بودجه باید در حمایت از تولید باشد
«آکیو موریتا»، بنیانگذار شرکت «سونی» در کتاب خاطرات خود درباره رابطه دولت ژاپن و سونی می‌گوید دولت به سونی به چشم یک شریک نگاه می‌کرد، چراکه اگر ما سود بیشتری می‌بردیم، مالیات بیشتری می‌دادیم و درآمد بیشتری برای دولت حاصل می‌شد.
به همین خاطر، دولت همه همت خود را به کار می‌برد تا شریکش، یعنی سونی، سود بیشتری ببرد. اگر این نگاه بر دولت حاکم شود، طبیعتاً هم به نفع تولیدکننده‌ها و بنگاه‌ها و هم به نفع خود دولت خواهد بود. شاید توقعِ داشتنِ این نگاه به بخش تولید اعم از دولتی، خصوصی و تعاونی از سوی دولت، کمی زیاده‌خواهی و آرمانی باشد، ولی همین که تمام سیاستگذاری‌ها در جهت حمایت از تولید انجام پذیرد و سیاست‌های عجولانه به اصطلاح، چوب لای چرخ تولیدکننده ایرانی نگذارند و به جای اذیت کردن فعالان اقتصادی، با آنها رفتاری اسلامی و اخلاقی داشته باشند، کافی است تا بخش بزرگی از مشکلات فعالان اقتصادی در ایران حل شود.
رهبر معظم انقلاب سال جاری را سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی نامیدند ولی به دلیل بی‌تدبیری‌ها و غفلت‌ها دیدیم تولید چگونه سالی را تجربه کرد. به راستی علت چه بود؟ چرا دولت نتوانست درسال‌جاری با وجودی که هیچ‌گاه خصومتی با تولید نداشته است از پس وعده‌های خود درقبال تولید برآید؟
بخش تولید کشور با سیاست‌هایی درگیر است که گاه در تقابل مستقیم با فعالیت آنها است این درحالی است که امروزه در دنیا تمامی سیاست‌ها با هدف حمایت از این بخش صورت می‌گیرد چون رشد و توسعه این بخش یعنی افزایش تولید ملی، اشتغال و مالیات که درنهایت همان رشد و توسعه کشور یا بهبود رفاه مردم جامعه خواهد بود
کشور بر اساس سند مالی که به آن قانون بودجه گفته می‌شود، اداره می‌شود. این درحالی است که تغییرات اساسی و کلان در این سند امکان‌پذیر نیست. تدوین کنندگان لایحه بودجه سال جاری با وجودی که در سال ابتدایی هدفمندی یارانه‌ها و همچنین فشار ناشی از افزایش تحریم‌های ناعادلانه غربی قرار داشتیم، اساساً بودجه‌ای را برای مقابله با موارد فوق تنظیم نکرده بودند. علت بخشی از مشکلات کنونی اقتصاد، ساختار غلطی است که سالیان سال است بر گرده اقتصاد ایران سنگینی می‌کند. درحقیقت ساختار اقتصادی کشور، متناسب با آرمان‌ها و اهداف مندرج در سند چشم‌انداز جمهوری اسلامی ایران تعریف نشده است. از این گذشته این ساختار برای برنامه‌ریزی اقتصاد مقاومتی هم آماده نیست. اگر به بودجه سال‌های اخیر نگاهی بیندازیم، متوجه می‌شویم که بودجه این سال به هیچ وجه بر اساس تحریم‌ها و شعارهای اقتصادی که مقام معظم رهبری اشاره کرده‌اند، تنظیم نشده است. این درحالی است که ایران بیش از سه دهه است که مورد تحریم‌های ناعادلانه غربی قرار دارد.
همین که تمام سیاستگذاری‌ها در جهت حمایت از تولید انجام پذیرد و سیاست‌های عجولانه به اصطلاح، چوب لای چرخ تولیدکننده ایرانی نگذارند و به جای اذیت کردن فعالان اقتصادی، با آنها رفتاری اسلامی و اخلاقی داشته باشند، کافی است تا بخش بزرگی از مشکلات فعالان اقتصادی در ایران حل شود
از این گذشته در سال‌هایی که باید به اقتصاد مقاومتی به عنوان یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر توجه می‌کردیم و برای عملیاتی کردن این مقوله برنامه‌ریزی‌ها صورت می‌گرفت، باز به سادگی از کنار این مقوله گذشتیم.
به عنوان مثال، اگر نگاهی به جدول واردات شش ماه اول سال 91 بیندازیم، ملاحظه می‌کنیم که بیش از 200 خودروی پورشه با مدل‌های مختلف و با ارز مرجع (12260 ریال) وارد کشور شده است. آیا در شرایط موجود کشور، واردات چنین کالاهایی با ماهیت اقتصاد مقاومتی سازگار است؟ آیا در سال حمایت از تولید ملی واردات چنین کالاهایی درست است؟ آیا در شرایط کنونی که باید ارز کشور در واردات کالاهای اساسی هزینه شود، این اقدام درست است؟
متأسفانه برخی مسئولان ساده از کنار برخی از موارد می‌گذرند و با وجودی که صاحب مسئولیت هستند، به تذکرات و توصیه‌های پیوسته بزرگان و کارشناسان دلسوز گوش نمی‌دهند و از سر عادت همچون گذشته مسیر خود را ارائه می‌دهند. بخش تولید کشور با سیاست‌هایی درگیر است که گاه در تقابل مستقیم با فعالیت آنها است این درحالی است که امروزه در دنیا تمامی سیاست‌ها با هدف حمایت از این بخش صورت می‌گیرد چون رشد و توسعه این بخش یعنی افزایش تولید ملی، اشتغال و مالیات که درنهایت همان رشد و توسعه کشور یا بهبود رفاه مردم جامعه خواهد بود.
بدین ترتیب حال که در فصل بودجه قرار داریم، بهتر است تدوین‌کنندگان و بررسی‌کنندگان این سند مالی مهم تمامی تصمیم‌ها را با هدف حمایت از بخش تولید اتخاذ کنند زیرا اگر روزی دولت توانست کلیه اقدامات خود را با هدف حمایت از تولید ملی و کار و سرمایه ایرانی تنظیم کند، می‌توانیم آن روز انتظار داشته باشیم که اقتصادی مملو از رشد و توسعه اقتصادی داشته باشیم.
منبع : جوان آنلاین
