سیارک‌ها، معدن‌های فضایی آینده
در تازه‌ترین برنامه برای معدن‌کاوی سیارکی، شرکتی تازه تاسیس قصد دارد ناوگانی از کاوشگرهای کوچک را به فضا اعزام کنند تا به ملاقات این صخره‌های فضایی بروند و ذخایر ارزشمند آنها را برداشت کند. اگر «تب طلا» امروزه افسانه‌ای مربوط به قرن نوزدهم است، در قرن 21 با «تب سیارکی» روبرو هستیم. شرکت دیپ‌اسپیس‌اینداستریز (به معنی صنایع اعماق فضا) که پس از Planetary Resources (به معنی منابع سیارهای) دومین شرکتی است که وارد این رقابت می‌شود، قصد دارد تا منابع سیارکی را در همان محل استخراج آنها به کار گیرد: برنامه آنها این است که از این منابع به عنوان خوراک چاپگرهای سه‌بعدی مستقر در فضا استفاده کنند.
مهم‌ترین مفاد برنامه شرکت Deep Space Industries به شرح زیر است:
دو مجموعه از ماهواره‌های کوچک، اکتشاف اولیه را انجام خواهند داد و چراغ معدن‌کاوی سیارک‌های نزدیک زمین (NEA) را روشن خواهد کرد.
در سال 2015 / 1394، این شرکت فضاپیمای بدون سرنشین FireFly(به معنای کرم شب‌تاب) خود را به فضا ارسال می‌کند. این فضاپیمای 27 کیلویی را که ساختاری ماژولار دارد، با هزینه‌ای اندک می‌توان بر روی ماهواره‌های تجاری به فضا پرتاب کرد. فضاپیمای FireFly در سفر دو تا شش ماهه خود سیارک‌هایی را مورد مطالعه قرار خواهد داد. هنوز مشخص نیست که آیا این شرکت در محدود مدار زمین باقی می‌ماند، یا برای رسیدن به سیارک‌ها به فواصل دورتر خواهد رفت.
در سال 2016 / 1395، شرکت Deep Space فضاپیماهای بزرگ‌تر و 34 کیلوگرمی خود به نام DragonFly (به معنای سنجاقک) را به فضا خواهد فرستاد؛ که با پرواز به سوی سیارک‌ها، نمونه‌های آنها را جمع‌آوری کرده و طی 2 تا 4 سال به زمین بر خواهد گشت.
بر اساس چیزی که در سیارک‌ها پیدا شود، فضاپیماهای DragonFly بین 30 تا 75 کیلوگرم صخره فضایی را با خود به زمین خواهد آورد.
در نهایت، هدف تغذیه کارخانه ریخته‌گری ریزگرانشی (Micro Gravity Foundry) این شرکت است؛ گونه‌ای جدید از چاپگرهای سه‌بعدی که از ذرات باردار گاز نیکل برای چاپ فلز در فضا استفاده می‌کند. این شرکت ادعا می‌کند که محصولات فلزی ساخت این شرکت مستحکم‌تر از محصولاتی است که به روش سنتی کلوخه‌سازی ساخته می‌شود؛ روشی که در آن از فلزاتی با دمای ذوب پایین استفاده می‌شود. سرانجام، این ریخته‌گری تامین کننده کارخانه‌ای در ژرفای فضا خواهد بود که طیف گسترده‌ای از قطعات را خواهد ساخت. این کارخانه می‌تواند قطعات جدید را برای ماموریت‌های مریخ چاپ کند، اجزای لازم برای ایستگاه‌های تازه‌ای را که باید جایگزین ماهواره‌های مخابراتی شوند تامین کند، و حتی ایستگاه‌های فضایی را که می‌توانند انرژی زمین را از فضا به دست آورند بسازد. همانند سایر کسانی که به معدن‌کاوی سیارکی امیدوارند، مسولان این شرکت نیز عقیده دارند که سیارک‌ها می‌توانند به منابع سوختی برای ماهواره‌ها و فضاپیماها مبدل شوند.
دیوید گامپ، مدیرعامل شرکت DSI می‌گوید: «همانند معدن آهنی که در نزدیکی یک کارخانه ساخت خودرو قرار دارد، آنها نیز می‌توانند منبعی کلیدی در نزدیکی جایی باشند که به آن نیاز است. در این مورد، فلزات و سوخت به دست آمده از سیارک‌ها را می‌توان در کارخانه‌ها و صنایع فضایی قرن حاضر استفاده کرد.»
دیگر رقیب حاضر در عرصه معدن‌کاوی فضایی، شرکت پلانتری رسورسز قصد دارد تا از فضاپیماهای روباتیک برای بهره‌برداری از اجرام نزدیک زمین استفاده کند. آن شرکت برنامه دارد تا از یخ موجود در سیارک‌ها برای سوخت موشک‌ها و از فلزات موجود در آنها برای تامین فلزات خانواده پلاتین همانند پالادیوم، ایریدیوم و خود پلاتین استفاده کند. اما به نظر می‌رسد که شرکت Deep Space انتخاب فلزات کمیاب را به عنوان هدف نهایی مسخره می‌داند. مارک سونتر، عضو هیات مدیره DSI می‌گوید: «معدن‌کاوی سیارک‌ها تنها برای استخراج فلزات کمیاب به هیچ وجه صرفه اقتصادی ندارد؛ مگر اینکه بخواهید از آنها به منظور فرآوری فلزات عمده و ترکیبات فرار در خود فضا استفاده کنید.»
به نقل از خبرآنلاین
