بدنامی شاه در خارج از کشور

وزارت خارجة ایران با آگاهی از بدنامی خانوادة سلطنتی در سوئیس، به من مأموریت داده بود هر مقاله و گزارشی در مطبوعات سوئیس راجع به ایران و سفرهای شاه به سوئیس انتشار می‌یابد، همه را به فارسی ترجمه کنم تا از سوی سفارتخانه برای اطلاع مقامات وزارتخانه به تهران ارسال شود. و البته در جهت هر چه بیشتر کاستن از درج مقالات ناخوشایند راجع به شاه نیز وزارت خارجة ایران همه ساله قبل از کریسمس هدایای گرانقیمتی از قبیل: فرشهای ابریشمی، مقادیر معتنابه خاویار، و قوطی سیگارهای طلا یا نقره با آرم دربار شاهنشاهی، به سفارتخانه می‌فرستاد تا از طریق من به روزنامه نگاران سوئیسی داده شود. ولی گفتنی است که مطبوعات سوئیس علی رغم دریافت هدایای ارزشمند، نه تنها دست از رویة خود بر نمی‌داشتند، که حتّی بر دامنة انتقاد از اعمال شاه و درباریان می‌افزودند.

چنین به نظر می‌رسید که بدنامی شاه و درباریان در خارج از کشور، به هیچ وجه بر موقعیت آنان در داخل ایران اثر نمی‌گذاشت. زیرا درست بر خلاف آنچه انتظار می‌رفت: شاه هر روز قدرتی افزونتر از روز پیش می‌یافت، و به همین جهت نیز به خود اجازه می‌داد به مراتب بیش از حدّی که قبلاً تصور می‌کرد در سوئیس بماند تا به تفریح و اسکی بازی خود ادامه دهد... لیکن این احساس قدرت فی‌الواقع سرایی بود که باعث می‌شد شاه از توجّه به حقایق دور بماند، و بی اعتناء به حرکتی که در جهت دگرگونی سرنوشتش آغاز شده بود، راه خود را کماکان ادامه دهد.  (1)

پی نوشت:

1- مینو صمیمی، پشت پرده دربار، انتشارات اطلاعات، 1370، ص 116 و117.

منبع: موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی