امیل نولده؛اکسپرسیونیست اصیل

آثار گردآمده در این نمایشگاه بر اساس تم های مختلفی چون مکان ها، سوژه ها، زمان ها و لحظه های زندگی و سفر تقسیم بندی شده است و بازتاباننده تنوع کارهای نولده و تاثیر پذیری او از موضوع های واقع گرایانه تا ایده های فانتزی است.

نمایشگاه اسلو، نه تنها جنبه های رادیکال آثار نولده از نظر فرم، درونمایه و استفاده از رنگ را به تماشا گذاشته بلکه در بردارنده توجه اوست به هنر و فرهنگ غیراروپایی و عناصر کاهنده و فزاینده آن در جامعه آلمان بعد از جنگ جهانی دوم و در کنار آن، مروری است بر دوره تاریک زندگی نولده و ارتباط او با ناسیونال سوسیالیزم آلمان در دهه های سی و چهل. از دوره علائق او به آرمان های ناسیونال سوسیالیزم در دهه 20، تا خانه نشینی اش در اواخر دهه 30 تا سقوط حکومت رایش.

مارتین باچمن عضو هیئت مدیره کمپانی نفتی وینترشال که حامی اصلی برگزاری این نمایشگاه است در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه، ضمن اظهار خوشحالی از حمایت آثار این هنرمند برجسته آلمانی در نروژ گفت: این نمایشگاه، شناخت دقیقی از سبک آثار نولده و تنوع تم های آثار او به بازدیدکنندگان ارائه می دهد.

به اعتقاد نیلز اولسن، مدیر هنری موزه اسلو، این نمایشگاه فرصتی استثنایی برای آشنایی با سبک و آثار یکی از بزرگ ترین هنرمندان قرن بیستم و همچنین یکی از پیشگامان مکتب اکسپرسیونیسم در نقاشی است. هنرمندی که از آغاز قرن بیستم در قلب هنر آلمان و اروپا نفس کشیده و آثار تاثیرگذاری خلق کرده است.

نقاشی ها شامل آثار پرتره هنرمند و تصاویر او از باغ ها و چشم اندازهای آرام بخش آلمان است.

در این آثار، هنرمندی را می بینیم که به تدریج نارضایتی و خشمش نسبت به جامعه پیرامونش را در آثارش منعکس کرده. آنچه که خود آن را «خشونت نجیبانه» توصیف کرده است.

امیل نولده با آنکه دائما در سفر بود و در کشورهای مختلف زندگی کرده، اما با این حال آثار او پیوند تنگاتنگی با آلمان و فضا و زندگی آلمانی دارد.

هنرمندی که نام از موطنش گرفت

امیل نولده در سال 1867 با نام واقعی امیل هنسن در دهکده نولده آلمان در خانواده ای روستایی به دنیا آمد. وی مدت ها با نام واقعی اش فعالیت کرد و در سال 1902، نام محل تولد خود را به عنوان نام خانوادگی اش برگزید. از کودکی عاشق نقاشی بود اما چون پدر و مادرش دهقانان فقیری بودند به ناچار از همان خردسالی به کارگری پرداخت و هنر مورد علاقه اش را در 31 سالگی به طور جدی آغاز کرد. در سفرهایش به پاریس با جنبش امپرسیونیسم که در آن زمان مطرح بود و هنرمندان آن آشنا شد.

نولده در سال 1906 به عضویت انجمن هنرمندان آوانگارد و اکسپرسیونیست دی بروکه (پل) درآمد که در سال های ابتدای قرن بیستم در شهر درسدن آلمان تشکیل شده بود. در آن دوران، هنر مدرن درصدد کشف هنر غیر غربی بود و تاثیر زیادی از هنرهای بدوی و ساده آفریقایی گرفت. انجمن بروکه، به کشف ماسک ها، چهره های استیلیزه و ساده، زاویه دار و فرم های حیوانی با خطوط آسان پرداخت.

انفجار رنگ ها و کمپوزیسیون های عمق دار، از شاخصه های این دوره از آثار نولده است که در تابلوهایی مثل "جادوی نور" یا "زن سیگاری" به گونه ای بدیع متبلور شده است و مفاهیمی ورای منطق پلاستیک نقاشی های او را فراهم می آورد. در این تابلوها، حتی تاثیر نقاشانی چون ادوارد مونک و هودلر را نیز می توان جستجو کرد.

از دید نولده و اکسپرسیونیست هایی چون اریش هکل و ارنست لودویگ کرشنر، هنر بدوی، بسیار اصیل تر، احساس برانگیزتر، خام تر و خودانگیخته تر از هنرهای غربی بود.

تابلوهای او از گروه یاغیان یا دهقانانی با چهره های سرخ رنگ و یا فضاهای داخلی با سایه های غلی1 کیفیتی کاملا اکسپرسیونیستی دارند.

همکاری نولده با گروه "بروکه" چندان دوام نیافت و او خیلی زود از آنها جدا شد، اگرچه دوستی و ارتباط خود با آنها را همچنان حفظ کرد. او بعد از جدایی از گروه بروکه، در سال 1913 به همراه همسرش به آفریقا سفر کرد و در آنجا به مطالعه زندگی و عادت های مردم بومی پرداخت. حاصل این سفر مجموعه فوق العاده ای از نقاشی های آبرنگ بود

نولده در آثار این دوره خود به ترسیم زندگی بومیان گینه جدید پرداخت و آنها را به شکلی کاملا تازه و غیرمتعارف نمایش داد. بخشی از کارهایی که در این نمایشگاه ارائه شده، بیانگر زندگی همین مردمان بومی است که در یک هارمونی با طبیعت به سر می برند.

ادامه دارد...

آفتاب

بالاترین