بالاخره کی ازدواج کنیم؟

تشبیه دختران به میوه‌ای که هنگام رسیدن باید چیده شود، نشان می‌دهد که دختر زمان معینی برای ازدواج دارد که اگر دیرتر ازدواج کند، از لحاظ روحی و جسمی آمادگی‌های خود را از دست خواهد داد. اتفاقی که این روزها با بالا رفتن سن ازدواج دختران و پسران خیلی وقت ها رخ می دهد.

رعایت شرایط سنی در تأمین آرامش روحی دو طرف ممكن است تا حدود زیادی در عفت و پاکدامنی آنها مۆثر باشد. تناسب در رابطه سنی زوجین باعث می‌شود تا با درک بهتر، اختلاف در درک و فهم سبب از هم‌پاشیدگی خانواده نشود. انجام هر امر، به‌موقع و در زمان مناسبش پسندیده است، ازدواج نیز از این امر مستثنی نیست.

معمولاً افرادی که در سنین بالا ازدواج می‌کنند، سخت‌تر و گاه حتی کمتر با همسر خود سازگاری دارند و در امر «تربیت فرزندان» نیز ناموفق‌ترند، زیرا محرومیت‌های روحی و عقده‌های روانی و از دست‌ دادن جذابیت و شادابی و نشاط، مانع آسایش روانی لازم و صبر و بردباری مادرانه و پدرانه است. توصیه به تزویج به ‌موقع دختران به‌ دلیل ظرافت و لطافت آنها و همچنین حفاظت از این موجود انسانی، ارزشمند است. توصیه به ازدواج پسران هم در موقع خود، به‌خاطر شدت تمایلات جنسی و جلوگیری از انحرافات جنسی و اختلافات رفتاری در آنان است. بین بالارفتن سن با افزایش توقعات و ناسازگاری‌های رفتاری و کاهش شور و عشق، رابطه معناداری وجود دارد.

کی وقت ازدواج می رسد؟

سن مناسب ازدواج در یک عبارت، وقتی است که شما از نظر عقلى آنقدر رشد کرده باشید که بتوانید به‌راحتى از والدین خود جدا شوید. نیاز به مراقبت فردی دیگر نداشته باشید و بتوانید به طور مستقل از پس چالش های زندگی برآیید. در چنین شرایطی داشتن یک همراه و همسر، می تواند به شما کمک کند تا کیفیت زندگی تان را بالا ببرید. اما اگر قرار باشد همسر شما جای والدین را برایتان پر کند، یعنی شوهرتان در جایگاه پدرتان قرار گیرد و خانم در جایگاه مادر برای مرد، آن وقت رابطه به جای زن و شوهر والد و فرزندی خواهد بود. بنابراین اولین شرط ازدواج، رسیدن به خودکفایى دوران بزرگسالى است.

شرط دوم، این است که توانسته باشید جایگاه اجتماعی و شغلی مناسبی پیدا کنید. دقت کنید که نمی گوییم جایگاه ایده آل. بلکه جایگاه مناسب و رو به رشد. جایگاهی که در آن می دانید چه کسی هستید، چه کاره هستید و قرار است در زندگی چه کاره باشید و چطور قرار است زندگی مشترک تان را برنامه ریزی کنید.

شرط بعدی، صمیمیت عاطفى و تعهد به شریک زندگی است. یعنی به موقعیتی رسیده باشید که صرفا به خاطر نیاز جنسی ازدواج نکنید چون در آن صورت ممکن است بعد از برطرف شدن نیازتان، احساس کنید تمایلی به این زندگی ندارید. صمیمیت عاطفی و تعهد که از بلوغ عاطفی شما می آید، کمک می کند زندگی پایداری بنا کنید و نقش های جدید خود را در خانواده تازه تان بپذیرید.

اول آگاهی بعد ازدواج

معمولاً انتظارات و تصورات افراد در مورد زندگی مشترک بسیار نپخته است. نتیجه نیز آن می شود که بعد از ازدواج و با گذشت مدت زمانی کوتاه وقتی که جذابیت های ابتدایی کمرنگ می شوند، اختلافات شدت می یابند. وقتی کسی با همین میزان آگاهی کم وارد زندگی مشترک می شود، اگر قرار باشد یک روز صبح زودتر از خواب بیدار شود تا نان بخرد یا شب از خوابش کم کند تا به کارهای عقب مانده خانه رسیدگی کند، احساس می کند بزرگ ترین لطف دنیا را در حق همسرش انجام داده است و حالا نوبت اوست که به نوعی جبران کند. چنین حساب و کتاب هایی تا حد زیادی از ناآگاهی در مورد مقتضیات زندگی مشترک ناشی می شود. قبل از اینکه برای انتخاب همسر اقدامی انجام دهید، بهتر است کمی کتاب بخوانید، در کلاس های مرتبط شرکت کنید و از تجربیات نزدیکانتان استفاده کنید. یادتان باشد ساختن یک زندگی درست و موفق به این راحتی نیست، سرمایه گذاری زیادی لازم دارد!

برگرفته از: ساج، اطلاعات، سیمرغ