مگر وزیر نفت و وزیر راه نداریم؟

سیدعبدالرضا موسوی در گفتگو با مهر با اعلام این خبر که از دیروز  دوشنبه ساعت 9 صبح به جز شرکت ایران ایر به هیچکدام از شرکت های هواپیمایی سوخت داده نشده است، گفت: روز گذشته نامه ای از شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی به دست ایرلاین ها رسید مبنی بر اینکه سوخت رسانی به ایرلاین های بدهکار، نقدی انجام می شود.

وی با بیان اینکه ضرب الاجل شرکت پالایش و پخش از امروز اجرایی شد، گفت: تا قبل از ساعت 9 سوخت رسانی به هواپیماها انجام گرفت اما از 9 صبح هواپیماها باید به صورت نقدی سوخت را خریداری می کردند به همین جهت اغلب پروازها در تهران، مشهد، کیش و سایر فرودگاه ها کنسل شد.

رئیس انجمن شرکت های هواپیمایی تصریح کرد: فقط پروازهای شرکت ایران ایر انجام گرفت که آن هم به دلیل مبادلات مالی بین این شرکت و دولت سوخت رسانی به آن متوقف نشد، در غیر این صورت باقی شرکت ها با مشکل مواجه شدند.

وی در خصوص میزان بدهی ایرلاین ها به وزارت نفت اظهار داشت: بنا بر ادعای شرکت پالایش و پخش ایرلاین ها حدود 500 میلیارد تومان بدهی دارند اما رقم واقعی کمتر از نصف این عدد است زیرا آنها نرخ سوخت را در برخی از مواقع 400 تومان محاسبه کرده اند در صورتی که  تا پایان آبان ماه امسال نرخ سوخت ایرلاین ها 200 تومان بود.

موسوی افزود: از زمان اجرای فاز اول قانون هدفمندی یارانه ها تا تاریخ 28 تیرماه 90 سوخت باید با نرخ 100 تومان در اختیار شرکت ها قرار می گرفت که آن هم 200 تومان محاسبه شد . بنابراین با افزایش میزان بدهی روبرو هستیم.

این الزام برای پرداخت نقدی سوخت موجب بروز مشکل برای ایرلاین‌ها جهت عملیاتی کردن هواپیماهای خود شد و به کنسل شدن بسیاری از پرواز‌ها در روز جاری انجامید.

البته پس از پیگیری‌های سازمان هواپیمایی کشوری، شرکت فرودگاه‌های کشور و انجمن شرکت‌های هواپیمایی از شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی، این شرکت مهلت 24 ساعته‌ای را به ایرلاین‌ها داد و شرکت‌های هواپیمایی ملزم هستند تا بعد از ظهر روز آینده بدهی خود به بابت دریافت سوخت از شرکت پخش نقداً پرداخت کنند در غیر این صورت ارائه سوخت غیر نقدی به آنها متوقف می‌شود.

به هر حال  دیروز  برخی از پرواز‌های شرکت‌های هواپیمایی مختلف کنسل شد و دود این بی تدبیری و لجبازی‌های مدیریتی تنها به چشم مسافران رفت؛ مسافرانی که برای سفر خود برنامه‌ریز مدونی داشتند اما هنگامی که وارد فرودگاه می‌شدند تنها می‌شنیدند که پرواز آنها کنسل شده است.

در این باره سایت عصر ایران این چنین نوشت: شرکت ملی پالایش و پخش فراورده های نفتی ، در حالی عنوان "ملی" را یدک می کشد که امروز یک بحران ملی را در کشور رقم زد ؛ هواپیماهایی که صبح روز جاری از تهران به سمت شهرهای مختلف کشور پرواز کردند ، در فرودگاه های مقصد زمینگیر شدند و دیگر نتوانستند با مسافران جدید به تهران بازگردند!

علت چه بود؟ آیا آمریکا به فرودگاه های کشور حمله کرده بود؟ یا تروریست ها ، هواپیماها را تهدید به بمبگذاری کرده بودند؟ یا توفانی مانند کاترینا کشور را در نوردیده بود؟

- هیچ کدام! شرکت ملی پالایش و پخش فراورده های نفتی ناگهان تصمیم گرفتند به هواپیماها سوخت ندهند ؛ همین!

این وضعیت که با چنین گستره ای در تاریخ هوانوردی دنیا بی سابقه است ، باعث شد هزاران مسافر نتوانند از شهرهای خود به تهران بیایند.

در تهران نیز ، پروازها ، یکی پس از دیگری کنسل شدند ، چون هواپیماها نتوانستند به تهران بازگردند و مسافران منتظر در مهرآباد را به شهرهایشان برسانند.

نتیجه نیز کاملاً قابل پیش بینی بود. مردم در فرودگاه ها ، به خشم آمدند و حتی در برخی موارد کار به نزاع کشید و البته حق نیز با مردم بود ، مردمی که همه برنامه هایشان به خاطر تصمیم خلق الساعه شرکت پالایش و پخش به هم ریخته بود: از وقت دکتر تا کار اداری و امور تحصیلی و ... .

شرکت پالایش و پخش و ایرلاین ها ، همواره دارای بده بستان مالی هستند و تا کنون نیز فروش بنزین به ایرلاین ها ، اعتباری بود اما شرکت ملی پالایش و پخش ، تصمیم گرفت از این پس ، بنزین هواپیما را نقدی بفروشد. بنابراین از ساعت 9 صبح ، از تحویل بنزین به هواپیماها خودداری کرد و دهها هواپیما را در شهرهای مختلف کشور ، زمینگیر ساخت.

تغییرات اخیر در قیمت های بنزین هواپیما و دلار ، اختلاف حساب طرفین را تشدید کرد و در این میان ، دولت نیز متعهد به تأمین برخی هزینه ها و اختصاص ارز مبادله ای به ایرلاین ها شد اما همانند بسیاری از تعهداتش ، به این یکی نیز عمل نکرد و مضائق ایرلاین ها ، تشدید شد.

در چنین شرایطی ، شرکت ملی پالایش و پخش ، به جای آن که به عنوان یک شرکت دولتی ، با شرکت های هواپیمایی که بسیاری از آنها نیز به بخش عمومی تعلق دارند تعامل کند تا بر مردم فشار نیاید ، بناگاه تصمیم گرفت اولاً همه معوقاتش را مطالبه کند و ثانیاً بنزین را نقدی بفروشد ، گو این که خلبان ها ، همانند رانندگان اتوبوس ، باید پول نقد با خود به فرودگاه ببرند و همان جا پول جایگاه دار را با اسکناس حساب و باک شان را پر کنند!

جالب و البته تاسف آور اینجاست که شرکت ملی پالایش و پخش ، بعد از یک روز تنش آفرینی در کشور ، به ایرلاین ها ابلاغ کرده است که اگر تا 9 صبح پنجشنبه همه بدهی هایشان را تسویه نکنند و از این به بعد هم پول بنزین را نقداً پرداخت نکنند ، بار دیگر از پرواز هواپیماها ممانعت خواهد کرد.

به نظر می رسد این شرکت تعمداً روز پنجشنه را به عنوان ضرب الاجل انتخاب کرده است که دو روز بعد از آن ، (جمعه و شنبه آینده) تعطیلات رسمی است و موضوع ، بازتاب خبری کمتری می یابد.

فارغ از این که در این اختلاف حساب حق با کیست ، باید از مسوولان شرکت ملی پالایش و پخش پرسید که چرا برای فشار آوردن بر شرکت ها ، مردم را قربانی می کنند؟ مگر در این کشور ، راه قانونی برای حل اختلافات مالی وجود ندارد که ناگهان تصمیم می گیرند مردم را وجه المعامله قرار دهند و به بهای بر هم زدن برنامه هزاران شهروند و ایجاد تشویش در کشور ، برای طرف مقابل قدرت نمایی کنند؟!

مگر این کشور وزیر نفت و وزیر راه ندارد که بنشینند و مانند دو فرد عاقل و بالغ ، موضوع را میان خود حل و فصل کنند؟ و مگر مردم ، علّاف تصمیم گیری چند مدیر میانی هستند که این گونه از کار و زندگی شان می افتند؟

اگر یک وبلاگ نویس ، مطلبی بنویسد که بوی خوبی از آن نیاید ، فوراً متهم به تشویش اذهان عمومی می شود ولی وقتی چند مدیر دولتی ، تصمیم می گیرند با هزاران مسافر چنین رفتاری کنند و فرودگاه های مختلف کشور را -که جزو اماکن امنیتی هم هستند- این گونه به التهاب بکشند ، کسی مدعی تشویشگری آنان نمی شود! واقعاً آیا جز این است که بر هم زدن نظم پروازها و فرودگاه ها و ناراضی کردن مردم ، خود مصداق بارز و واقعی تشویش اذهان عمومی است؟

منابع:مهر، فارس، عصرایران