!این ها اوصیای من هستند. بعد از من صدایی برآمد ای محمد! این ها اولیاء من و اوصیاء من و حجج من بعد از تو بر خلق من هستند. ایشانند اوصیای تو و بهترین خلق من بعد از تو. به عزت و جلال خودم قسم! که به سبب این ها ظاهر می کنم دین خود را به واسطه ی این ها بلند می کنم کلمه ی خود را و او را مالک مشارق و مغارب زمین می گردانیم و بادها را از برای او مسخر و ابرهای حامل به باران را از برای او ذلیل و منقاد می گردانیم. او را بلند می گردانیم. او را بلند می گردانیم در میان اسباب موجودات خود و او را به لشکر خود یاری می کنم و به ملایکه خود مدد می کنم تا این که دعوت مرا آشکار کند.خلق را بر توحید من جمع نماید و روزگار را به دست اولیا خود می دهم تا روز قیامت.(3)


منابع:

کتاب اخلاق رضوی

1- تحت العقول فی معرفه آل رسول،ص701

2- عیون اخبار الرضا(ع) 1/198

3- تحف العقول، باب کلام علی بن موسی الرضا

بخش حریم رضوی