تبیان، دستیار زندگی
از آیات نُه‌گانة 54 تا 62 سورة هود از صفحة 228، هفت‌آیة نخست این‌صفحه، به‌دنبال چهارآیة پایانی صفحة قبل، به داستان قوم عاد پرداخته‌اند. كه ما از میان این‌آیات، به اوّلین‌آیة این‌صفحه نظری می‌افكنیم.....
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : خسرو داودی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

پیامبران علیهم السلام، مردان عالَم

پیامبران (ع)، مردان عالم

می دانیم که شروع روز دانش آموزان با یک برنامه صبحگاهی مناسب علاوه بر پرورش روح معنوی دانش آموزان، در بالا بردن سطح آموزشی آن ها از لحاظ یادگیری تاثیرگذار است.

به عنوان مثال اگر معلم پرورشی مدرسه بتواند هر هفته یک کلاس را برای برگزاری برنامه های صبحگاه مدرسه انتخاب و هدایت نماید:

اول: تمام دانش آموزان طبق استعداد خود در امور و انجام برنامه ها مشارکت می نمایند.
دوم: مطابق با ایام اله برای پیدا کردن مطالب مناسب روز و اجرای برنامه به دنبال مطالبی از قبیل شعر، مقاله، طنز و غیره هستند.
سوم: مراسم آغازین مدرسه از یک نواخت بودن و احیاناً خسته کننده بودن به پویایی و سرشار بودن تبدیل می شود.

یکی از کارهایی که در اکثر مدارس کشور عزیزمان انجام می شود، تلاوت آیاتی از قرآن مجید است، ‌در این زمینه چنان چه دانش آموزان بتوانند علاوه بر شنیدن آیات، با مفاهیم متعالی این معجزه الهی آشنا شوند، بی شک به هدف والای نزول وحی رهنمون گشته ایم.

در این راستا، مرکز یادگیری جهت غنی سازی برنامه های صبحگاه مدارس، به بررسی و تفسیر برخی از آیات قرآن پرداخته است. در این قسمت سعی شده، تفسیر به زبان ساده و قابل درک برای دانش آموزان ارائه گردد.

در این مقاله آیات صفحه 228، مورد بررسی قرار می گیرد...

ده آیة 54 تا 62 سورة یونُس از صفحة 228، توسط یکی از دانش آموزان قرائت شود.

شما می توانید برای شنیدن فایل صوتی آیات این صفحه کلیک نمایید.

جهت دریافت  فایل صوتی آیات فوق، کلیک کنید.

از آیات نُه‌گانة 54 تا 62 سورة هود از صفحة 228، هفت‌آیة نخست این‌صفحه، به‌دنبال چهارآیة پایانی صفحة قبل، به داستان قوم عاد پرداخته‌اند. كه ما از میان این ‌آیات، به اوّلین‌آیة این‌صفحه نظری می‌افكنیم.

آیة 53 می‌فرماید: پس از آن ‌كه حضرت هود (ع) قومش را ارشاد و هدایت نمود، آن ‌قوم لجوج و عنود در مقام لجاج و عناد برآمده و «قالوا یا هود ماجِئتَنا بِبَیِّنَه وَ ما نَحنُ بِتارِكی‌آلِهَتِنا عَن قَولِك وَ ما نَحنُ لَكَ بِمُۆمِنین»؛ «گفتند: ای هود، تو دلیل روشنی برای ما نیاوردی و ما خدایان خود را به‌خاطر حرف تو رها نمی‌كنیم و به تو هیچ‌گاه ایمان نخواهیم‌آورد».

حال، آیة 54، باز از زبان مردم می‌فرماید: «إن نَقولُ إلاَّ اعتَراكَ بَعضُ‌آلِهَتِنا بِسوء»؛ «ما تنها سخنی ‌كه دربارة تو داریم، این ‌است ‌كه معتقدیم بعضی از خدایان ما، در اثر اهانت تو نسبت به ‌آن ها، به تو خشم ‌كرده و آسیب به تو رسانده‌اند».

