حضرت سلطان

 هر كس دهان به مدح شما باز می كند                               عیسی مسیح گشته و اعجاز می كند

 آن كس كه یك سحر شده مهمان خانه ات                            هنگام رفتن به جنان ناز می كند

 مرغ دلم به شوق زیارت شبانه روز                                     تا گنبد طلای تو پرواز می كند

 علامه قدر فهم خودش در كلاس درس                                 شرحی برای وصف تو آغاز می كند

                                    سطری ز مدح تو به كتب جا نمی شود                                    

اصلا مناقب تو كه املا نمی شود

 هر كس كه زیر پای بلند شما نشست                                 شانه به شانه ی همه ی انبیا نشست

 یك لحظه با نفس زدن در حریم تو                                       یك عمر زائر تو كنار خدا نشست

 با نسخه ی تو تا به قیامت سلامت است                             هر لاعلاج چون كه به دارالشفا نشست

 دورش كنند زآتش دوزخ ملائكه                                           آنكس كه در جوار امام رضا نشست

                                    هر مدعی عشق كه عاشق نمی شود                                   

هر كس به خادمی تو لایق نمی شود

هر كس كه از غلامی تو رو سفید داشت                               وقت ورود در حرمت شاكلید داشت

 حاتم اگر كه شهره میان كریم هاست                                  بر سفره ی كرامت و جودت امید داشت

 هر روز سال بود اگر دور سفره ات                                        هر مستمند دم به دم عیدی سعید داشت

 عیسی برای طی مسیرش به آسمان                                 بی شك به یاری تو نیازی شدید داشت

                                    گر زائری بریده دل از غیر می كند                                      

با سیره ی سلوكی تو سیر می كند

 جبریل محضر تو پرش می خورد زمین                                  پلك ز اشك گشته ترش می كند زمین

 موسی به پای هیبت والای تو رضا                                      در طور عصا به كف جگرش می خورد زمین

 قربانی قدوم تو تا در منا شود                                             دارد خلیل هم پسرش می خورد زمین

 عیسی به معجزات تو ایمان چو آورد                                    اعجازهای با اثرش می خورد زمین

                                    آیینه ی تمام جمال محمدی                                 

تنها تویی كه عالم آل محمدی

از حبس سرد فاصله آزاد می شوم                                      وقتی دخیل پنجره فولاد می شوم

 دانه بریز سوی تو آیم به جان و دل                                      تنها اسیر دام تو صیاد می شوم

 از من خراب تر نبود زائری رضا                                             اما به یك نگاه تو آباد می شوم

 وقتی علی عالی اعلای من تویی                                       من نیز در ركاب تو مقداد می شوم

                                    نزد تو می رسیم ز دارالولایه ات                                  

جایی نمی رویم بجز زیر سایه ات

 آقا قسم به لطف و كرامات بی حدت                                    آقا قسم به زلف سیاه مجعدت

 آقا قسم به خسته دلانی كه مانده اند                                در آرزوی دیدن یك بار مرقدت

 ای كاش می پرید شبیه كبوتران                                         دلهای ما همیشه به اطراف گنبدت

 تنها نه ما به شوق حرم ضعف می كنیم                              حتی بهشت هم شده مجنون مشهدت

                                    بر سر در حریم دل من نوشته اند                                      

خاك مرا ز خاك خراسان سرشته اند

ما با ولایت تو به خورشید می رسیم                                   بر او ج بی نهایت توحید می رسیم

ما با محبت تو كه گنجی بود به دل                                      آنجا كه جبرئیل نمی دید می رسیم

 ما با عنایت تو به احیای امرتان                                           بر آن كمال ناب كه گفتید می رسیم

 ما افتخار با تو فقط كسب می كنیم                         آری به هر كجا كه بخواهید می رسیم

                                    ما بی رضایت تو خدایی نمی شویم                                     

بی اذن تو كه كرب و بلایی نمی شویم

تنها به تخت و تاج شما التماس ماست                                آقا به آستان تو حمد و سپاس ماست

 وقتی دلم برای حرم تنگ می شود                                     یك یا امام رضاست كه رمز تماس ماست

 جای محبتت صدف سینه ی من است                                 این از درایت دل گوهر شناس ماست

 گرم است پشت كشور ما به حریم تو                                  محكم به رافت تو نظام و اساس ماست

                                    ای آبروی كشور ایران ابالحسن                                   

دستم بگیر حضرت سلطان ابالحسن

شكر خدا كه جسم تو در زیر پا نرفت                                    شكر خدا كه راس تو بر نیزه ها نرفت

 نا محرمی ندید دگر خواهر تو را                                           همراه با سر تو به شام بلا نرفت

 دست كسی نخورد به گیسوی همسرت                             دیگر چنین ستم كه به آل عبا نرفت

 حداقل برای تو پیراهنی كه ماند                                          در زیر خاك جسم تو با بوریا نرفت

                                    گفتی به هر مصیبت و غم فابك للحسین                                  

گفتی به پاست تا كه علم فابك للحسین

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

رضا رسول زاده