شهید حاج علی حاجبی

وی در اوایل بهار سال 1341  در خانواده ای مستضعف و ستمدیده اما با عزت ، مذهبی و غلام عزاخانه های حسین بن علی (ع) و عاشق پاك باخته قمر بنی هاشم(ع)  در روستای(بادرک بخش رودخانه )چشم به جهان گشود.

پدر نام وی را در ابتدا خان محمد می گذارد اما همین كه او به سن 5 سالگی می رسد متوجه ستم و ظلم عوامل دست نشانده ی پهلوی می شود به همین جهت پدر را مجبور می سازد كه نام وی را تغییر دهد. به این سبب نام او را علی می گذراند.

دوران ابتدایی را در روستای رودخانه به پایان می رساند و به سبب پشتكاری كه داشت تصمیم به ادامه تحصیل می گیرد. بندرلنگه مقصد بعدی او برای گذراندن مقطع راهنمایی بود. به دلیل فقر مالی مجبور بود تابستان ها در همان بندرلنگه به كارگری بپردازد.

دوران تحصیل او در مقطع راهنمایی مصادف بود با شكل گیری انقلاب اسلامی و برای اینكه بتواند در متن حركت های انقلاب قرار گیرد و از طرفی به ادامه تحصیل در رده ی دبیرستان هم بپردازد به شهرستان زرندكرمان می رود. باشروع تجاوز رژیم بعثی عراق به خاك ایران ، ترجیح می دهد درس را رها كرده و وارد سپاه شود تا از این طریق عازم جبهه شود.

دوران حضور درجبهه

علی حاجبی در سال1359 وارد جبهه های جنگ حق علیه باطل می شود. در ابتدا چون سازمان سپاه آنچنان شكل نگرفته بود، در جنگهای نامنظم دكتر چمران شركت می كند و پس از شهادت دكتر چمران وبا شكل گیری گردانها و تیپهای سپاه و بسیج ، علی به عنوان نیروی زرهی وارد تشكیلات ثارالله می شود.

در خاطراتی كه از عشق علی به دكتر چمران نقل می كنند ذكر این نكته كافیست كه هر زمان از مسیر سوسنگرد دهلاویه عبور می كرد غیر ممكن بود از ماشین پیاده نشود و برایش در آن صحرا  فاتحه نخواند و ادای احترام ننماید.

اما دوران حضور او در لشكر 41 ثارالله ، بخش اعظم زمان حضور وی را در جنگ شامل می شود. در ابتدا به عنوان نیروی زرهی و پس از گذشت مدت كوتاهی در این قسمت با توجه به موفقیتهایی كه در ماموریتها كسب كرد و همچنین استعدادی كه در وی وجود داشت او را به عنوان مسئول مخابرات لشكر منصوب می كنند. در این مدت پس از گذشت زمان كوتاهی ، مخابرات لشكر را متحول می سازد و آن چه كه خود شهید در قسمتی از صحبتهایش قبل از شهادت می گوید ، یكی از دغدغه های مسئولین لشكر در زمان استقرار در یك منطقه ، عدم استفاده از ارتباط بی سیم و جایگزینی دستگاه های با سیم و برقراری ارتباط بود كه برای این منظور از تلفن های صحرایی قورباغه ای استفاده می شد و برای این كه ارتباط بین مقرها برقرار شود نیاز بود كه به همه ی این سنگرها سیم كشیده شود. برای این منظور مشكلات زیادی به سبب كشیدن این سیمها و از طرفی حجم زیاد نیرویی كه لازم بود این قرقره های سیم را روی زمین بكشند و تلفاتی كه در این راه مخابرات لشكر متحمل می شد و پس از مدت كوتاهی هم بر اثر انفجارات ناشی از گلوله های خمپاره و بعضا بمبارانها ، این سیمها به سبب اینكه  روی خاك بودند قطع میشد ؛ این معضل علی حاجبی را به چاره اندیشی وامی دارد و نهایتا به این نتیجه می رسد كه این كار را مكانیزه كند. ودر همان منطقه عملیاتی با استفاده از قطعات اسقاطی بولدوزر و لودر سیستمی را طراحی می كند كه بر روی تراكتور نصب می شود و قرقره های سیم را می چرخاند. واز طرفی هم سیم را چهل تا پنجاه سانتی متر در دل زمین قرار می داد و همزمان هم روی آنرا با خاك پر می كرد و در مدت زمان كوتاهی یك نفر با یك تراكتور می توانست سیم بین مقرهای لشكر را بكشد. چنین استعدادها و توانایی ها در علی حاجبی ،  فرمانده لشكر را بر آن  می دارد كه مسئولیت راه اندازی یگان دریایی و فرماندهی این یگان را بطور همزمان به علی بدهد. در این زمان و قبل از عملیات والفجر8  ،علی یكی از بهترین و موفقترین یگانهای دریایی را برای بچه های ثارالله راه اندازی می كند و به خاطر این موفقیت در انجام ماموریت محوله و از طرفی شهادت سردار رشید اسلام محمد نصراللهی (معاونت وقت ستاد لشكر) در منطقه ی عملیاتی والفجر8  در تاریخ 6/12/64 ، معاونت ستاد لشكر 41 ثارالله هم به علی سپرده می شود.

همرزمان علی می گویند در حقیقت علی بازوی پر توان لشكر غیور ثارالله بود و همه ی مسئولین در این مدت به او لطف و عنایت خاصی داشتند و هیچ وقت حب دنیا و مادیات نتوانست او را جلب كند.

ادامه دارد...