سماع وبلاگی؛ «محمد»، واپسین پیغمبر خورشید و باران

به مناسبت 17 ربیع

زمین گهواره‌ی کابوس‌های تلخ انســــان بود	زمان چون کودکی در کوچه‌های خواب حیران بود
شبی رۆیای دور آســـــــمان در هیأت مردی	به رغـــــم فتنه‌های پیش رو در خاک مهمان بود
جهان با نامش از رنگ و صدا سیراب شد آخر	«محمد» واپسین پیغمبـــر خورشیـد و باران بود

سیدضیاءالدین شفیعی

عید بود و کودکان جامه‌های نو بر تن کرده بودند، همه جا صدای خنده شنیده می‌شد. چشم‌های کنجکاو حضرت آفتاب بر کودکی افتاد که لباس کهنه‌ای پوشیده بود و زیر نخلی اندوه‌بار نشسته بود.

پیامبر تا او را دید، همه چیز را خواند. به سمت او رفت و با لبخند شیرینی گفت: «امروز می‌خواهم پدر تو باشم» و کودک را در آغوش کشید و نوازشش کرد، تا آنکه موج موج لبخند، کویر لب‌های خشکش را درنوردید.

و اما امروز، چه بسیارند دل‌هایی که در سینه‌ها از همان کودکی یتیم گشته‌اند و منتظر دستی که آن‌ها را بنوازد.

اما باید برخاست و نقل فشاند که عید است و مردی از جنس خورشید و باران در راه ...

و من چه گویم از عشق که:

گر کسی وصف او ز من پرسد	بی دل از بی‌نشان چه گوید باز
عاشقان کشتگان معشــوقند	بــــرنیایــــد از کشتــــگان آواز

حال شما بگویید، حیف نیست شکرستان وبلاگ شما عاری از یاد حضرت مهربانی باشد؟

آمده‌ایم که همه شما را گرد خود جمع کنیم و فریاد زنیم:

ای آدم‌ها که نشسته‌اید خاموش و بی صدا؛ طوفانی در راه است؛ محمد! واپسین پیغمبر خورشید و باران!

دوستان خوب تبلاگ نویس، شما دعوتید به یک سماع [1] وبلاگی به نام «محمد! واپسین پیغمبر خورشید و باران» که بدین قرار است:

- پستی با موضوع یادشده در تبلاگ خود ثبت کنید و در پایان آن، نام سه نفر از دوستان تبلاگی خود را برده و پیوند (لینك) تبلاگ آنان را بیاورید و بدین سماع دعوت شان کنید.

- آنگاه نوبت آن سه دوست شماست که به میدان آیند و ماجرا را بدین منوال پی بگیرند. [2]

- در آخر، پیوند این مطلب را هم برای معرفی این طرح در پست خود اضافه کنید.

برای ورود به صفحه اصلی سامانه تبلاگ، به اینجا مراجعه نمایید.

پی نوشت:

[1] رقص عرفانی.

[2] یادم آمد پیامک‌هایی که در پایان، ملتمسانه می‌گویند: لطفاً قطع کننده زنجیره نباشید.