عقلت را ربوده و دیوانه‌ات ساخته‌اند. از این‌رو، حضرت هود (ع) در نقطة مقابل ‌آن ‌عقیدة سخیف ایستاد و با قاطعیّت تمام، اعلان برائت از بت‌ها وآن خدایان موهوم نمود و «قالَ: إنّی اُشهِدُ الله وَ اشهَدوا: أنّی بَریءٌ مِمّا تُشرِكونَ مِن دونِه»؛ «گفت: من خدا را شاهد می‌گیرم و شما هم شاهد باشید كه: من از آن‌ چه ‌كه‌ آن‌ را شریك خدا قرار داده‌اید وآن ‌را به‌جای خدا می‌پرستید، تبرّی می‌جویم و از آن متنفّر و بیزارم».

حال، ممكن است این‌مطلب به ذهن‌ها خطور كندكه اعلان برائت از بت‌های مرده ‌كه‌ كار مهمّی نیست. در پاسخ باید گفت: البتّه، در نظر ما كه بت‌ها را موجوداتی مرده و بی‌ارزش می‌دانیم، اعلان برائت ازآن ها، كار ساده‌ای است. امّا باید موقعیّت ‌آن ها را در میان معتقدانشان در نظرآورد تا معلوم شود كه اعلان برائت از آن ها، كاری بسیار خطرناك بوده‌است.

از باب مثل، اگر هم‌ اكنون، در میان ما كه شدیداً و عمیقاً اعتقاد به قداست ‌آسمانی اهل بیت(ع) داریم، كسی، اَلعِیاذُ بِالله، اهانت به مقام اقدسشان بنماید، ما آرام نمی‌نشینیم و تا حدّ كشتن و كشته شدن، جلو می‌رویم.

حال، مردمی ‌كه با داشتن ثروت و قدرت در درجه ی اعلا، بت‌ها را معبود و ربّ و اِله خود می‌دانستند و عزّت و ذلّت خود را درگرو لطف و قهر آن ها می‌پنداشتند، اهانت به‌ آن ها، سبب قتل و سوزاندن اهانت‌كننده می‌شد.

پیامبران (ع)، مردان عالم

چنان‌ كه درباره ی حضرت ابراهیم (ع) كه بت‌ها را شكسته ‌بود، طرفداران و پرستندگان ‌آن ها، به ‌فرمودة قرآن، ندا دادند: حَرِّقوه وَ انصُروا آلِهَتَكُم؛ او را به ‌آتش بكشید و بسوزانید و به یاری خدایانتان برخیزید. این‌ كار را هم ‌كردند و ابراهیم (ع) را در میان خرمنی عظیم ازآتش افكندند، ولی خدا نجاتش داد.

در میان چنین ‌مردمی با چنین ‌اعتقادی، به‌راستی، مرد می‌خواهد كه به ‌پا خیزد و با شهامتی عجیب، مانند ابراهیم خلیل(ع) بگوید: ما هذِهِ التَّماثیلُ الَّتی أنتُم لَها عاكِفون؟ این مجسّمه‌های بی‌روح چیست ‌كه شما سر به ‌آستانشان نهاده‌اید و در برابرشان‌ كرنش می‌كنید؟ اُفٍّ لَكُم وَ لِما تَعبُدونَ مِن دونِ الله، أ فَلاتَعقِلون؟ اُف بر شما و بر معبودهای دروغین شما،آیا شما عقل ندارید تا بیندیشید و بفمهید؟

حال، اگر در میان ما، یك نفر ندای انقلاب سر بدهد، ممكن است تنها نباشد و میلیون‌ها نفر، پشت سرش باشند، امّا ابراهیم(ع) آن‌ قهرمان توحید، یك نفر بود در مقابل یك دنیا كفر و الحاد.كه خدا از او تعبیر به امّت‌كرده و فرموده ‌است:

إنَّ إبراهیم،كانَ اُمَّهً قانِتاً لله؛ به‌تحقیق، ابراهیم، به‌تنهایی، یك امّتِ خاضع در حضور الله بود.

هر پیامبر فرد آمد در جهان                                    فرد بود و صد جهانش در نهان

حال، حضرت هود(ع) نیز، در مقابل انبوه جمعیّت بت‌پرستِ نیرومند ایستاد وگفت: «إنّی اُشهِدُ الله وَ اشهَدوا: أنّی بَریءٌ مِمّا تُشرِكون، مِن دونِه»؛ «خدا را شاهد می‌گیرم و شما هم شاهد باشیدكه: من از معبودهای شما بیزارم».


مرکز یادگیری سایت تبیان

تهیه: علی هندی، ویراستار: سید علی مرتضوی