تبیان، دستیار زندگی
اوژن یونسکو نویسنده ای است ، که جهان مدرن نوشته هایش در ابزار فیزیکی خلاصه نمی شود. مدرن شدن داستان نمایش نامه های یونسکو در به چالش کشیدن وارونگی افکار و اعمال انسان است .
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : مجتبی شاعری
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

کمدی یونسکو


اوژن یونسکو نویسنده ای است ، که جهان مدرن نوشته هایش در ابزار فیزیکی خلاصه نمی شود.  مدرن شدن داستان نمایش نامه های یونسکو در به چالش کشیدن وارونگی افکار و اعمال انسان است .


اوژن یونسکو

اوژن یونسکو، زمانی اولین نمایش نامه اش- آوازه خوان کچل- را نوشت که سی و هشت سال داشت. قطعاً نابغه ی نمایش نامه نویسی قرن بیستم، می توانست زودتر، این اولین را منتشر کند. اما به جهت آن نگاه دقیق و دیدن نوشتن به مثابه ی یک مفهوم دشوار، این تأخیر را سبب می شود.

آن چه یونسکو، را نویسنده ای منحصر به فرد می کند، خلق شاهکارهای ادبی نیست،  که در قالب یک هنر دیگر- تئاتر- هم متجلی می شود. حتی نگاه فلسفی و بیان آموزه های اخلاقی و دغدغه های اجتماعی هم موجب این شهرت نشده است. ویژگی یونسکو در تکنیک هایی است که ابداع می کند. بعد از ظهور و قوام آثار یونسکو، خوش آیندترین نوع نوشتن  داستان های طنز و یا فیلم نامه ها و نمایش نامه های کمدی، به شکلی وامدار یونسکو است. برای نوشتن طنز داستانی یا کمدی نمایشی، تکنیک های زیادی وجود دارد: جابه جایی، هجو شخصیت، بذله گویی، سخره ی عادات و ... ،

اما این تکنیک ها، زمانی منجر به ایجاد فضای طنز یا کمدی می شود که محدودیت های اتفاقات، نویسنده را احاطه نکند و شاید هیچ کس به قدر یونسکو متاثر از رهایی و تخیل خویشتن نباشد.

همین رهایی در تخیل کمک می کند که یونسکو در گزیدن و مضحکه قرار دادن دنیا و آدم هایش به تصویر درستی دست پیدا کند.

در آموزش فنون نگارش -چه در ادبیات داستانی باشد  و خواه در ادبیات نمایشی_ ، یکی از مهم ترین مولفه ها ، پیش برنده بودن بستر داستانی است. خصوصاً تمایل مخاطب امروز به خواندن یا دیدن لحظه هایی است که کنش و واکنش مشخص داشته باشند، دچار رکود نشوند و در حالی که پیش برنده ی روند روایتند ، حاوی نکات ادبی نیز باشند. این توقف و سکون به ویژه در ادبیات رمانتیسم و کلاسی سیم بیشتر وجود دارد. اما در واقع بعد از یونسکو، این اصل ریتم در داستان رواج پیدا کرده است.

خروجی متفاوت از پدیده ها، طنز و کمدی را شکل می دهد.

آن چه در نوشته های یونسکو، یک کمدی پیشرو را می سازد، اکتفا به تکنیک های گذشته در این ایجاد خروجی متفاوت نیست. یونسکو مفاهیمی که در فعل قابل مشاهده وجود ندارد،  را نیز خنده دار می کند. مفاهیمی که در حوزه ی اندیشه هستند و به مدد اسامی معنی قابل انتقالند، در کمدی و طنز یونسکو، مستفاد می شوند.

در کمدی یونسکو، همه چیز برعکس است. کارهای دشوار به سادگی انجام می شوند و برعکس کارهای ساده ای که در جهان واقعی بدیهی هستند، به چالش بزرگی تبدیل می شوند. همه در بلند کردن یک چمدان سنگین ماهر و توانا هستند ، اما برای جا به جا کردن یک پر ، همه بسیج می شوند ، تلاش و برنامه ریزی می کنند ، دست آخر هم موفق نمی شوند.

مفهوم جابه جایی برای یونسکو، از تغییر موقعیت شخصیت ها به تغییر استنباط از یک فعل، تغییر می کند. خروجی که از یک بحث ساده میان دو انسان عامی منجر به یک بحث داغ فلسفی می شود و دست آخر جنگی تمام عیار می سازد. اما باز در سرانجامی این جنگ، دچار شگفتی می شویم، قطعاً در کمدی یونسکو،  پایان،  آن چیزی نیست که از منطق روایی معمول، انتظار داریم.

در کمدی یونسکو، همه چیز برعکس است. کارهای دشوار به سادگی انجام می شوند و برعکس کارهای ساده ای که در جهان واقعی بدیهی هستند، به چالش بزرگی تبدیل می شوند. همه در بلند کردن یک چمدان سنگین ماهر و توانا هستند ، اما برای جا به جا کردن یک پر ، همه بسیج می شوند ، تلاش و برنامه ریزی می کنند ، دست آخر هم موفق نمی شوند.

در طنز و کمدی یونسکو، واقعیت آدم ها بدون هیچ ملاحظه ای نقد می شود. طبیعی است که تناقض های آدمی وقتی رخ می نماید، مضحک می شود. فقط کافی است که در این بازنمایی، از تناقض های وجودی و شخصی شروع کنیم و یونسکو، این کار را در بهترین شکل انجام داده است. گفت و گوی آدمی های یونسکو به ظاهر غیرمنطقی است، اما واقعی است. عیان و عریان همان گفت و گوهایی است که شکل می دهیم ، فقط یونسکو خط قرمزی زیر کلماتی می کشد که با ادعای تمام بیانیه می کنیم و به آن اعتقادی نداریم.

مجتبی شاعری

بخش ادبیات تبیان