سرگردانی«ملکه»

تا قبل از این که‌ بر مسند باشند از مهجوری سینمای دفاع مقدس و مظلومیتش در اکران می‌گویند اما خروجی دوره مدیریتی تناسبی با دغدغه هایشان ندارد! سخت است ملکه بودن.

«ملکه» اسم یک فیلم است.کارگردانش قبلا چند فیلم ساخته که مهمترینش «فرزند خاک» است. سال 86 در جشنواره فجر در بخش مسابقه نبود اما درست در لحظه ای که سیمرغ ها در تالار وحدت اهدا می شد، «فرزند خاک» برای اصحاب رسانه و منتقدان به نمایش درآمد. تیتراژ که آمد صدای کف بود و آه. همان جا بود که محمد علی باشه آهنگر نامش به عنوان فیلمسازی دغدغه مند و کاربلد مطرح شد. کارگردانی آمده بود که خود بچه جنگ است و حرف تازه ای در این ژانر داشت. « گفتند می اندازیمت اوین!» این تیتر یکی از گفت و گو هایش در پاییز 87 همزمان با اکران عمومی فیلم بود. دل پری داشت و از 10 سال تلاشش برای به تصویر درآوردن سوژه اش گفت. گفت که برخی از جنگ گفتن و جور دیگر جنگ را دیدن را برنمی تابند.حمایت که نمی کنند سنگ هم می اندازند...

«بیداری رویاها» باز هم از جنگ گفت و تبعات تلخ آن. فیلم اگرچه محافظه کارانه بود اما باز هم نگاهی نو داشت.

آهنگر در گام پنجم جنگ را دیگرگونه دید. «ملکه» سال گذشته درجشنواره فیلم فجر اکران شد. بحث و نظر پیرامون این فیلم بیش از دیگر فیلمهایش بود. این بار نه تنها فیلم موضوعی بکر داشت که ساختارش به عنوان اثری استاندارد محل بحث و نظر شد.«اثری به شدت سینمایی» لقبی بود که یکی از همکاران به آن الصاق کرد. با این حال فیلم در آرای نهایی داوران جایی نداشت. داوران فیلمی تلویزیونی را بیشتر پسندیدند و در کمال تعجب همه جوایز در بخش های مختلف را به آن سمت روانه کردند.

«ملکه» چند بار در نوبت اکران قرار گرفت اما به دلیل آماده نبودن شرایط رنگ پرده ندید تا باز حکایت تلخ آشفتگی اکران و مهجوریت سینمای دفاع مقدس آن هم در دوره ای که مدعیان سکان مدیریت را در دست دارند تکرار شود.

تنها جایی که فیلم قدر دید جشن هفته پیش نویسندگان و منتقدان سینمایی بود. جایی که خاطر مکدر کارگردان را اندکی آسوده کرد تا ملکه کمی از سرگردانی رهایی یاید.

ملکه بودن سخت است.